Πέντε χρόνια μετά το «Φανταστικό Κόσμο του Δρ. Παρνάσους», ο Τέρι Γκίλιαμ με την καλπάζουσα φαντασία και το ιδιάζον προσωπικό ύφος έρχεται να μας βυθίσει ξανά σε μια πολύχρωμη δυστοπία, μια προβληματική κοινωνία, όπου οι υπαρξιακές ανησυχίες αναμειγνύονται με virtual απολαύσεις και ονειρικά ταξίδια σε κόσμους ανύπαρκτους.

Το «Θεώρημα Μηδέν» είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που δείχνει να ακολουθεί την πεπατημένη της επιτυχημένης του ταινίας «Brazil» (1985).

Εξάλλου, ο ίδιος το θεώρησε ως το τελευταίο τμήμα ενός «οργουελικού τρίπτυχου» που άρχισε με το «Brazil» και συνέχισε με τους «12 Πιθήκους».

Και πράγματι, στήνει ξανά ένα οργουελικό σύμπαν παραπέμποντας στο προφητικό «1984», όπου οι άνθρωποι κινούνται νευρικά και ανισόρροπα σε ένα περιβάλλον που τους καταβάλλει, σκλάβοι των εξελιγμένων κομπιούτερ, χαμένοι μέσα στις πλουμιστές διαφημίσεις και τα πολύχρωμα ντεκόρ (ακόμη και τα ρούχα είναι φανταχτερά γυαλιστερά, σαν κοστούμια από μασκέ-πάρτυ).

Το «Θεώρημα Μηδέν» δίνει μια καρικατούρα του «μοντέρνου» ανθρώπου και μέσα από την υπερβολή του σατιρίζει και κριτικάρει την εξέλιξη της τεχνολογίας και την κυριαρχία της επάνω στον Άνθρωπο. 

Σε ένα κοντινό μέλλον, τα πάντα ελέγχονται αυστηρά από έναν αόρατο και πανίσχυρο μηχανισμό εξουσίας που οφείλει τη δύναμή του στα εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα (θυμίζοντάς μας το Μεγάλο Αδελφό).

Ο Κόεν Λεθ είναι ένας γραφικός μυστήριος τύπος που ακολουθεί έναν άχαρο τρόπο ζωής, ακραία ελεγχόμενος και «συνδεδεμένος» με διάφορα καλώδια, βουλιάζοντας μέσα στην οθόνη του υπολογιστή, μέσα από την οποία προσπαθεί να βρει έναν τρόπο διαφυγής, έστω και ψεύτικο.

Ακοινώνητος, με υπαρξιακές νευρώσεις και απέραντα μόνος- χαρακτηριστικό είναι ότι χρησιμοποιεί το «εμείς» για να μιλήσει για τον εαυτό του- εργάζεται και ζει μέσα στο μυσταγωγικό περιβάλλον μιας εγκαταλελειμμένης εκκλησίας (!).

Αποστολή του είναι να αποδείξει «το Θεώρημα του Μηδενός», σύμφωνα με το οποίο το άπειρο θα ήταν μηδέν. Εκεί, ανάμεσα στις τοιχογραφίες των αγίων και αγγέλων, δίπλα από αγάλματα που κοιτούν προς τον ουρανό αναζητώντας ένα θείο μήνυμα, έχει στηθεί το εργαστήριο αυτής της ευφυΐας, η οποία περιμένει ταυτόχρονα εναγωνίως μια κλήση...

Αναπόφευκτα, το μυαλό μας πάει στο περίφημο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ, όπου και εκεί τα υπαρξιακά αδιέξοδα συνοψίζονται στην ατέρμονη αναμονή μιας αλλαγής.

Η επίμονη αναζήτηση μιας σημασίας στα πράγματα και η λαχτάρα κάποιου σημείου που θα την αναγγείλει αποτελούν ενδεικτικά στοιχεία της κενότητας και ανίας του σύγχρονου τεχνοκρατούμενου κόσμου.

Μια όμορφη γυναίκα (Μελανί Τιερί) παρεμβαίνει στο περιβάλλον του Κόεν και από εκείνη τη στιγμή, η πραγματικότητα βρίσκεται σε διαρκή ανταγωνισμό με έναν εξιδανικευμένο κόσμο που ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, η virtual εκδοχή επισκιάζοντας το πραγματικό.

Ο Κρίστοφ Βαλτς («Django Ο Τιμωρός») αγνώριστος με το κεφάλι εντελώς ξυρισμένο, ενσαρκώνει με τη γνωστή ερμηνευτική του δεξιοτεχνία το πρόσωπο του Κόεν Λεθ. Χαρακτηριστική είναι και η ερμηνεία της Τίλντα Σουίντον. Θα πρότεινα να δείτε την ταινία.

Σκηνοθεσία: Τέρι Γκίλιαμ Παίζουν: Κριστόφ Βαλτς, Ματ Ντέιμον, Μέλανι Τιερί, Ντέιβιντ Θιούλις, Τίλντα Σουίντον, Λούκας Χεντς, Μπεν Γουίνσλοου, Πίτερ Στορμάρε. Εταιρία Διανομής: NEO FILMS.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ