Κριτική ταινίας: Αμνησία

amnesia
ΠΕΜΠΤΗ, 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014

Μετά τον «Κύκλο Των Αναμνήσεων», ξαναβρίσκουμε τη Νικόλ Κίντμαν και τον Κόλιν Φερθ ως συμπρωταγωνιστές και ως ζευγάρι σε μια ιστορία που έχει να κάνει με το παρελθόν.

Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για αναμνήσεις που κατατρώγουν τη ζωή του κεντρικού προσώπου, αλλά για την έλλειψη οποιασδήποτε, ακόμη και της παραμικρής, θύμησης του παρελθόντος, στοιχείο που θα κάνει, αντίστοιχα, άνω-κάτω την ζωή του ζευγαριού, η σχέση του οποίου βρίσκεται σε διαρκή μεταβολή, καθώς νέα δεδομένα έρχονται συνεχώς στην επιφάνεια αμφισβητώντας τα παλιά και δίνοντας νέες διαστάσεις στην αλήθεια.  

Όπως το φανερώνει, εξάλλου, και ο ελληνικός τίτλος, η ταινία «Αμνησία» περιγράφει τη ζωή και την ψυχολογική κατάσταση μιας γυναίκας που πάσχει από πλήρη αμνησία. Η Κριστίν (Νικόλ Κίντμαν) ξυπνά κάθε πρωί χωρίς να γνωρίζει ποια είναι.

Η «Αμνησία», σε σκηνοθεσία Ροουάν Τζόφε, έχει το χαρακτηριστικό ότι βάζει το θεατή στη θέση της ηρωίδας, αφού η  αλήθεια τού δίνεται αποσπασματικά, κομμάτι-κομμάτι, όπως φανερώνεται και στην αμνησιακή. Κατά την εξέλιξη της ιστορίας, νέα πρόσωπα εισβάλλουν στον κόσμο της Κριστίν φέροντας το καθένα μια επιπλέον πληροφορία που αντί να ξεδιαλύνει το μυστήριο του παρελθόντος, το περιπλέκει περισσότερο.

Αυτό οφείλεται και στη σκοτεινή ταυτότητα του αφοσιωμένου «συζύγου» (Κόλιν Φερθ) η οποία αντίστοιχα δίνεται τμηματικά στο θεατή. Ποτέ δεν είμαστε σίγουροι για αυτό που διαδραματίζεται στην οθόνη. Πρόκειται για την ιστορία μιας άρρωστης που εξαιτίας μιας βαριάς εγκεφαλικής βλάβης δεν βλέπει την πραγματικότητα αλλά φαντάζεται τον εαυτό της ως θύμα μιας συνομωσίας;

Ή μήπως πρόκειται για μια ταινία μυστηρίου όπου μια αμνησιακή έχει πέσει θύμα δολοπλοκίας από τον περίγυρό της και πρέπει να βρει επειγόντως μια λύση για να ξεφύγει από τον κίνδυνο;

Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να εγκαταστήσει ένα πέπλο μυστηρίου στην ατμόσφαιρα, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, φτιάχνοντας ένα ψυχολογικό θρίλερ που κρατά τεταμένη την προσοχή του κοινού μέχρι το τελευταίο λεπτό. Με κάποιες φανερές επιρροές από το Χίτσκοκ, το φιλμικό κείμενο είναι γεμάτο ανατροπές, που δίνονται όχι μόνο από το σενάριο (το οποίο βασίζεται στο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του S.J. Watson) αλλά και από τη δόμηση των εικόνων.

Το πολύ κοντινό πλάνο στο μάτι της ηρωίδας, για παράδειγμα, κάνει την εισαγωγή όχι μόνο της ταινίας, αλλά συχνά επαναλαμβανόμενο λειτουργεί και ως εισαγωγικό σε κάποιες σεκάνς. Με σπασμωδική εναλλαγή σύντομων κοντινών και μακρινών πλάνων, με τη χρήση κάμερας στον ώμο, την επανάληψη ίδιων εικόνων και την απότομη εισροή στη αφήγηση παραμορφωμένων αινιγματικών παραστάσεων, η ματιά του Ρόουαν Τζόφε υιοθετεί εκείνη της Κριστίν και μας την παραδίδει μέσα στο νεφελώδες συμπύκνωμά όπου βυθίζεται. 

Σε όλα τα παραπάνω συμβάλλει και η ερμηνευτική δεξιοτεχνία των δύο ηθοποιών που είναι αναμφισβήτητη, όπως και η «χημεία» που υπάρχει μεταξύ τους (δεν είναι τυχαίο ότι θα συμπρωταγωνιστήσουν ξανά στο «Genius» το 2015).

Χωρίς να είναι το θρίλερ της χρονιάς, καθώς οι σινεφίλ θα έχουν δει και άλλα παρόμοια, ωστόσο, με την «Αμνησία» θα διασκεδάσετε.

Σκηνοθεσία: Ρόουαν Τζόφε. Παίζουν: Κόλιν Φερθ, Νικόλ Κίντμαν, Μάικλ Στρονγκ. Εταιρεία Διανομής: SPENTZOS.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ