Κριτική ταινίας: Αλύγιστος

unbroken
ΠΕΜΠΤΗ, 01 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Την Angelina Jolie την έχουμε συνηθίσει μπροστά από την κάμερα, ως ηθοποιό, πόθο του θεατή και σύμβολο του σεξ στο σύγχρονο χολιγουντιανό στερέωμα.

Ακολουθώντας τον δρόμο πολλών συναδέλφων της, αποφασίζει πως δεν της αρκεί να στέκεται μπροστά από την κάμερα και αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη της στο σκηνοθετικό κάθισμα. Να εξιστορήσει στο κοινό μια ιστορία ανθρώπινης επιμονής και ελπίδας, κάτι που δεν εκπλήσσει, δεδομένης της ενασχόλησής της με τη φιλανθρωπία.

Το γραμμένο από πέντε ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένων και των αδερφών Coen) σενάριο, κινεί τις πρώτες υποψίες: ξέρει πραγματικά τι θέλει να πει ο ποιητής ή πάσχει από ανασφάλεια, η οποία μεταφράζεται σε κινήσεις υπερεκμετάλλευσης ανθρώπινου δυναμικού;

Λυπάμαι που το λέω, αλλά, όσο καλόψυχο και ευγενές να παραμένει ως προς τον σκοπό του, το Αλύγιστος παραμένει ένα μπερδεμένο, φλύαρο και μάλλον βαρετό σκηνοθετικό εγχείρημα. Δεν είναι το πρόβλημά του τα αλλοτινά σκηνικά και οι κεντρικοί πρωταγωνιστές που το μουδιάζουν, αυτοί μια χαρά επιτελούν το έργο τους. Ονόματα όπως αυτό του όλο και ανερχόμενου, υπερταλαντούχου Jack O'Connell στο ρόλο του επίμονου με το αθλητικό παρελθόν πρωταγωνιστή και του εκπληκτικού Domhnall Gleeson (ψάξτε να τον δείτε στο υπεράνω περιγραφής Frank) δημιουργούν μια ανακούφιση ως προς τη στιβαρότητα των ερμηνειών.

Όσα μέσα και αν διατίθενται προκειμένου η Jolie να μεταφράσει στο μεγάλο πανί το όραμά της, όσο ευρύ και να είναι το οπλοστάσιό της, η ίδια δεν έχει την οξύνοια της Lara Croft (το πιάσατε το νόημα) στο ποια θα φανούν κατάλληλα για την αποστολή που καλείται να φέρει εις πέρας. Αναλώνεται υπερβολικά σε στιγμιότυπα από το παρελθόν των χαρακτήρων της για να δημιουργήσει βάθος, σε σημείο υπερβολής.

Αποτυγχάνει να κρατήσει στέρεο έναν κατάλληλο ρυθμό που θα κάνει τις δύο ώρες της ταινίας της να περάσουν με τρόπο ουσιώδη –θα μπορούσαν να έχουν κοπεί περίπου τρία τέταρτα της ταινίας και να μην άλλαζε κάτι- και εμπιστεύεται το επιμύθιο προκειμένου να πει αυτά που η ίδια δεν καταφέρνει να περάσει στο κοινό.

Θέλει δεινότητα για να κρατήσεις άρρηκτα ενδιαφέρον και συναίσθημα σε μια ταινία περί επιβίωσης, στην οποία ο πρωταγωνιστής θα καταλήξει εγκλωβισμένος σε μια σχεδία εν μέσω του ωκεανού για μεγάλο χρονικό διάστημα, ρωτήστε και τον Robert Redford να σας πει. Η ίδια αυτή τη δεινότητα δεν την έχει, ή τουλάχιστον δεν την έχει αποκτήσει ακόμα.

Ας ψάξει καλύτερα τους κώδικες οι οποίοι θα μεταφράσουν συναισθήματα σε πλάνα και στην επόμενη απόπειρά της το ξανασυζητάμε. Τουλάχιστον, υπάρχει το τελευταίο μέρος και η σκληρότητα του στρατοπέδου συγκέντρωσης που δημιουργεί ενδιαφέρον με την ωμότητά του.

Δείτε το τρέιλερ, όπως κυκλοφόρησε στο youtube.

Σκηνοθεσία: Angelina Jolie. Πρωταγωνιστούν: Jack O'Connell, Domhnall Gleeson, Takamasa Ishihara. Στους κινηματογράφους από τη UIP.

Φοίβος Κρομμύδας