Ο καλός, ο κακός και αυτός που δε βλέπεται

argo
ΔΕΥΤΕΡΑ, 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

Ο λόγος για 3 ηθοποιούς (και έναν extra) που αποφάσισαν να μπουν πίσω από τις κάμερες.

Τα φώτα της κάμερας είναι σαγηνευτικά αλλα προφανώς η σκηνοθεσία είναι το επόμενο βήμα μετά από μία λαμπερή καριέρα. Τουλάχιστον έτσι θεωρούν οι ηθοποιοί που ακολουθούν. Όμως η μετάβαση από την ηθοποιία στη σκηνοθεσία δεν υπήρξε επιτυχημένη για όλους.

Ο Ben Affleck είναι η πιο πρόφατη περίπτωση επιτυχούς μετάβασης. Η αλήθεια είναι ότι δεν του το 'χα. Αλλά ούτε και ως ηθοποιός είναι κάτι το τρομερό. Ωσόσο, η καριέρα του ως ηθοποιός ξεκίνησε δυναμικά με ένα Oscar εξ' ημισείας με τον φίλο του Matt Damon για το Good Will Hunting. Η συνέχεια όχι το ίδιο καλή, αν σκεφτείς ότι πρωταγωνίστησε μέχρι και σε βίντεο κλιπ της τότε αγαπημένης του Jennifer Lopez. Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Το 2013 και έπειτα από μία κατρακύλα της καριέρας του ο Ben Affleck όχι μόνο κερδίζει το κοινό αλλά και τους κριτικούς της Ακαδημίας των Oscar. Και κάπως έτσι παίρνει ένα ακόμα χρυσό αγαλματάκι αυτή τη φορά για την καλύτερη ταινία, την οποία και σκηνοθέτησε. Καλή ταινία αλλά προσωπικά το Django του Tarantino, επίσης υποψήφιο, μου άρεσε πολύ περισσότερο.

Ο George Clooney από την άλλη μάλλον έζησε το Βατερλό του με το The Monuments Men. Πολύ αισιόδοξο το σχέδιο, πολλά τα ονόματα, όλα στο ύφος του Clooney αλλά το εγχείρημα όχι μόνο δεν του βγήκε αλλά αν πιστέψουμε και τα mail που είχαν διαρρεύσει στο γνωστό σκάνδαλο με τη Sony, ο George το φυσούσε και δεν κρύωνε παρακαλώντας την εταιρεία να προστατεύσει αυτόν και την ταινία του. Μάλλον θα αργήσει να το ξαναεπιχειρήσει.

Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το χειρότερο. Ο Johnny Depp ήταν (προς το παρόν), ο οποίος κακώς αποφάσισε να μπει πίσω από την κάμερα. Αυτός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, με τον Marlon Brando δίπλα του (που ούτε αυτός μπόρεσε να το σώσει) και η ταινία του The Brave το 1997 αν και κατάφερε να φτάσει μέχρι τις Κάννες και ο ίδιος ο Depp να είναι υποψήφιος για Χρυσό Φοίνικα, η αλήθεια είναι ότι τον προτιμούμε μπροστά από την κάμερα.

Extra: αυτός όμως που πάτωσε...παταγωδώς ήταν και σε αυτόν τον τομέα ο Nicolas Cage. Δεν ξέρω γιατί (και δε ρωτώ) αποφάσισε το 2002 να σκηνοθετήσει το Sonny με τον James Franco στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία είναι ό,τι πιο βαρετό στη μεγάλη οθόνη. Κάτι σαν το βλέμμα του ίδιου του Cage, όταν κλαίγεται στις ταινίες του, δηλαδή.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]