Μην τυχόν και ψαρώσετε από το όνομα του James Wan στην καρέκλα του παραγωγού/σεναριογράφου. Αν και εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε κάποιος να ενθουσιάζεται και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του πλέον, καθώς οι χρυσές εποχές του Saw (και του πρώτου Insidious) έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

 Και όχι, το Conjuring παραμένει μια μετριότατη προσπάθεια μεταφυσικού θρίλερ, που στην καλύτερη των περιπτώσεων μετρά ως μια απλά συμπαθητική πρόταση για το ιδίωμα που εκπροσωπεί. Ας μην υπήρχε η όλη προώθηση και δε θα μνημονευόταν εξίσου εύκολα.
Γιατί όλος αυτός ο πρόλογος; Γιατί το Demonic είναι μια απαίσια ταινία. Όχι απλά ένα απαίσιο θρίλερ, μια απαίσια ταινία εν γένει. Ένα τρανό δείγμα που αιτιολογεί γιατί ο τομέας του τρόμου ασθενεί τα τελευταία χρόνια. Και πάλι το (καρτουνίστικο) μεταφυσικό σε πρώτο πλάνο, άψυχο και πλαστικοποιημένο, κατά πολύ απέχον από το να χαρακτηριστεί έστω «αλλόκοσμο».

Το σενάριο δείχνει τα βαριεστημένα ούλα του (για δόντια ούτε λόγος), φαφούτικο, δεν μπορεί να προφέρει τις ίδιες του τις λέξεις με τρόπο που θα πείσουν τον οποιονδήποτε. Απ’ ότι φαίνεται, ο σκοπός του ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρος: η παραγωγή χρήματος στο όνομα της εταιρείας παραγωγής που ανήκει. Πώς αλλιώς δικαιολογείται αυτή η άτσαλη και προσβλητική για το μέσο θεατή απόπειρα συρραφής όλων των κλισέ που έχουν σταματήσει να θεωρούνται τρομακτικά εδώ και τόσα χρόνια; Και όχι, ο αιφνιδιασμός παραμένει ένα οκνηρό, βρωμερό τέχνασμα που το επιστρατεύονται δύο κατηγορίες σκηνοθετών/σεναριογράφων: οι ατάλαντοι και οι χαμάληδες, που τους έχει ανατεθεί ένα τέτοιο εγχείρημα παρά τη θέλησή τους.

Και, για να μιλήσουμε και κάπως σοβαρότερα, τα πάντα ξεκινούν από την ίδια τη σκηνοθεσία της ταινίας (αν όχι από το κουρασμένο, παραπαίον κεντρικό concept της). Άχρωμη, μιμητική σε βαθμό πιθηκισμού, χωρίς καμία δόση προσωπικού στίγματος ακολουθεί την πεπατημένη όχι με τρόπο ασφαλή, αλλά πλήρως ανασφαλή. Τι εννοώ με αυτό; Έχει τέτοιο φόβο στο να φανεί έστω και στο ελάχιστο άνω του μετρίου, ή τουλάχιστον «προσωποπαγώς» κακή που η ίδια μετατρέπεται στο πραγματικό θρίλερ της υποθέσεως. Γιατί μπορεί να μην είναι τρομακτική η ίδια η ταινία, ωστόσο το γεγονός πως μπόρεσε να είναι τόσο κακή –και όχι στο βαθμό του να καταλήγει αστεία για να μιλήσουμε για κάποια απόλαυση-, είναι όντως κάτι το πέρα για πέρα τρομακτικό.

Αν θέλετε σώνει και ντε να δείτε κάτι που να φέρει το όνομα του James Wan, δείτε το τελευταίο Μαχητές των Δρόμων. Μπορεί να μην είναι τίποτα το ιδιαίτερο, μα ψυχαγωγεί το θεατή αν αυτός καταφέρει να παραμυθιαστεί από αυτό.

Δείτε το τρέιλερ, όπως αυτό κυκλοφόρησε στο youtube.

Σκηνοθεσία: Will Canon. Πρωταγωνιστούν: Maria Bello, Frank Grillo, Cody Horn. Στους κινηματογράφους από την Odeon.

Φοίβος Κρομμύδας