Γιώργος Πυρπασόπουλος: «Το για πάντα μαζί κρύβει πολλούς συμβιβασμούς»

giorgos-purpasopoulos-to-gia-panta-mazi-krubei-pollous-sumbibasmous

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, περνάει για πρώτη φορά πίσω από τις κάμερες και σχολιάζει στο click@Life τις δύσκολες ισορροπίες σε μια μακρόχρονη σχέση, με αφορμή την ταινία του «4ever» που παρουσιάζεται στο Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x.

Έχοντας στο ενεργητικό του πολλές συμμετοχές σε τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να περάσει πίσω από τις κάμερες. Σήμερα είναι μια σημαντική μέρα για τον ίδιο και δεν κρύβει το άγχος του για την πρεμιέρα της ταινίας του «4ever» που βασίζεται στο ομώνυμο πετυχημένο θεατρικό έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου.

Πρόκειται για την ανατομία μιας σχέσης που οδηγείται στα άκρα. Οι ήρωες της ταινίας, ο Αντρέας και η Κάθριν, παντρεμένοι με δύο παιδιά, διατηρούν μαζί ένα αρχιτεκτονικό γραφείο. Κάποια στιγμή ταξιδεύουν σε ένα πολυτελές θέρετρο για να διαπραγματευτούν μια νέα συμφωνία. Οι μεταξύ τους επαγγελματικές διαφωνίες οδηγούν τον Αντρέα να ζητήσει διαζύγιο. Και επακολουθεί μια έντονη νύχτα κατά την οποία, τα πρόσωπα του έργου έρχονται αντιμέτωπα με πλευρές του εαυτού τους και του συντρόφου τους που δεν μπορούσαν να διανοηθούν.

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος σχεδιάζει και τις νέες εμφανίσεις του στο θέατρο, πρωταγωνιστώντας στην απολαυστική κωμωδία «Μια τεράστια έκρηξη» του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Η παράσταση αλλάζει θεατρική στέγη: από το θέατρο του Νέου Κόσμου, όπου είχε παρουσιαστεί πέρυσι, θα ανέβει στον «Ελληνικό Κόσμο» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στα μέσα Οκτωβρίου για ένα μήνα περίπου και στη συνέχεια θα περιοδεύσει σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.

Το «4ever» είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου. Πώς ξεκίνησε η γνωριμία σας με αυτό το έργο;

Το κείμενο του Ηλιόπουλου το είχα γνωρίσει στην πρώτη του παρουσίαση, σε ένα διαγωνισμό στο θέατρο Ιλίσια πριν αρκετά χρόνια. Δεν είχα όμως την τύχη να παρακολουθήσω όλες τις θεατρικές μεταφορές του. Το 2004 και ενώ βρισκόμουν στο Λονδίνο αποφασίσαμε να το ανεβάσουμε σε μια σκηνή off west end, με την Αναστασία Ρέβη, μια ελληνίδα σκηνοθέτιδα, η οποία ζει και εργάζεται εκεί. Γνώριζα δηλαδή το έργο πριν μπω στη διαδικασία να το μεταφέρω στον κινηματογράφο.

Υπάρχουν κάποια στοιχεία στο έργο που το καθιστούν κατάλληλο για κινηματογραφική διασκευή;

Όχι απαραίτητα. Το γεγονός ότι διαδραματίζεται σε ένα χώρο με δύο πρόσωπα, για μένα συνιστά πρόκληση ώστε να το μεταφέρω στον κινηματογράφο. Και υπάρχουν πολλά παραδείγματα θεατρικών έργων με το ίδιο concept που έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Μπορώ θα θυμηθώ το «Τape» του σεναριογράφου και συγγραφέα Στέφεν Μπέλμπερ που έχει γυριστεί σε ένα μόνο χώρο ή τη «Βιρτζίνια Γουλφ» που έχει παρόμοια θεματολογία.

Γιατί επιλέξατε να είναι αγγλόφωνη η ταινία;

Η σχέση του ζευγαριού είναι μεταξύ μιας αμερικανίδας και ενός Έλληνα. Προτιμήσαμε να γυρίσουμε την ταινία στα αγγλικά, ώστε να μπορέσουμε να την επικοινωνήσουμε πιο εύκολα στο εξωτερικό, καθώς το έργο στηρίζεται αποκλειστικά στον διάλογο. Έχουμε κάνει αίτηση για να συμμετάσχει σε ξένα κινηματογραφικά φεστιβάλ, αλλά ακόμη η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Στην ταινία είστε πρωταγωνιστής, σκηνοθέτης, παραγωγός, μοντέρ. Ήταν δική σας επιλογή να τα αναλάβετε όλα αυτά; Και πώς ισορροπήσατε ανάμεσα στις διαφορετικές σας ιδιότητες;

Η σκηνοθεσία και το μοντάζ προέκυψαν στην πορεία. Το θέμα της παραγωγής ήταν δική μου πρωτοβουλία. Είπα ότι θέλω να κάνω μια ταινία και πρέπει να γίνει τώρα, όταν τα πράγματα είναι ακόμη ζεστά. Και επειδή γενικά υπάρχει ένα καθεστώς ότι λέμε να κάνουμε πράγματα με κόσμο και μένουμε τελικά μόνο στα λόγια, το είδα σαν ένα προσωπικό στοίχημα. Ήμουν αποφασισμένος να γίνει η ταινία ο κόσμος να χαλάσει και σε αυτή τη διαδικασία προέκυψαν η σκηνοθεσία και το μοντάζ. Η αλήθεια είναι ότι ήταν αρκετά δύσκολο να είμαι αντικειμενικός σε ό,τι κάνω. Επειδή είχα και την εμπειρία της θεατρικής παράστασης δεν ξέρω αν ήμουν τόσο αντικειμενικός όσο μπορούσα ή δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είμαι πιο αντικειμενικός από τη στιγμή που βρίσκομαι ο ίδιος μπροστά και πίσω από την κάμερα. Σε ό, τι αφορά στο σκηνοθετικό κομμάτι, έδωσα μεγαλύτερη βαρύτητα, όπως και στην παραγωγή. Ήταν λίγο δύσκολος αυτός ο συνδυασμός, γιατί τα άγχη ήταν πολλαπλά. Το καλό είναι ότι είχα ένα εξαιρετικό συνεργείο φίλων τους οποίους εμπιστεύτηκα σε ό, τι αφορά το «πίσω από τις κάμερες».

Είναι η πρώτη φορά που πέφτετε έτσι στα βαθιά νερά του κινηματογράφου, περνώντας πίσω από τις κάμερες.

Νομίζω ότι έπεσα στα πάρα πολύ βαθιά, γιατί ανέλαβα όλες αυτές τις υποχρεώσεις και επέλεξα ένα έργο δύσκολο από την άποψη της κινηματογράφησης. Είναι δύο άτομα σε ένα χώρο και πρέπει να κρατήσεις το ενδιαφέρον του θεατή. Δεν ξέρω πώς έγινε. Μαγικά τα κατάφερα, με τη βοήθεια των συνεργατών μου. Για μένα είναι ό,τι πιο δημιουργικό έχω κάνει και παρά το άγχος, έζησα πολύ έντονα τη διάρκεια των γυρισμάτων. Με εξιτάρει η ενέργεια, η ένταση. Για την ταινία έγινε μια προεργασία τριών μηνών και τα γυρίσματα διήρκεσαν δώδεκα ημέρες. Συνολικά το κόστος παραγωγής δεν ξεπέρασε τα 50.000 ευρώ.

Με τη συμπρωταγωνίστριά σας, τη Μόνικα Μακ Σέιν είστε ζευγάρι και στη ζωή. Πώς διαχειριστήκατε τους ρόλους σας υποδυόμενοι δύο ήρωες που οδηγούνται στα άκρα;

Είμαστε και οι δύο επαγγελματίες, οπότε είχαμε μια ούτως ή άλλως επικοινωνία που ήταν κερδισμένη από πριν. Επειδή είμαστε ζευγάρι ήταν πιο εύκολο να συνεννοηθούμε για το πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτό. Δεν νομίζω ότι αντιμετώπισα ιδιαίτερες δυσκολίες, πέραν των δυσκολιών που αντιμετωπίζει κανείς κάνοντας μια ταινία, ανεξαρτήτως με το τι σχέση έχει με τον συμπρωταγωνιστή του. Θα έλεγα ότι ήταν μια αποδοτική συνεργασία. Δεν ξέρω, επειδή ακριβώς δεν ήμουν 100% πίσω από την κάμερα, αν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με το κομμάτι της υποκριτικής, αν δηλαδή είχα μόνο τη σκηνοθεσία.

Μπορεί ένα ζευγάρι να σβήσει το παρελθόν του; Ή υπάρχουν όρια πέρα από τα οποία δεν μπορεί να προχωρήσει μια σχέση;

Νομίζω ότι υπάρχουν κάποια όρια τα οποία άμα ξεπεράσεις είναι δύσκολο να γυρίσεις πίσω. Ο Ηλιόπουλος έχει βάλει μια φράση στο έργο από τον Κάφκα που λέει ότι όταν ξεπεράσεις ένα σημείο δεν υπάρχει επιστροφή και αυτό το σημείο πρέπει να το φτάσεις. Οι ήρωες φτάνουν σε μια οριακή κατάσταση και πρέπει να πάρουν μια απόφαση. Καλώς ή κακώς αποφασίζουν κάτι που κατ’ εμέ σηματοδοτεί και το τέλος της σχέσης τους.

Θα θέλατε να σχολιάσετε τον ειρωνικό τίτλο του έργου; Το «για πάντα μαζί» κρύβει συμβιβασμούς;

Ναι, το «για πάντα μαζί» κρύβει πολλούς συμβιβασμούς. Οι ήρωες της ταινίας βρίσκονται σε μια σχέση 15 ετών. Ο σύντροφός τους ήταν ο πρώτος τους έρωτας στο πανεπιστήμιο και βρίσκονται μαζί στη δουλειά και στο σπίτι. Υπάρχει μεγάλη φθορά και είναι δύσκολο να νιώθεις ελεύθερος σε μια τέτοιου είδους σχέση. Πραγματικά δεν γνωρίζω πώς μπορεί να κρατηθούν οι ισορροπίες και αυτό ίσως το ερώτημά μου με ώθησε να ασχοληθώ με την ταινία. Με προβληματίζει το θέμα της αιώνιας πίστης και αγάπης που ορκίζονται τα ζευγάρια. Πιστεύω ότι η απόσταση με κάποιο μέτρο μπορεί να συντηρήσει τη σχέση. Αλλιώς το διαρκές «μαζί» δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να το διαχειριστεί κάποιος.

Έχει γίνει κλισέ στις μέρες μας ότι οι ερωτικές σχέσεις περνούν κρίση. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;

Ναι. Γενικά έχει αλλάξει η δομή της κοινωνίας και οι σχέσεις εξελίσσονται-το προς τα πού δεν το γνωρίζω. Η αλήθεια είναι ότι γύρω μου βλέπω αρκετούς χωρισμούς και γενικότερα οι άνθρωποι έχουν την τάση να μην προσπαθούν αρκετά για να στηρίξουν μια συναισθηματική επένδυση που έχουν κάνει. Θέλουν τα πράγματα να είναι εύκολα. Ίσως αυτό να εξηγεί πολλά. Ενδεχομένως όμως και το μοντέλο του «περνούμε όλη μας τη ζωή μαζί» με τον τρόπο που είχε συνηθίσει ως τώρα η κοινωνία, να μην λειτουργεί πλέον. Και για μένα αυτά είναι ερωτήματα στα οποία δεν έχω βρει απάντηση.

Έχουμε την τάση να καταναλώνουμε τα πάντα, επομένως και τις σχέσεις;

Αυτό είναι αλήθεια. Η κοινωνία μας έχει την τάση να κακομαθαίνει τον άνθρωπο, να κερδίζει πράγματα χωρίς να κουράζεται. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που έχει ξεπεράσει τα όρια του λειτουργικού και της δημιουργικότητας. Κάποια στιγμή παύεις να δημιουργείς και τα θέλεις όλα στο χέρι. Ίσως αυτό να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το πώς λειτουργούμε στις σχέσεις μας. Τα θέλουμε όλα εύκολα και έτοιμα.

Πληροφορίες: «4ever»: πρώτη προβολή στις 16 Σεπτεμβρίου στο Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x, στον κινηματογράφο «Απόλλων», στις 20:00.

ΜΑΝΙΑ ΣΤΑΪΚΟΥ