Για το «Archer» δεν υπάρχουν όρια στην κωμωδία

archer
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 04 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017

Είδαμε και τις οκτώ σεζόν της ενήλικης animated κωμικής σειράς/σάτιρας του James Bond και καταλάβαμε γιατί έχει τόσο πιστούς οπαδούς.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]

Είναι φανταστικό και δίκαιο πώς μερικές φορές οι καλύτερες ιδέες μπορούν να γεννηθούν με τον πιο ανόητο τρόπο. Το 2008 ο Adam Reed βρισκόταν στην Σαλαμάνκα της Ισπανίας και διστάζοντας να προσεγγίσει μια όμορφη γυναίκα που βρισκόταν δίπλα του σε ένα café, φαντασιώθηκε έναν κατάσκοπο που θα είχε την ιδανική ατάκα. Και κάπως έτσι επεξεργάστηκε ακόμη περισσότερο την ιδέα στην πορεία, καταλήγοντας στη δημιουργία του «Archer», το οποίο αυτή τη στιγμή τρέχει ήδη οκτώ σεζόν στο FX και θεωρείται μια από τις καλύτερες κωμικές σειρές των τελευταίων ετών.

Ας δούμε όμως πρώτα τι είναι το «Archer». Πρόκειται για ένα ενήλικο animation που σατιρίζει τις κατασκοπικές περιπέτειες τύπου James Bond, με ένα μαύρο και βρώμικο χιούμορ που ξεκινά από το «OSS 117» και τον «Ροζ Πάνθηρα» και καταλήγει σε ακρότητες άλλων αντίστοιχων ενήλικων animation, τα οποία πλέον είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές της αμερικανικής τηλεόρασης (βλέπε «Rick and Morty» και «BoJack Horseman»). Το χρονικό πλαίσιο της σειράς δεν είναι συγκεκριμένο και αυτό συμβαίνει επίτηδες γιατί παίρνει αυτά που θέλει από κάθε δεκαετία. Διαθέτει ένα αναχρονιστικό στυλ με αισθητική από τα 60s τύπου «Mad Men», αλλά υπάρχουν επιρροές από την κουλτούρα των 70s, οι περισσότερες ιστορίες είναι βγαλμένες από το ψυχροπολεμικό κλίμα των 80s και η τεχνολογία είναι από το σήμερα αλλά και από… το μέλλον, με ρομπότ και ανδροειδή να κατέχουν βασικό ρόλο στην πορεία της σειράς. Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε και τον σχολιασμό της σύγχρονης ποπ κουλτούρας και έχετε μια ιδέα για την τρέλα της σειράς που χαρακτηρίζεται εύστοχα από τον δημιουργό της ως μια μίξη «James Bond» με την πρώτη διδάξασα κωμική σειρά «Arrested Development».

Πρωταγωνιστής είναι ο Sterling Archer, σύμφωνα με τον ίδιο «ο καλύτερος μυστικός κατάσκοπος στον πλανήτη», ο οποίος εκ πρώτης όψεως φαίνεται ένα αψεγάδιαστο κράμα James Bond με Don Draper, αλλά γνωρίζοντάς τον καλύτερα καταλαβαίνεις ότι είναι εγωιστής και εγωκεντρικός, ανώριμος χωρίς να παίρνει στα σοβαρά καμία κατάσταση, γυναικάς αλλά ταυτόχρονα με πολλά ψυχολογικά θέματα που ξεκινούν από τη σχέση που έχει με τη μητέρα του, επικεφαλής της ISIS (International Secret Intelligent Service), της μυστικής υπηρεσίας δηλαδή για την οποία εργάζεται τις πρώτες τέσσερις σεζόν. Τη φωνή του στον Archer δανείζει ο H. Jon Benjamin και αξίζει όλα τα εύσημα για την ζωντάνια που δίνει στον χαρακτήρα και για το πόσο καλά παραδίδει την ανώριμη κωμική πλευρά του. Πάνω απ’ όλα ο Archer είναι ένα ενήλικο μωρό και αυτό το στοιχείο είναι το πιο διασκεδαστικό στη σειρά.

Ο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή του Archer μετά την παράξενη σχέση αγάπης και μίσους που έχει με τη μητέρα του είναι η Lana Kane, επίσης μυστική κατάσκοπος και το νούμερο 2 στην ISIS. Είναι δυναμική και πεισματάρα και πολύ πιο ώριμη σε κρίσιμες καταστάσεις από τον Archer. Βρίσκεται σε μια κατάσταση που πότε είναι μαζί και πότε δεν είναι μαζί με τον Archer και στην πορεία της σειράς θα κυοφορήσει το παιδί του μέσα από ένα δείγμα σπέρματος που είχε παραδώσει ο ίδιος, δίχως όμως την συγκατάθεσή του. Στην αρχή της σειράς η Lana είχε σχέση με τον Cyril Figgis, έναν πράκτορα που κάνει δουλειά γραφείου στην ISIS, φαινομενικά φιλήσυχο αλλά επίσης με αρκετά θέματα που καταλήγουν σε εθισμό στο σεξ. Δέχεται διαρκές bullying από τον Archer, με την αντιπαλότητα των δύο να είναι μια από τις σταθερές της σειράς. Ο τρίτος ενεργός μυστικός πράκτορας πίσω από τον Archer και την Lana είναι ο Ray Gillette, ανοιχτά ομοφυλόφιλος και που συχνά δέχεται σχόλια για αυτό από τους συναδέλφους του, αλλά ποτέ με έναν τρόπο που η σειρά να δείχνει να τα συμμερίζεται. Όλοι στο «Archer» λένε υποτιμητικά σχόλια για όλους και αυτό λόγω της οικειότητας που υπάρχει μεταξύ τους, η οποία μεταφέρεται και στο κοινό. Άλλωστε απηχεί και διακωμωδεί ιδέες και αντιλήψεις και περασμένων δεκαετιών.

Για την Mallory Archer, μητέρα του Sterling Archer μιλήσαμε. Είναι μια εξίσου εγωκεντρική γυναίκα με τον γιο της, άπληστη και αλκοολική και έχει έναν μοναδικό τρόπο να χειραγωγεί τους γύρω της προς όφελός της. Στα γραφεία της ISIS συναντάμε επίσης την Cheryl Tunt, γραμματέα της Mallory, πυρομανή και μαζοχίστρια στο βαθμό που αυτά τα χαρακτηριστικά της ορίζουν το χαρακτήρα της. Είναι γόνος πάμπλουτης οικογένειας και παρά τα ακραία χαρακτηριστικά του χαρακτήρα της, είναι πολύ καλό στο να αναγνωρίζει τα κίνητρα των υπολοίπων.

Ακόμη πιο over the top είναι ο χαρακτήρας της Pam Poovey, επικεφαλής του ανθρώπινου δυναμικού στην ISIS (και MVP της πέμπτης σεζόν της σειράς). Άξεστη και ηδονίστρια, αγαπά όσο τίποτε άλλο το κουτσομπολιό και έχει κάνει σεξ με όλους τους υπόλοιπους στο γραφείο, άντρες και γυναίκες. Στη ζωή της μακριά από την ISIS είναι οδηγός σε παράνομους αγώνες με drift αυτοκίνητα και παλαιστής σε υπόγειους αγώνες με γυμνά χέρια και στην πλάτη της έχει κάνει tattoo ολόκληρο ένα ποίημα του Λόρδου Byron. Το τελευταίο μέρος αυτής της ετερόκλητης παράξενης παρέας είναι ο Algernop Krieger, ο ορισμός του τρελού επιστήμονα που πιστεύεται πως είναι κλώνος του Χίτλερ και αν όχι, τότε σίγουρα έχει πάρει τις μεθόδους του από τα πειράματα των Ναζί. Έχει αναπτύξει τεχνολογία ικανή να μετατρέψει ανθρώπους σε φονικά ανδροειδή τύπου Εξολοθρευτή και η κοπέλα του είναι ένα anime ολόγραμμα που έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Και μιας και τα γούστα του είναι ιδιαίτερα ακόμη και για αυτούς τους υπόλοιπους χαρακτήρες της σειράς, όσα λιγότερα ξέρουν (και ξέρουμε) για τα έργα του τόσο το καλύτερο. Ο villain της σειράς είναι ο Barry, αρχικά πράκτορας της αντίπαλης μυστικής υπηρεσίας και μετέπειτα ανδροειδές-πολεμική μηχανή στην υπηρεσία της KGB και με μια προσωπική βεντέτα με τον Archer.

Οι πρώτες τέσσερις σεζόν έχουν βάση την Νέα Υόρκη και επικεντρώνονται στις μυστικές αποστολές της ISIS με τη μορφή της υπόθεσης της εβδομάδας, καταλήγοντας σε επικά φινάλε που χωρίζονται σε δύο μέρη και στέλνουν τους ήρωες σε τρελές αποστολές στο διάστημα ή στο βυθό της θάλασσας. Η δεύτερη και η Τρίτη σεζόν είναι οι πιο επιτυχημένες σε επίπεδο χιούμορ, γιατί είναι εκείνο το σημείο που το «Archer» ένιωθε άνετα με τους χαρακτήρες του ώστε να ξέρει να τους διαχειριστεί και ήταν αρκετά φρέσκο για να βρίσκει το στόχο με κάθε αστείο που δοκιμάζει.

Στην πέμπτη σεζόν κατάλαβε ότι ήταν η σωστή στιγμή για μια ανανέωση και έτσι η σειρά άλλαξε τον τίτλο της σε «Archer Vice», αλλάζοντας το στυλ της σε ένα σίριαλ με ένα arc σε μορφή 13 επεισοδίων, με τους χαρακτήρες να βρίσκονται μακριά από τις αποστολές της ISIS, λειτουργώντας στην παρανομία, με την αισθητική να μοιάζει με αυτή του «Miami Vice». Η έκτη σεζόν επιχείρησε μια επιστροφή στις ρίζες. Η ομάδα επανέρχεται στις εβδομαδιαίες αποστολές της δουλεύοντας πλέον για χάρη της CIA, της οποίας εξέχων μέλος είναι ο ηθοποιός Christian Slater, υποδυόμενος… τον εαυτό του, χωρίς πάντως να αναζωπυρώνεται αντίστοιχα και η επιτυχία των πρώτων σεζόν, παρά ένα από τα καλύτερα φινάλε.

Αφού το «Archer» ξέφυγε από την αρχική φόρμα λειτουργεί καλύτερα μακριά από αυτή και σε συνδυασμό και με την εμφάνιση της ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης ISIS στο προσκήνιο, έπρεπε αναγκαστικά να δοκιμάσει κάτι καινούριο. Η έβδομη σεζόν μετατοπίζει το σκηνικό από την Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες, ξεκινώντας με την παρουσίαση του φόνου του Sterling Archer σε μια πισίνα και μέσα σε ένα arc δέκα επεισοδίων παρακολουθούμε πώς φτάσαμε ως εδώ. Τα 70s είναι η βασική αισθητική επιρροή της σεζόν που δοκιμάζει να αφήσει λίγο στην άκρη το χιούμορ προτάσσοντας το σασπένς, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο cliffhanger, το πρώτο που δοκίμασε να χτίσει.

Η όγδοη σεζόν είναι και η πιο φιλόδοξη της σειράς, με τον Archer να βρίσκεται σε κώμα και ό,τι βλέπουμε να τοποθετείται μέσα στο μυαλό του αυτή την περίοδο. Τιτλοφορείται «Archer Dreamland» και μας μεταφέρει στο Λος Άντζελες του 1947, αλλάζοντας τα πάντα, με τους χαρακτήρες που ξέραμε να αλλάζουν ρόλους (αποκορύφωμα η Pam που αλλάζει και φύλο), υποστηρίζοντας ένα πειραγμένο φιλμ νουάρ που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα arc οκτώ επεισοδίων. Το διαρκές χιούμορ μένει πάλι πίσω για χάρη της ατμόσφαιρας και το animation είναι καλύτερο από ποτέ, με την εξέλιξη να είναι πλέον εμφανής. Όλη η σεζόν είναι ένας φόρος τιμής στον Woodhouse, υπηρέτη του Archer στις τέσσερις πρώτες σεζόν, αφού ο ηθοποιός George Coe που του χάριζε τη φωνή στις πρώτες τέσσερις σεζόν απεβίωσε το 2015. Το φινάλε του «Archer Dreamland» είναι η πιο συγκινητική στιγμή της σειράς, από αυτές που δε μας είχε συνηθίσει και συνολικά αν και αυτό το πείραμα δεν πέτυχε στο 100% τους στόχους του, ήταν μια γενναία απόφαση και παρέδωσε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σεζόν τηλεόρασης του 2017 έως τώρα.

Η σειρά θα ολοκληρωθεί στη δέκατη σεζόν, με την ένατη να τιτλοφορείται «Danger Island» και να λαμβάνει χώρα σε μια απομονωμένη παραλία του Νότιου Ειρηνικού το 1939, οπότε περιμένουμε πάλι μια διαφοροποίηση ανάλογη με αυτή του «Dreamland».

Το «Archer» είναι σίγουρα μια από τις κορυφαίες κωμικές σειρές της δεκαετίας, έχοντας επηρεάσει αλλά και επηρεαστεί από το σύνολο της ποπ κουλτούρας που συμβαίνει γύρω του, αλλά πίσω από τα πραγματικά επιτυχημένα αστεία και την λατρεμένη καφρίλα του, καταφέρνει να δημιουργήσει πολύπλοκους χαρακτήρες και να εμβαθύνει στη σχέση του Archer με την μητέρα του, αποκαλύπτοντας στην εξέλιξη της σειράς ότι περισσότερο από κάθε τι ο Archer φοβάται να έρθει αντιμέτωπος με τη θνητή του φύση. Ως πράκτορας έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο σε κάθε του αποστολή και με τα διαρκή αστεία που κάνει σε κάθε περίσταση αλλά και με το ότι προσπαθεί να ρίξει κάθε θηλυκό που βλέπει στο κρεβάτι του, ουσιαστικά προσπαθεί να καλύψει τον μεγαλύτερο φόβο του που δεν είναι ούτε οι κροκόδειλοι ούτε οι αλιγάτορες, αλλά ο θάνατος, όχι μόνο του ίδιου αλλά και των γύρω του.

Είναι σπάνιο μια σειρά να καταφέρνει να είναι τόσο φρέσκια μετά από οκτώ σεζόν, ειδικά όταν μιλάμε για κωμωδία που σημαίνει ότι κάποια στιγμή το πηγάδι με τα αστεία της εξαντλείται. Το «Archer» είναι ένα σταυροδρόμι της ποπ κουλτούρας που είναι όσο αυτοαναφορικό πρέπει για να μη γίνεται ποτέ βαρετό και σίγουρα θα αναγνωρίζεται μελλοντικά η σημασία του που ξεπερνά τα όρια του animation. Και αν δεν το έχετε δει ως τώρα, μάλλον βρήκατε πώς θα περάσετε δημιουργικά το υπόλοιπο καλοκαίρι σας.