Κριτική ταινίας: Μέχρι Το Τέλος

homesman
ΠΕΜΠΤΗ, 26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014

Εννιά χρόνια μετά το ιδιαίτερο φιλμ «Οι Τρεις Ταφές του Μελκιάδες Εστράδα», ο Τόμυ Λι Τζόουνς μπαίνει ξανά πίσω αλλά και μπροστά από την κάμερα –ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής- και δημιουργεί μια δεύτερη ταινία, στα χνάρια της πρώτης.

Η ταινία «Μέχρι το Τέλος» που συμμετείχε στο Διαγωνιστικό του φετινού Φεστιβάλ των Καννών, αν και διαφέρει σκηνοθετικά σε αρκετά σημεία από την προηγούμενη, ωστόσο, είναι και αυτή ένα road-movie στα βάθη της αμερικανικής εξοχής σε μορφή γουέστερν, ένα μακρύ ταξίδι που αποδεικνύεται διδακτικό για τους ήρωες και για τους θεατές. 

Οι ιστορίες με ταξίδια φαίνεται ότι συνεπαίρνουν τον Τόμυ Λι Τζόουνς ο οποίος δείχνει να χρησιμοποιεί τις διάφορες μεγάλες διαδρομές ως βάση για να ανοίξει μια προβληματική επάνω στις σχέσεις των ανθρώπων, να αναπτύξει το προσωπικό του ύφος και σκηνοθετικό στυλ, να «μιλήσει» για ψυχική ευγένεια, για υποσχέσεις που τηρούνται, για ειλικρίνεια, τιμιότητα και για ανθρωπισμό, εμπερικλείοντας όλα τα παραπάνω μέσα στα πλαίσια των όμορφων ταμπλώ αχανών τοπίων που κινηματογραφεί, ένα δειγματολόγιο εικόνων «όπου το μάτι χάνεται» ρεμβάζοντας τις τεράστιες εκτάσεις της Δύσης.

Η υποστήριξη του διευθυντή φωτογραφίας Rodrigo Prieto («Ο Λύκος της Wall-Street») είναι αδιαμφισβήτητη, συμβάλλοντας καθοριστικά στην αναπαράσταση του ταξιδιού από τη Δύση στην Ανατολή, από τη βαρβαρότητα στον πολιτισμό, τριών γυναικών που έχασαν τα λογικά τους και επαναπατρίζονται (ο αυθεντικός τίτλος «The Homesman= Ο Επαναπατριστής» το δηλώνει).

Ο σκηνοθέτης εγκαταλείπει αυτή τη φορά τις μικρές ιστορίες που μπαίνουν η μία μέσα στην άλλη, μια τακτική που υιοθέτησε στην προηγούμενη ταινία του και μας παραδίδει μια αφήγηση γραμμική και κλασική (θυμίζοντας κάποιες ταινίες του Τζον Φορντ ή και, πιο πρόσφατα, του Κλιντ Ίστγουντ) και με αργούς ρυθμούς κάποιες φορές, ακολουθώντας, θα λέγαμε, τον αργό βηματισμό της άμαξας που οδηγεί πέντε επιβάτες προς τα ανατολικά.

Το ντεκόρ αξιοποιείται προς όφελος της αφήγησης˙ το κρύο, ο δυνατός άνεμος, το χιόνι, η λάμψη μιας αναμμένης φωτιάς ή και οι αποχρώσεις του λυκόφωτος αποτελούν τα συμφραζόμενα μέσα στα οποία θα σφυρηλατηθούν οι σχέσεις εντελώς ανόμοιων μεταξύ τους χαρακτήρων και θα εκτυλιχτεί μια οδύσσεια που κρύβει κινδύνους.

Η Χίλαρι Σουάνκ («Million Dollar Baby») μπαίνει πειστικά στο ρόλο μιας θεοσεβούμενης θαρραλέας γεροντοκόρης αγρότισσας που θα προσφερθεί ολόψυχα να οδηγήσει τις άμοιρες γυναίκες στην Αϊόβα.

Ο Τόμυ Λι Τζόουνς υποστηρίζει πολύ παραστατικά το ρόλο του, φέροντας στην επιφάνεια έναν ψυχρό και σκληρό άνδρα, αμείλικτο και τρυφερό ταυτόχρονα που αγαπά την ανεξαρτησία και αντιστέκεται στις αδικίες ή τους νόμους της κοινωνίας των ανθρώπων.

Η Μέριλ Στριπ, προς το τέλος, μας επιφυλάσσει μια εκπληκτική εμφάνιση. Μια ιστορία που αξίζει να δείτε.

Σκηνοθεσία: Τόμι Λι Τζόουνς. Παίζουν: Τόμι Λι Τζόουνς, Χίλαρι Σουάνκ, Μέριλ Στριπ, Γκρέις Γκάμερ, Μιράντα Ότο. Εταιρίες Διανομής: WEIRD WAVE / ODEON

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ