Ο Mike Leigh παραμένει ένας εξαίσιος πρεσβευτής του λεγόμενου κοινωνικού ρεαλισμού. Οι ταινίες του βαδίζουν πάντα με τα πόδια καρφωμένα στη γη, έχουν κάποιο θέμα να θίξουν με κομψότητα και καμία διάθεση προσποίησης/ντεμέκ κηρύγματος και επίδειξης κοινωνικής συνείδησης.

Τα κάδρα του μαγεύουν, οι ήρωές του δεν ενέχουν κανένα χαρακτηριστικό που θα μπορούσε να κατηγορηθεί ως μη ανθρώπινο. Λογικό επακόλουθο, από τη στιγμή που είναι αυτός που είναι, να μην πλάσει μια βιογραφία υπερβολική ή φτιασιδωμένη, ακόμα και αν ο υπό εξέταση χαρακτήρας είναι ένα πρόσωπο τόσο σημαντικό όσο ο William Turner.

Αυτή η ταινία δεν είναι η τυπική βιογραφία που βρίθει «καυτών» προσωπικών στιγμών, που στοχεύει στην κουλτούρα του σοκ και πάσχει από αυτό το πρόβλημα της σώνει και ντε αποκαθήλωσης κάποιας ιερής αγελάδας. Εξαρχής είναι γνωστό το ποιόν του Turner, ο σκοτεινός, εγωιστικός του χαρακτήρας, η τάση του στην ιδιοτροπία, καμία θέληση αφαίρεσης της αλήθειας και προπαγάνδας, που μιλά περί αγίου που χάθηκε προσωρινά για να επανακάμψει αργότερα.

Ένας άνθρωπος ο οποίος εξαρχής βρίσκεται χαμένος, που φοβάται να ανοιχτεί και δεν ξεσπά παρά μόνον όταν ο πόνος είναι ανείπωτος, κυριεύεται από τον εσωτερικό του Δαίμονα για να σώσει τον εαυτό του από τον Άλλο.

Με εξαιρετικής αισθητικής πλάνα, σκηνογραφία και ενδυματολογία που ξεχειλίζουν φινετσάτο ρεαλισμό, καλογραμμένο σενάριο προχωρά ο Leigh στο γέμισμα του δικού του «καμβά». Ταυτίζεται, μάλιστα, τόσο με τον ίδιο τον Turner και την πορεία της δημιουργίας του, καθώς εν αρχή παραμένει εξαιρετικός τοπιογράφος των θολών και ακαθόριστων (στο θεατή) τοπίων του ψυχικού κόσμου του πρωταγωνιστή του.

Όταν ο καιρός περνά και τα τραύματα είναι εμφανή, όπως και ο Turner, βυθίζεται στο ψυχικό σκοτάδι, στην καταγραφή στιγμών που έχουν να κάνουν με εντυπώσεις, συναισθήματα. Και μαζί συμπορεύονται προς τον θάνατο.

Η συγκεκριμένη ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο φεστιβάλ των Καννών. Ο Timothy Spall είναι ένας ηθοποιός αξιοσέβαστος, γνήσιας βρετανικής κοπής και εδώ λάμπει στο ρόλο για τον οποίο αρκετοί θα τον θυμούνται ως ένα ερμηνευτικό κτήνος. Αφουγκράζεται την μπερδεμένη, ζωώδη ιδιοσυγκρασία του ρόλου του σε βαθμό που πείθει πραγματικά ότι πρόκειται για μια ακριβή μετενσάρκωση του μεγάλου εικαστικού.

Και όταν μιλάμε για ένα πρόσωπο που δεν έχει εντυπωθεί σε κάποιο μέσο εν κινήσει, που η ομιλία του δεν έχει ακουστεί, που η συμπεριφορά του δεν έχει καταγραφεί οπτικά είναι που το μέγεθος του κατορθώματός του κατανοείται. Μπορεί πολλοί να μην απολαύσουν τη σχεδόν ράθυμη ροή της ταινίας και τη μεγάλη της διάρκεια, το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτοί που θα την εκτιμήσουν, θα την κατατάξουν στις καλύτερες για το 2015. Από τώρα.

Δείτε το τρέιλερ, όπως κυκλοφόρησε στο youtube.

Σκηνοθεσία: Mike Leigh. Πρωταγωνιστούν: Timothy Spall, Paul Jesson, Dorothy Atkinson. Στους κινηματογράφους από την Odeon.

Φοίβος Κρομμύδας