Αξιολογούμε όσα αξίζει να κρατήσουμε από την ποπ κουλτούρα κάθε δεκαπενθήμερου.

Σήμερα κυκλοφορούν τόσα ενδιαφέροντα πράγματα σε σινεμά, τηλεόραση και μουσική και η νέα ευκολία που προσφέρουν streaming μέσα όπως το Netflix και το Spotify δημιουργούν ένα πολυποίκιλο και τρομερά ενδιαφέρον τοπίο, χωρίς να έχουμε ωστόσο τον χρόνο να το εξερευνήσουμε στο βάθος που θα θέλαμε. Για αυτό το λόγο λοιπόν εδώ θα κρατάμε σημειώσεις δύο φορές τον μήνα για όσα αξιόλογα μας απασχόλησαν το προηγούμενο δεκαπενθήμερο.

Ας τσεκάρουμε όσα αξίζει να κρατήσουμε για το διάστημα από την 1^η έως τις 15 Φεβρουαρίου.

Ο Paul Thomas Anderson έχει βρει ένα ωραιότατο groove σε αυτή τη φάση της καριέρας του, με την νέα κατεύθυνση να είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται από το «Έμφυτο ελάττωμα». Ενώ το αποτύπωμά του είναι εμφανές, το στιλιζάρισμα δεν ξεπερνά ποτέ τα όρια του εντυπωσιασμού και προτιμά να απλώνεται ατμοσφαιρικά και ενιαία κατά μήκος του φιλμ (ίσως επειδή αυτή τη φορά ο PTA αναλαμβάνει και ο ίδιος τη διεύθυνση φωτογραφίας).

Η τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του σπουδαίου Daniel Day-Lewis είναι αντάξια όλης της πορείας του, σε ένα ρόλο που τον αφήνει να είναι ο εαυτός του μακριά από οσκαρικές κορώνες και φαίνεται πως το διασκέδασε δεόντως, χτίζοντας έναν απολαυστικά μυστήριο και πολύπλευρο χαρακτήρα. Βέβαια, εκτιμήσαμε ακόμη περισσότερο τις γυναικείες ερμηνείες της ταινίας, με την Vicky Krieps να είναι αποκάλυψη στον τρόπο που εξελίσσει η ίδια τον χαρακτήρα της μπροστά στα μάτια μας από την αρχή ως το τέλος, αλλά και την Lesley Manville η οποία σε κάνει να την επιζητάς κάθε στιγμή που δεν είναι μέσα στο κάδρο.

Η «Αόρατη κλωστή» είναι το τέλος της καριέρας του Daniel Day-Lewis από το σινεμά, αφού παρατά την υποκριτική, αλλά και το ξεκίνημα ενός καινούριου κεφαλαίου σε αυτήν του Paul Thomas Anderson. Αυτή η ταινία είναι ένας κινηματογραφικός θρίαμβος.

Αυτή η ταινία δεν είναι για τους κυνικούς, ούτε για αυτούς που βλέπουν σινεμά όχι για να περάσουν καλά, μα για να αναζητήσουν ψεγάδια και να δείξουν ότι «ξέρουν».

Πολύ απλά, δε θα μείνεις στην ταινία για τον 80s νατουραλισμό ή για την εκρηκτική χημεία των πρωταγωνιστών, ούτε για τον συγκλονιστικό μονόλογο του Michael Stuhlbarg ή για την κορυφαία ending credits σκηνή της κινηματογραφικής σεζόν. Αυτό που θα σε γραπώσει και θα σε ταρακουνήσει για τα καλά είναι η αίσθηση ότι για δύο ώρες και δώδεκα λεπτά αντιμετωπίζεις και πάλι τον κόσμο με την ένταση, την αθωότητα και την επιπολαιότητα της πρώτης φοράς. Δεν πρόκειται για απλά μια ταινία αλλά για την αναβίωση ενός ξεχασμένου συναισθήματος.

«Corporate»

Αν αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές κάθεσαι σε ένα γραφείο και αναρωτιέσαι ποιες ήταν οι επιλογές της ζωής σου που σε έφεραν σε αυτό το σημείο, το «Corporate» είναι η σειρά για εσένα. Η νέα κωμωδία του Comedy Central είναι μια βιτριολική σάτιρα για τον αποστειρωμένο corporate τρόπο ζωής μιας πολυεθνικής, ο οποίος ακόμη και αν καλύπτει τις οικονομικές σου ανάγκες σου αφήνει ένα πελώριο κενό στο επίκεντρο της ύπαρξής σου.

Καθώς πρόκειται για σάτιρα, πολλά πράγματα είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά, αλλά και πάλι όλα αποτελούν μια τρομακτικά αληθοφανή αναπαράσταση της ζωής στο γραφείο. Δεν πρόκειται να σου αλλάξει όσα ήξερες για την κωμωδία στην τηλεόραση, αλλά αν βλαστημάς κάθε ώρα και στιγμή που βρίσκεσαι κολλημένος σε ένα γραφείο και θες να πεις σε κάποιον τον πόνο σου ο οποίος θα σε καταλάβει, το «Corporate» είναι ακριβώς αυτό που ψάχνεις.

«Chewing Gum»

Αυτή η βρετανική σειρά που βρίσκεται στο Netflix σε περιμένει να την ανακαλύψεις και να τη λατρέψεις. Πρόκειται εξολοκλήρου για δημιούργημα της 30χρονης ηθοποιού, σεναριογράφου, τραγουδίστριας, τραγουδοποιού, ποιήτριας και θεατρικής συγγραφέας Michaela Coel, με όλα τα ταλέντα της να ξεδιπλώνονται επί της οθόνης. Το «Chewing Gum» είναι ένα sitcom που έρχεται για να σπάσει κάθε πιθανό ταμπού.

Πρωταγωνίστρια είναι η ίδια η Coel ως μια 24χρονη μαύρη γυναίκα που εργάζεται ως υπάλληλος σε ένα κατάστημα μίνι μάρκετ. Προέρχεται από μια βαθύτατα θρησκευτική οικογένεια και για αυτό το λόγο είναι ακόμη παρθένα, αλλά θέλει να ξεφύγει από τα στεγανά του περίγυρού της και να μάθει όλα γύρω από το σεξ και τον κόσμο έξω από τη γυάλα στην οποία ζούσε έως τότε. Το αποτέλεσμα είναι μια ξεκαρδιστική σύγχρονη κωμωδία, η οποία θίγει πολλά ζητήματα και κερδίζει έναν αυθεντικά kinky χαρακτήρα. Οι πρώτες δύο σεζόν βρίσκονται στο Netflix και αν έχετε ανοιχτό μυαλό, δεν υπάρχει περίπτωση να μη σας κερδίσει.

«Black Panther: The Album»

Έχει ξεκινήσει κάπως αργά για την μουσική το 2018, χωρίς πολλούς δίσκους που να σου μένουν μετά το πέρας μιας εβδομάδας. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει και ο Kendrick Lamar, ο οποίος έρχεται για να σώσει πάλι τα προσχήματα, αυτή τη φορά μέσω ενός soundtrack. Δεν έχουμε δει ακόμη το «Black Panther», αλλά ξέρουμε ήδη ότι είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την μαύρη κουλτούρα -και όχι μόνο. Είναι η στιγμή που η Marvel έρχεται επιτέλους στην εποχή μας.

Είναι πολύ σπάνιες οι φορές που ένα original soundtrack με τραγούδια καταφέρνει να αναδυθεί πάνω από το φιλμ και να ιδωθεί ως μια οποιαδήποτε μουσική κυκλοφορία πέρα από το φιλμ που συνοδεύει, ωστόσο ο Lamar είναι σε τέτοια φόρμα που κατάφερε ακόμη και αυτό. Μπορεί στιχουργικά κάποια κομμάτια να μη λειτουργούν τόσο πέρα από το context, αλλά πρόκειται για ένα άλμπουμ που διαθέτει όλη την αφρόκρεμα του σύγχρονου hip hop και δοξάζει την δημιουργική κορυφή στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Ο Kendrick Lamar είναι ο μουσικός της δεκαετίας και για όσους δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, να ευχηθούμε ευτυχισμένο το 2003.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ

Θέλεις βραβευμένες ταινίες; Δες Nova!

Απόλαυσε ταινίες που σάρωσαν τα βραβεία σε Αμερική και Ευρώπη. Και ταινίες που ήδη κλέβουν την παράσταση στο χορό των φετινών βραβείων σε Α' προβολή: Τρεις Πινακίδες έξω από το Εντινγκ, έξω από το Μιζούρι, Wonder, Το Σχήμα του Νερού, The Disaster Artist, The Greatest Showman.