Η προσωπική ζωή διάσημων προσωπικοτήτων, που άφησαν το σημάδι τους στην Ιστορία φαίνεται ότι είναι στο στόχαστρο των κινηματογραφικών παραγωγών, μέσα στη γενικότερη προσπάθειά τους να αλιεύσουν όλο και περισσότερα εισιτήρια.

Η καθημερινή ζωή της Νταϊάνα, του Χίτσκοκ, του προέδρου Ρούσβελτ, του Λιμπεράτσε, της συγγραφέα της Μαίρη Πόππινς (με τον Ντίσνεϋ να εμπλέκεται) -και ίσως και κάποιων άλλων που μου διαφεύγουν- έχουν απασχολήσει τα στούντιο ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, καλλιεργώντας μια κουλτούρα κους-κους και κουτσομπολιού, παρόμοια με αυτή που βρίσκουμε σε τηλεοπτικές εκπομπές ή και σε περιοδικά των οποίων το κύριο μέλημα είναι οι ζωές των (γνωστών) άλλων.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η δεύτερη ταινία που σκηνοθετεί ο Ραλφ Φάινς, «Η Αόρατη Γυναίκα». Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο βιβλίο της Claire Tomalin «The Invisible Woman: The Story of Nelly Ternan and Charles Dickens» και αναφέρεται στον  κρυφό και απαγορευμένο έρωτα του μεγάλου συγγραφέα Τσαρλς Ντίκενς για μια νεαρή λυγερή ηθοποιό, τη Νέλλυ Τέρναν.

Πρόκειται για ένα δράμα εποχής, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, που μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα της Βικτωριανής Εποχής του 19ου αιώνα.

Η αφήγηση υιοθετεί την οπτική γωνία της Νέλλυ (Φελίσιτι Τζόουνς) την οποία, αρχικά, συναντάμε σε ώριμη ηλικία˙ μια γυναίκα παντρεμένη που περνά το χρόνο της ανεβάζοντας θεατρικά έργα για παιδιά.

Η Νέλλυ δεν δείχνει ευτυχισμένη. Αντίθετα, μια παλιά ιστορία την κατατρώει, μια νοσταλγία για ένα έντονο παρελθόν που προσπαθεί μάταια να κρύψει πίσω από το παγωμένο και αυστηρό της βλέμμα, στο οποίο εστιάζει συχνά ο φακός.

Με διαδοχικά flash-backs μεταφερόμαστε μερικά χρόνια πριν, στην εποχή της νεότητάς της όταν γνώρισε τη μεγάλη μορφή που ακούει στο όνομα Ντίκενς.

Με πολλές λεπτομέρειες μας δίνεται όλη σχεδόν η πορεία της σχέσης του συγγραφέα με την πολύ μικρότερή του ηθοποιό. Η γνωριμία τους, ο ξαφνικός του έρωτας για αυτή, οι επιπτώσεις στην οικογένειά του, οι προσπάθειες που έκαναν και οι δύο ερωτευμένοι να κρατήσουν το πάθος τους κρυφό, εφόσον η σχέση τους ήταν ανάρμοστη για τα δεδομένα της συγκεκριμένης περιόδου.

Αν και η αφήγηση δεν περιπίπτει σε έναν άκρατο συναισθηματισμό, ωστόσο, τα βαθιά συναισθήματα υποβάλλονται από τις εικόνες και την ερμηνεία των δύο ηθοποιών. Ο ίδιος ο Ραλφ Φάινς, που είδαμε πρόσφατα στο «Ξενοδοχείο Grand Budapest», υποδύεται τη μυθική φιγούρα του Ντίκενς και αποδίδει με λεπτότητα τις ευαισθησίες αυτού του χαρακτήρα, τα πάθη αλλά και ένα μέρος της δράσης του.

Ανασυσταίνει το πορτραίτο του Ντίκενς, ενός ανθρώπου με ποικίλες πνευματικές ανησυχίες που πήγαινε κόντρα στο ρεύμα της εποχής, που αγαπούσε το θέατρο, υποστήριζε τα δικαιώματα των φτωχών και της γυναίκας και έδειχνε οίκτο για τις πόρνες.

Η Φελίσιτι Τζόουνς, με μια αίσθηση του εύθραυστου και μια περίσκεψη που αναδύεται από το πρόσωπό της, μπαίνει ταιριαστά στο ρόλο της Αόρατης Γυναίκας, μιας γυναίκας που ζούσε στη σκιά, στερημένη από μια φυσιολογική ζωή με τον αγαπημένο της.

Γεμάτη φλυαρίες, ωστόσο και χωρίς κάποια σκηνοθετική πρωτοτυπία, η «Αόρατη Γυναίκα» δεν καταφέρνει να μας συγκινήσει. Αν είστε περίεργοι για τη ζωή του Ντίκενς να δείτε την ταινία.

Σκηνοθεσία: Ραλφ Φάινς, παίζουν: Ραλφ Φάινς, Φελίσιτι Τζόουνς, Κριστίν Σκοτ Τόμας,Μισέλ Φέιρλι, Τομ Χολάντερ, Τζοάνα Σκάνλαν. Η ταινία προβάλλεται από την Spentzos.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ