Η κινηματογραφική βιομηχανία συνηθίζει να επιβραβεύει τους ηθοποιούς που υφίστανται εντυπωσιακές μεταμορφώσεις για τις ανάγκες των ρόλων τους.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που για χάρη μιας αξέχαστης ερμηνείας και λόγω της μεγάλης τους αφοσίωσης στη δραματική τέχνη, ρισκάρουν την σωματική και ψυχική τους υγεία. Ακολουθούν δέκα ταινίες που σχεδόν -ή όντως- σκότωσαν τους πρωταγωνιστές τους.

Χιθ Λέτζερ, «Ο Σκοτεινός Ιππότης» (The Dark Knight), 2008: Έναν χρόνο πριν τον θάνατό του, στα 28 του χρόνια, ο Χιθ Λέτζερ δήλωνε στους Times της Νέας Υόρκης ότι την περίοδο που υποδυόταν τον Τζόκερ στον Σκοτεινό Ιππότη δυσκολευόταν να κοιμηθεί : «Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι. Το σώμα μου ήταν εξαντλημένο, αλλά το μυαλό μου συνέχιζε να δουλεύει». Οι σημειώσεις που κράταγε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αποκάλυψαν την εντατική μελέτη του χαρακτήρα και μια εικόνα του Λέτζερ με τη μορφή του Τζόκερ και τις λέξεις «Bye Bye» (αντίο). Το ημερολόγιο έφερε στη δημοσιότητα ο πατέρας του ηθοποιού, ο οποίος περιέγραψε την αφοσίωση του γιου του στον ρόλο του: «Είχε κλειδωθεί για εβδομάδες σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου». Στις 22 Ιανουαρίου 2008 ο Λέτζερ βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του, στο Μανχάταν. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε δηλητηρίαση από την ταυτόχρονη κατάποση παυσίπονων, αγχολυτικών και υπνωτικών χαπιών.

Νταϊάν Κρούγκερ, «Άδωξοι μπάσταρδη» (Inglourious Basterds), 2009: Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Κουέντιν Ταραντίνο, επέμενε να γυρίσει ο ίδιος τη σκηνή στην οποία ο Χανς Λάντα στραγγαλίζει την Μπρίτζετ βον Χάμερσμαρκ για να πετύχει το ρεαλιστικό αποτέλεσμα που επιθυμούσε. Στην ταινία, λοιπόν, φαίνονται τα δικά του χέρια αντί του ηθοποιού Κρίστοφ Βαλτς. Φαίνεται, όμως, πως το παράκανε γιατί η ηθοποιός Νταϊάν Κρούγκερ έχασε τις αισθήσεις της. «Είναι πολύ παράξενο να σε στραγγαλίζει ο σκηνοθέτης», σχολίασε η Κρούγκερ σε συνέντευξή της.

Μπράντον Λι, «Κοράκι» (The Crow), 1994: Σε μια σκηνή της ταινίας ο πρωταγωνιστής μπαίνει σε ένα διαμέρισμα και βλέπει τον βιασμό της κοπέλας του. Στη συνέχεια ένας από τους βιαστές τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Σύμφωνα με το σενάριο, ο ήρωας ανασταίνεται για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, λόγω αμέλειας της ομάδας παραγωγής, ο Μπράντον Λι δέχεται πραγματική σφαίρα και σκοτώνεται. Με την υποστήριξη της αρραβωνιαστικιάς και της μητέρας του Λι, η ταινία ολοκληρώθηκε με άλλους ηθοποιούς.

Ντομινίκ Ντουν, «Το πνεύμα του κακού» (Poltergeist), 1982: Η ταινία απέκτησε τη φήμη της «καταραμένης», καθώς τρία μέλη του καστ πέθαναν λίγο καιρό μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων. Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 22χρονης Ντομινίκ Ντουν, η οποία στραγγαλίστηκε από το αγόρι της το 1982. Η Ντιουν έκανε πρόβα για έναν μελλοντικό ρόλο στο σπίτι φίλης της, όταν ήρθε να τη βρει ο Τζον Σουίνι, με τον οποίο είχε χωρίσει πρόσφατα. Φημολογείται ότι η φίλη της είχε βάλει τη μουσική του «Poltergeist» για να μην ακούει τη λογομαχία του πρώην ζευγαριού, με αποτέλεσμα να μην ακούσει τις φωνές της Ντιουν που δεχόταν επίθεση.

Κρίστιαν Μπέιλ, «Άγρυπνος» (The Machinist), 2004: Η απώλεια βάρους του Μπέιλ, που υποδύεται στην ταινία έναν εργάτη που υποφέρει από αυπνίες, θεωρείται μια από τις πιο εντυπωσιακές μεταμορφώσεις ηθοποιών για τις ανάγκες ενός ρόλου. Σύμφωνα με δηλώσεις του Μπέιλ, η καθημερινή του διατροφή περιελάμβανε νερό, ένα μήλο και ένα ποτήρι καφέ (ενίοτε και ουίσκι). Ο Βρετανός ηθοποιός έχασε 28 κιλά και έφτασε στο σημείο να ζυγίζει 54 κιλά. Στόχος του ήταν να πέσει στα 44 κιλά, ωστόσο, ο γιατρός της παραγωγής του απαγόρευσε ρητά να χάσει περισσότερο βάρος, λόγω ανησυχιών για την υγεία του. Μετά το τέλος των γυρισμάτων του «Άγρυπνου» ο Μπέιλ έπρεπε να αυξήσει το σωματικό του βάρος μέσα σε έξι μήνες για τον ρόλο του Μπάτμαν, κάτι που πέτυχε τρώγοντας πίτσες και παγωτά και κάνοντας ασκήσεις με βάρη.

Μάλκολμ Μακ Ντάουελ, «Το κουρδιστό πορτοκάλι» (A Clockwork Orange), 1971: Τα ουρλιαχτά του Μάλκολμ Μακ Ντάουελ στη σκηνή του πειράματος μπορεί να μην είναι εντελώς μέρος του σεναρίου, δεδομένου ότι ο πρωταγωνιστής της ταινίας επιστημονικής φαντασίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, λίγο έλειψε να χάσει το μάτι του από ένα σκίσιμο στον κερατοειδή που του προκάλεσαν οι μεταλλικές τσιμπίδες. Ο ηθοποιός έχασε, επίσης, προσωρινά την όρασή του, λόγω του μεγάλου διαστήματος που κρατούσε τα μάτια του ανοιχτά.

Ισαμπέλ Ατζανί, «Μια γυναίκα δαιμονισμένη» (Possession), 1981: Σε ορισμένες σκηνές του θρίλερ του Αντρέι Ζουλάφσκι, η Ατζανί δείχνει πραγματικά να υποφέρει σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Σύμφωνα με δηλώσεις της Γαλλίδας ηθοποιού, χρειάστηκε χρόνια ψυχοθεραπείας για να ξεπεράσει την εμπειρία που έζησε υποδυόμενη την Άννα, ενώ ανέφερε ότι δεν θα δεχόταν ξανά αντίστοιχο ρόλο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ατζανί βραβεύτηκε με Σεζάρ για αυτή την ερμηνεία, που δοκίμασε τα όριά της.

Μπάντι Έμπσεν, «Ο Μάγος του Οζ» (The Wizard of Oz), 1939: Ο Έμπσεν επρόκειτο να παίξει το σκιάχτρο στο κλασικό μιούζικαλ του 1939, αλλά αντάλλαξε ρόλο με τον Ρέι Μπόλτζερ που θα υποδυόταν τον τενεκεδένιο άνθρωπο. Η σκόνη αλουμινίου στη στολή που έπρεπε να φορά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ήταν τοξική και ο Έμπσεν είχε αλλεργική αντίδραση που λίγο έλειψε να του κοστίσει τη ζωή. Σύμφωνα με συνέντευξη που παραχώρησε στο πλαίσιο ντοκιμαντέρ για τον «Μάγο του Οζ», κανείς δεν πίστευε ότι ήταν άρρωστος κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Μέχρι τον θάνατό του το 2003 διαμαρτυρόταν για πνευμονολογικά προβλήματα, τα οποία απέδιδε σε «αυτή την καταραμένη ταινία».

Έιντριεν Μπρόντι, «Ο Πιανίστας» (The Pianist), 2002: Ο Έιντριεν Μπρόντι έχασε 14 κιλά για τη βραβευμένη με Όσκαρ ερμηνεία του στον ρόλο του Εβραιοπολωνού πιανίστα Βλαντισλάβ Σπίλμαν, στην ταινία του Ρόμαν Πολάνσκι, ο Πιανίστας. Για διάστημα έξι μηνών, η καθημερινή διατροφή του Αμερικανού ηθοποιού περιελάμβανε δύο βραστά αυγά, πράσινο τσάι και ένα μικρό κομμάτι κοτόπουλο με λαχανικά στον ατμό. Εκτός, όμως, από τη σωματική καταπόνηση, η προετοιμασία του ρόλου επηρέασε και την συμπεριφορά του Μπρόντι. «Παράτησα το διαμέρισμά μου, πούλησα το αυτοκίνητό μου, αποσύνδεσα τα τηλέφωνά μου και μετακόμισα στην Ευρώπη», δήλωσε στο BBC. «Δεν θα μπορούσα να ερμηνεύσω χωρίς να γνωρίζω. Έχω αισθανθεί την απώλεια, έχω νιώσει θλίψη στη ζωή μου, αλλά δεν γνώριζα την απελπισία που φέρνει η πείνα», συμπλήρωσε.

Βικ Μόροου, Μίκα Ντιν Λι, Ρενέ Σιν-Γι Τσεν, Επόμενος σταθμός: Η ζώνη του λυκόφωτος (Twilight Zone: The Movie), 1983: Ο Βικ Μόροου και οι Μίκα Ντιν Λι (7 ετών) και Ρενέ Σιν-Γι Τσεν (6 ετών) σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας. Η σκηνή προέβλεπε την καταδίωξη του Μόροου και των δύο κοριτσιών από ένα ελικόπτερο. Ο χειριστής του ελικοπτέρου έπρεπε να πετά πολύ χαμηλά και ύστερα από έκρηξη ορισμένων ειδικών εφέ στο έδαφος, έχασε τον έλεγχο με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στους ηθοποιούς. Το περιστατικό έφερε στο φως παραβάσεις του νόμου για την παιδική εργασία και το γεγονός ότι ομάδα παραγωγής είχε αγνοήσει προειδοποιήσεις σχετικά με την πυρασφάλεια. Οι γονείς των παιδιών ήταν στο στούντιο την ώρα των γυρισμάτων και κατέθεσαν στη δίκη που ακολούθησε και η οποία οδήγησε σε υιοθέτηση αυστηρότερων κανόνων για τις κινηματογραφικές παραγωγές που περιλαμβάνουν ριψοκίνδυνες σκηνές. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Μόροου είχε πει σε φίλο του λίγο πριν το μοιραίο γύρισμα: «Θα πρέπει να είμαι τρελός για να το κάνω. Έπρεπε να έχω ζητήσει να με ντουμπλάρουν».

Πηγή: naftemporiki.gr