Κριτική ταινίας: Ο Φύλακας της Μνήμης

giver
ΠΕΜΠΤΗ, 09 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014

Οι κινηματογραφικές προσαρμογές βιβλίων για νέους και εφήβους έχουν κάνει θραύση τα τελευταία χρόνια, προσελκύοντας ένα μεγάλο κοινό.

Έτσι, αυτήν την εβδομάδα κυκλοφορεί «Ο Φύλακας Της Μνήμης» του Φίλιπ Νόις, μια ταινία βασισμένη σε άλλο ένα βιβλίο του είδους, και συγκεκριμένα στο βραβευμένο μπεστ-σέλερ «Ο Δωρητής» της Λόις Λόουρι.

«Ο Φύλακας Της Μνήμης» στηρίζεται σε ένα μύθο που θα προσελκύσει το ενδιαφέρον των οπαδών τέτοιων ταινιών, καθώς περιγράφει και αυτό μια δυστοπία˙ ένα φανταστικό κόσμο μέσα σε ένα φουτουριστικό περιβάλλον, όπου οι άνθρωποι κρατιούνται δέσμιοι ενός αρνητικού κοινωνικο-πολιτικού συστήματος που τους εμποδίζει να χαρούν τη ζωή.

Προκειμένου να εκδιωχθεί ο πόνος, να καταργηθούν οι συγκρούσεις και ο πόλεμος, έχει κυριαρχήσει μια απόλυτη αρμονία και ομοιομορφία μέσα στην οποία κρατούνται «όμηροι» οι κάτοικοι της κοινότητας, ενώ κάνουν ενέσεις για να μην θυμούνται και να μην έχουν συναισθήματα...

Δεν μας διαφεύγουν κάποια κοινά στοιχεία με την «Τριλογία Της Απόκλισης: Οι Διαφορετικοί» καθώς στο «Φύλακα Της Μνήμης», όπως και εκεί, στην αρχή της ταινίας οι νέοι κατηγοριοποιούνται, ταξινομούνται ανάλογα με τα προσόντα τους και αναλαμβάνουν ένα ρόλο. Ένας διαφορετικός χαρακτήρας πάλι θα ξεχωρίσει, θα αναλάβει ένα σπουδαίο έργο και θα επιχειρήσει μιαν «απόκλιση», τολμώντας να αντισταθεί, να παραβεί τους αυστηρά καθορισμένους κανόνες του απολυταρχικού συστήματος μέσα στο οποίο ζει.

Με πλάνα ασπρόμαυρης φωτογραφίας αναπαρίσταται ένα περιβάλλον ωχρό και άχρωμο, ως έκφραση μιας «άχρωμης» ζωής, χωρίς αναμνήσεις και συναισθήματα. Ο Τζόνας (Mπρέντον Θουέιτς) θα ανακαλύψει τα χρώματα και τις συγκινήσεις κατά τη διάρκεια της μαθητείας του δίπλα σε ένα γέρο σοφό που φέρει στους ώμους του όλη την αλήθεια, την ανάμνηση και τη γνώση του κόσμου. Τα αμέτρητα βιβλία που περιζώνουν την οικία του μαρτυρούν τα παραπάνω όπως και το ημικυκλικό τεράστιο παράθυρο που ανοίγει σε ένα νεφελώδη αχανή ορίζοντα, εμπρός στο οποίο κάθεται σαν ένας άλλος Θεός.

Η συνεχής εναλλαγή ασπρόμαυρων και έντονα πολύχρωμων εικόνων έχει ως προφανή στόχο να βάλει το θεατή σε σκέψεις επάνω στη διαφορετικότητα και τη χρησιμότητά της, επάνω στη σύνδεση της μνήμης-ανάμνησης και της γνώσης, επάνω στην ιστορία και την αξία του παρελθόντος το οποίο καθορίζει αναπόφευκτα το μέλλον. Εκτός, όμως, από αυτές τις σημαντικές αλήθειες που ρίχνονται «επί τάπητος», η πλοκή αυτής της ταινίας δείχνει ασυνάρτητα δομημένη με πολλά χάσματα, έλλειψη συνοχής και αναληθοφάνειες. Ο χαρακτήρας περιπλανιέται από εδώ και από εκεί χωρίς φανερό σκοπό, διανύοντας τεράστιες αποστάσεις και με ένα μωρό στην αγκαλιά το οποίο καταφέρνει να επιζήσει παρά τις περιπέτειες.

Αρκετά παιδιάστικό σενάριο που προσφέρει μόνο όμορφες εικόνες και τις καλές ερμηνείες της Μέριλ Στριπ και του Τζεφ Μπρίτζες. Ευτυχώς διαρκεί μόνο 97 λεπτά.

Δείτε το τρέιλερ, όπως κυκλοφόρησε στο youtube.

Σκηνοθεσία: Φίλιπ Νόις. Παίζουν: Τζεφ Μπρίτζες, Μέριλ Στριπ, Mπρέντον Θουέιτς, Οντέγια Ρας, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Κέιτι Χολμς, Τέιλορ Σουίφτ. Εταιρεία Διανομής: ODEON.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ