Τα τελευταία χρόνια οι «σοβαρές» ταινίες που επανεξετάζουν τα κλασικά παραμύθια που ακούγαμε από τα παιδικάτα μας δίνουν και παίρνουν, με την έμφαση να δίνεται προφανώς στις πιο σκοτεινές πλευρές της ιστορίας, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που οι κακοί των παραμυθιών έχουν την τιμητική τους.

 Πέρσι είδαμε την Angelina Jolie να προσπαθεί (με μέτρια αποτελέσματα) να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα της Maleficent. Τρία χρόνια πριν Η Χιονάτη Και Ο Κυνηγός έφερε νευρικά γέλια σε όσους δεν καταβλήθηκαν από την πλήξη της και ο Tim Burton στις απαρχές της οριστικής κατρακύλας του, παρέδωσε μια επιτηδευμένα γκροτέσκα και εντελώς ανούσια Αλίκη Στη Χώρα Των Θαυμάτων.

Φυσικά υπήρξαν και οι πιο σπλάτερ εκδοχές κλασικών ιστοριών όπως αυτής του Χάνσελ και της Γκρέτελ μα όλη αυτή η προσπάθεια γητέματος του ενήλικου κοινού με το εναλλακτικό storytelling δεν προσέφερε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Αυτό έρχεται να διορθωθεί φέτος με τη Σταχτοπούτα του Kenneth Branagh.

Η θεατρική, σαιξπηρικών καταβολών παιδεία του σκηνοθέτη που τον καθιέρωσε, του έδωσε κάποια εφόδια τα οποία είχε αρκετό καιρό να εκμεταλλευτεί. Και μπορεί να ακούγεται γελοίο πως ένας διασκευαστής του Σαίξπηρ επανήλθε ποιοτικά με μια διασκευή της Σταχτοπούτας, πόσο μάλλον για λογαριασμό της Disney, μα είναι αλήθεια, με μεράκι και όραμα δίνει μια νέα πνοή στην κλασική ιστορία και την αναπτύσσει με το δικό του τρόπο.

Αλλάζει μερικά από τα καίρια σημεία της προκειμένου να αναπτύξει το μελόδραμα μα και τους ίδιους τους χαρακτήρες πέραν της δεδομένης ιστορίας τους. Κινηματογραφεί ενίοτε συμβατικότερα, ενίοτε θεατρικότερα μα πάντα με έναν αιθέριο τόνο τους χαρακτήρες του, κάνοντάς τους να ακροβατούν μεταξύ του σοβαρότερου προσώπου και της παραμυθένιας υπόστασής τους. Επιστρατεύει τους κατάλληλους ηθοποιούς στα κατάλληλα πόστα προκειμένου να στηρίξει το όλο εγχείρημα και υπενθυμίζει γιατί η Cate Blanchett είναι μια από τις μεγάλες σύγχρονες κυρίες του αμερικάνικου κινηματογράφου, αλλά δίνει και την απαιτούμενη ευκαιρία στη Lily James να αποδείξει γιατί της δόθηκε ένας τέτοιος ρόλος.

Χωρίς πομπώδες ύφος, με σωστή ανάπτυξη χαρακτήρων και ένα απίστευτα ταιριαστό soundtrack, η Σταχτοπούτα μπορεί να κάνει και τον κυνικότερο θεατή να λυγίσει σε κάποιο σημείο της. Γιατί μπορεί το μελόδραμα να έχει πάρει μια αρνητική χροιά μέσα στα χρόνια, μα όταν αυτό γίνεται σωστά, σκιρτά την ευαίσθητη πλευρά του θεατή. Μπορεί να μην είναι η υψηλότερη μορφή της κινηματογραφικής τέχνης, μα παραδείγματα σαν και αυτό την καθιστούν αναγκαία για τους απανταχού ρομαντικούς. Μη φοβάστε τη θεματική της, δε θα σας μειώσει την υπόληψη.

Δείτε το τρέιλερ, όπως κυκλοφόρησε από το youtube.

Σκηνοθεσία: Kenneth Branagh. Πρωταγωνιστούν: Lily James, Cate Blanchett, Richard Madden. Στους κινηματογράφους από τη Feelgood Entertainment.

Φοίβος Κρομμύδας