«Τις ταινίες μου τις κάνω για μένα, οι υπόλοιποι είστε καλεσμένοι», αυτή είναι η αποστομωτική απάντηση που δίνει ο Quentin Tarantino σε όσους κατακρίνουν το σκηνοθετικό του ταλέντο. Ειλικρινά αδιάφορος, είτε απλά προκλητικός ο Tarantino είναι αναμφίβολα ένας σκηνοθέτης που ξέρει από σινεμά και δε φοβάται να το δείξει.

Αν και γεννημένος στις 27 Μαρτίου του 1963 στο Knoxville του Tennessee, ο Quentin Jerome Tarantino, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην California. Μεγαλώνοντας, κι ενώ έχανε σταδιακά το ενδιαφέρον του για το σχολείο, το πάθος του για τις ταινίες αυξανόταν. Εγκαταλείπει το λύκειο και γράφεται σε δραματική σχολή, γρήγορα όμως κατάλαβε ότι ούτε αυτό το ενθουσίαζε. Πιάνει λοιπόν δουλειά σε ένα βίντεο κλαμπ, μια δουλειά που έμελε να τον επηρεάσει ριζικά. Παθιασμένος με τη νέα του ενασχόληση, ο Τarantino δεν είναι ένας απλός υπάλληλος. Ομιλητικός και πραγματικός γνώστης της κινηματογραφικής ποπ κουλτούρας, προτείνει ταινίες στους πελάτες και συζητά μαζί τους. Προσέχει τι επιλέγει ο κόσμος να δει κι αν τελικά του αρέσει. «Όταν με ρωτάνε αν πήγα σε κινηματογραφική σχολή, εγώ τους απαντώ ότι απλά έβλεπα ταινίες» .

Reservoir Dogs

Η είσοδος του σκηνοθέτη στα κινηματογραφικά δρώμενα έγινε με ανέλπιστα καλό τρόπο. Το 1992, η ταινία του «Reservoir Dogs» προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Sundance και κέρδισε αμέσως κοινό και κριτικούς. Η ταινία, που είναι χαρακτηριστικό δείγμα της ταραντινικής σκηνοθετικής ματιάς, έχει μείνει στην ιστορία για την αξεπέραστη σκηνή σχολιασμού του τραγουδιού «like a virgin» της Madonna αλλά και για τη βία. Οι απεικονίσεις της στις ταινίες του Tarantino, ομολογουμένως είναι αρκετά ρεαλιστικές, σκληρές κι έχουν προκαλέσει αντιδράσεις, ο ίδιος όμως δεν φαίνεται να προβληματίζεται. Σε συνέντευξή του κάποια χρόνια αργότερα, θα δηλώσει για το θέμα «σίγουρα οι ταινίες μου είναι αρκετά βίαιες, αλλά όποιος έρχεται να τις δει, πρέπει να είναι ξέρει τι να περιμένει από μία ταινία του Tarantino. Όταν πας να ακούσεις συναυλία των Metallica, ζητάς να χαμηλώσουν τα ηχεία;»

I love you honey Boney ή αλλιώς Pulp Fiction

Η καριέρα του είχε παγιωθεί, απορρίπτει την πρόταση να σκηνοθετήσει το «Άντρες με τα μαύρα» και ξεκινάει το «Pulp Fiction», την ταινία που θα τον βάλει στο πάνθεον των σύγχρονων σκηνοθετών. Οι ανατροπές δίνουν και παίρνουν, οι κινηματογραφικές αναφορές είναι τόσες που έχουν αφήσει άφωνους τους απανταχού σινεφίλ, το καστ απαρτίζεται από γνωστούς και ταλαντούχους ηθοποιούς και η ρεμπέτισσα «Μισιρλού» διασκευάζεται για να ντύσει μουσικά την ταινία, σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά soundtracks όλων των εποχών.

Η βίαιη αισθητική παραμένει, αυτό όμως δε φαίνεται να ξενίζει την Ακαδημία που του απονέμει το Oscar καλύτερου σεναρίου, ούτε τον τότε πρόεδρο του φεστιβάλ Καννών, Clint Eastwood, που τον βραβεύει με το Χρυσό Φοίνικα. Παράλληλα ο Tarantino ξεκινά τη μακροχρόνια συνεργασία του με τον ηθοποιό Samuel L. Jackson, και ανακαλύπτει τη μούσα του στο πρόσωπο της Uma Thurman.

Το μέλλον επιφύλαξε στον Tarantino μια συνεργασία με τον καλό του φίλο Robert Rodriguez, στην ταινία «Από το χάραμα ως την αυγή», όπου εκτελούσε χρέη σεναριογράφου και δευτερεύοντα ηθοποιού.

Οι επιθέσεις

Η τρίτη του ταινία, «Jackie Brown», γέννησε αρκετές αντιδράσεις ακόμα και στα καλλιτεχνικά πηγαδάκια. Ο Spike Lee τον κατηγόρησε δριμύτατα για την αλόγιστη χρήση της λέξης «αράπης» στις ταινίες του. «Δεν είμαι εναντίον της συγκεκριμένης λέξης, κι εγώ τη χρησιμοποιώ», δήλωσε ο Lee στο περιοδικό Variety, «αλλά ο Quentin είναι το έχει παρακάνει». Στο πλευρό του Spike Lee, τάχθηκε κι ο ηθοποιός Denzel Washington, φροντίζοντας όμως να διατηρήσει πιο μετριοπαθή στάση τονίζοντας πόσο εκτιμά τον Tarantino ως σκηνοθέτη.

Σε υπεράσπιση του σκηνοθέτη έσπευσε ο Samuel L. Jackson. «Δε νομίζω ότι στο περιεχόμενο της ταινίας η λέξη αποκτά προσβλητική ή χυδαία έννοια. Η ταινία είναι πολύ καλή σε αντίθεση με τις τελευταίες του Spike», δήλωσε.

Η νέα χιλιετία βρίσκει τον Tarantino στα καλύτερά του. Συνεργάζεται για ακόμα μια φορά με τη μούσα του, Uma Thurnam, στις ταινίες «Kill Bill volume 1» και «Kill Bill vol.2», και έχει τα ηνία της κριτικής επιτροπής του φεστιβάλ Καννών, 10 ολόκληρα χρόνια μετά τη νίκη του για το «Pulp Fiction». Ανανεώνει τη συνεργασία του με το Rodriguez, συμμετέχοντας ως βοηθητικός σκηνοθέτης στην ταινία του «Sin City», το 2005 και δύο χρόνια αργότερα κυκλοφορούν μαζί το πρότζεκτ «Grindhouse».

Αποτίοντας φόρο στον κακόγουστο, φτηνό κινηματογραφικό είδος της δεκαετίας του ’60 με το οποίο οι δύο σκηνοθέτες γαλουχήθηκαν, κυκλοφορούν δύο ταινίες «Death Proof» και «Planet Terror». Παρά τις προσδοκίες και το καλό μάρκετινγκ όμως ήταν εισπρακτικές αποτυχίες.

Το Spaghetti Western

Το 2009, ο Tarantino εγκαινίασε την άτυπη τριλογία του, εμπνευσμένη από το «Spaghetti Western», με την ταινία «Άδωξοι Μπάσταρδη». Γράφοντας το δικό τους επίλογο στον β’ παγκόσμιο πόλεμο, οι «Μπάσταρδοι» ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του σκηνοθέτη, συγκέντρωσαν πολλές υποψηφιότητες για βραβεία, κερδίζοντας αρκετά από αυτά, ανάμεσα στα οποία και το Oscar β ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του Christoph Waltz.

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας, τιτλοφορείται «Django: ο τιμωρός» και είναι φόρος τιμής στην ταινία «Django» του 1966. Με πρωταγωνιστές τους Christoph Waltz, Leonardo DiCaprion, Jamie Foxx και Samuel L. Jackson , η ταινία αναφέρεται στην ιστορία ενός σκλάβου που γίνεται κυνηγός κεφαλών με απώτερο στόχο να ελευθερώσει τη γυναίκα του.

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Reservoir dogs» (1992), «Pulp Fiction» (1994), «Τέσσερα Δωμάτια» (1995), «Jackie Brown» (1997), «Kill Bill Volume 1» (2003), «Kill Bill vol.2» (2004), «Sin City» (2005), «Death Proof» (2007), «Άδωξοι Μπάσταρδη» (2009), «Django: Ο τιμωρός» (2012).

ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΚΛΗ