Κριτική ταινίας: Μια Τυχαία Συνάντηση

tyxaia
ΠΕΜΠΤΗ, 07 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014

Τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου οι άνθρωποι συνήθως διασκεδάζουν, ξεκουράζονται, χαλαρώνουν και αφήνουν πίσω τα προβλήματα, επιτρέποντας στον εαυτό τους να ρεμβάσει, να ονειροπολήσει και (γιατί όχι;) να ερωτευτεί.

Αυτήν την περίοδο λοιπόν, κάνει την πρεμιέρα της στις αίθουσες μια ρομαντική κομεντί που μπερδεύει εσκεμμένα το όνειρο, τη φαντασία και την πραγματικότητα για να μας μεταφέρει (εννοώ το γυναικείο πληθυσμό κυρίως) σε άλλους κόσμους και καιρούς (;).

Η ταινία «Μια Τυχαία Συνάντηση» της Λίζα Αζουέλος («LOL») μας διηγείται την ιστορία ενός ξαφνικού έρωτα που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο πρόσωπα «μη συμβατά», θα λέγαμε μεταφορικά. Ο Πιερ είναι ένας πενηντάρης, δεσμευμένος σε μια σχέση ζωής, καθότι παντρεμένος και η Ελζά είναι μια χωρισμένη όμορφη κυρία, μια επιτυχημένη συγγραφέας που δεν εγκρίνει τις σχέσεις με παντρεμένους.

Ωστόσο, όταν θα συναντηθούν, οι πεποιθήσεις και οι αξίες ζωής θα ανατραπούν, καθώς μια «απρογραμμάτιστη» έλξη αναπτύσσεται ανάμεσά τους που θα αναστατώσει τη ζωή τους. Διάφορα διλήμματα βγαίνουν στην επιφάνεια, αφήνοντας αιωρούμενες αρκετές καταστάσεις και κάνοντας το θεατή να αναρωτιέται αν οι δύο ερωτευμένοι «θα είναι μαζί»…

Μια αμφιταλάντευση διαπερνά την πλοκή, ανάμεσα σε αυτό που θα μπορούσε να γίνει και σε αυτό που ουσιαστικά γίνεται. Ευαισθησία και συναισθηματισμός διαχέονται μέσα σε αυτήν την ιστορία συγκινώντας αρκετούς θεατές, με ένα μοντάζ συχνά προσεγμένο.

Μια ταινία επάνω στον έρωτα, την αγάπη και τις σχέσεις είναι, λοιπόν, το «Μια Τυχαία Συνάντηση», θίγοντας ταυτόχρονα και άλλα ζητήματα, όπως της απιστίας, της ενοχής, της υπευθυνότητας που έχουμε όταν αναλαμβάνουμε ένα ρόλο (του συζύγου, του πατέρα) και της ανεξήγητης έλξης που μπορεί να νιώσουν οι άνθρωποι στο πέρασμα μιας μοιραίας στιγμής. Τίθεται, επίσης, το ερώτημα «είναι δυνατόν να αγαπάμε δύο πρόσωπα ταυτόχρονα;».

Η σκηνοθέτιδα, που αναλαμβάνει και το ρόλο της απατημένης συζύγου, εμπνεύστηκε από το διαζύγιό της και το κοινωνικό status μιας χωρισμένης γυναίκας. «[Αυτή] γίνεται μία εν δυνάμει απειλή για τα άλλα ζευγάρια», όπως είπε η ίδια.

Η Αζουέλος στηρίζεται πολύ στο προαίσθημα και τη διαίσθηση ως μέσα με τα οποία μπορούμε να προεικάσουμε το μέλλον. Αν και οι διάλογοι δεν χαρακτηρίζονται για την εξυπνάδα τους και είναι αρκετά μπανάλ, το επιχείρημα όλης της ταινίας είναι ότι στον έρωτα δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, μόνο συναισθήματα που πάλλονται στο εσωτερικό των προσώπων και καταργούν τη σκέψη.

Η αγαπητή σε ένα μεγάλο κοινό Σοφί Μαρσώ αποδίδει με δεξιοτεχνία μια δυνατή και ταυτόχρονα ευαίσθητη γυναίκα. Βρίσκουμε από την άλλη, το Φρανσουά Κλουζέ σε ένα ρόλο που δεν τον έχουμε συνηθίσει, καθώς ενσαρκώνει ένα γοητευτικό, χαρούμενο κύριο.

Η ερμηνεία των ηθοποιών, η μουσική και οι εικόνες (διαχωρισμός του κάδρου στα δύο-split screen, πολύ κοντινά πλάνα, προσεγμένες λήψεις από ψηλά) προσθέτουν πόντους στην αναπαράσταση της ιστορίας αυτού του έργου, μιας ιστορίας που ξεφεύγει από την πραγματικότητα και δείχνει τα πράγματα «όπως γίνονται στο σινεμά». Μια ρομαντική ιστορία για τον Αύγουστο.

Σκηνοθεσία: Λίζα Αζουέλος. Παίζουν:  Σοφί Μαρσώ, Φρανσουά Κλουζέ, Λίζα Αζουέλος, Αλεξάντρ Αστιέ, Τζόναθαν Κοέν, Στεφανί Μουρά. Εταιρεία Διανομής: ODEON/ROSEBUD.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ