Υπάρχει σοβαρός λόγος να πάτε σινεμά αυτή την εβδομάδα, με τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ να κάνει πάλι το θαύμα του.

Ο σημαντικότερος θεματικός άξονας που διακατέχει τη φιλμογραφία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ είναι η έννοια του χρόνου. Μιλάμε για τον άνθρωπο που δημιούργησε την τριλογία των «Πριν το ξημέρωμα», «Πριν το ηλιοβασίλεμα» και «Πριν τα μεσάνυχτα», με κάθε νέα ταινία να απέχει από την προηγούμενη εννιά έτη και να εξερευνά τη ζωή δύο εραστών σε πραγματικό χρόνο μέσα σε αυτό το διάστημα. Και μιλάμε επίσης και για τον δημιουργό του «Μεγαλώνοντας», το οποίο γυρίστηκε μέσα σε βάθος πολλών ετών και ακολουθεί επίσης σε πραγματικό χρόνο τη ζωή ενός αγοριού καθώς μεγαλώνει και οδεύει προς την ενηλικίωση.

Ανέκαθεν ο χρόνος ήταν παρών στις ταινίες του Λινκλέιτερ, είτε με τα εμφανή σημάδια που αφήνει στους ανθρώπους ή απλά μέσω του παράγοντα της νοσταλγίας. Ο Λινκλέιτερ μεγάλωσε στο Χιούστον του Τέξας, συνεπώς όλες οι αναμνήσεις των νεανικών του χρόνων βρίσκονται εκεί. Αντί λοιπόν να στήσει ταινίες σε μέρη που δε γνωρίζει, αποφασίζει να επιμείνει στη γενέτειρά του, συνεχίζοντας ένα πολύ προσωπικό σινεμά το οποίο αν και δε σπάει ταμεία σε καμία περίπτωση, έχει μερικούς πολύ πιστούς οπαδούς ανά την υφήλιο. Η νέα ταινία του Λινκλέιτερ εντάσσεται στην κατηγορία της νοσταλγίας και συνδέεται άρρηκτα με μια από τις εμβληματικές ταινίες του 56χρονου δημιουργού, το «Dazed and Confused». Μιλάμε για το «Everybody Wants Some!!» («Όλοι θέλουν από λίγο!!» η ελληνική απόδοση), με την ταινία να κυκλοφορεί ήδη αυτή την εβδομάδα στις ελληνικές αίθουσες και να αξίζει να επενδύσετε μια έξοδό σας για να τη δείτε.

Καταρχάς ο τίτλος προέρχεται από το ομότιτλο τραγούδι των Van Halen από το 1980 και για αυτό έχουν σημασία και τα δύο θαυμαστικά. Και αν και σε μια πρώτη ανάγνωση μπορεί να φαίνεται σαχλός και περιπαικτικός, σε προϊδεάζει ακριβώς για αυτό που πρόκειται να παρακολουθήσεις. Μεταφερόμαστε στο Τέξας του 1980 και παρακολουθούμε τις περιπέτειες των παικτών μιας κολεγιακής ομάδας μπέιζμπολ ακριβώς πριν αρχίσουν τα μαθήματα. Προφανώς και αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο είναι να πάνε σε πάρτι και να φλερτάρουν με κοπέλες, αλλά παραμένουν μια μεγάλη αντροπαρέα μέσα στην οποία σχηματίζονται κάποιες φιλίες και έριδες, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τις δυναμικές που αναπτύσσονται. Και οι πρωτοετείς γίνονται ένα σώμα με τους παλιότερους, με όλους να θέλουν λίγες τελευταίες στιγμές ξεγνοιασιάς πριν αρχίσει η σεζόν των μαθημάτων.

Στο «Dazed and Confused» είδαμε μια παρέα εφήβων κατά την τελευταία μέρα του Λυκείου, ενώ στο «Everybody Wants Some!!» η δράση τοποθετείται πριν από την έναρξη του Κολεγίου. Δεν υπάρχει φυσικά η συνοχή και η συμμετρία της τριλογίας των «Before» που αναφέραμε παραπάνω, αλλά είναι προφανές ότι η κινηματογραφική πορεία του Λινκλέιτερ δεν είναι ακριβώς γραμμική και κάνει διαρκή μπρος-πίσω τα οποία συμπληρώνουν ένα παζλ που στην πορεία μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Φυσικά μην περιμένετε κάποια στρωτή υπόθεση με αρχή, μέση και ένα «κανονικό» τέλος. Οι ταινίες του Λινκλέιτερ στην πλειοψηφία τους αποτυπώνουν στιγμές της ίδιας της ζωής και ως εκ τούτου οι πρωταγωνιστές τους έρχονται από κάπου και συνεχίζουν τη ζωή τους μετά το τέλος του φιλμ και δε ζουν απλώς και μόνο για το διάστημα που τους παρακολουθούμε εμείς.

Τα 80s έχουν περάσει και η στιγμή που βλέπουμε στην ταινία δεν υπάρχει πια, είναι όμως μια πολύ έντονη ανάμνηση. Όπως κι εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε με ιδιαίτερη νοσταλγία το διάστημα ανάμεσα στην τελευταία μέρα του Λυκείου και την πρώτη μέρα της Σχολής, ως μια περίοδο που σηματοδοτεί το πέρασμα από την απόλυτη ξεγνοιασιά στην ενηλικίωση και την ανάληψη ευθυνών, έτσι και οι πρωταγωνιστές του «Everybody Wants Some!!» νιώθουν πως ζουν πολύ σημαντικά γεγονότα και ας μη συμβαίνει τίποτα σε όλη την ταινία. Φλερτάρουν κορίτσια στο δρόμο, στα πάρτι, από το τηλέφωνο (φαίνεται τόσο μακρινή αυτή η εποχή) ή απλά μιλάνε για ασήμαντα καθημερινά ζητήματα ρουτίνας και καταλήγουν να φιλοσοφούν για την ίδια τη ζωή. Αυτό που μένει όμως στο τέλος είναι η ακατανίκητη δίψα τους για ζωή.

Όσον αφορά την αναπαράσταση της εποχής είναι απλά φανταστική, με τα ρούχα, τα χτενίσματα και το εξαιρετικό soundtrack να κάνουν την ταινία να δείχνει σαν να μην έχει γυριστεί απλά το 1980, αλλά να είναι ένα ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί την πραγματικότητα των νέων της περιόδου. Αυτός είναι άλλωστε και ο καλύτερος τρόπος να αναπαραστήσεις καλά μια εποχή, να επιστρέψεις δηλαδή στα χρόνια της εφηβείας σου και να δεις τι ήταν αυτά που σου άρεσαν τότε. Ο Λινκλέιτερ ήταν 20 ετών το 1980, οπότε φαίνεται πράγματι ο ιδανικός άνθρωπος για να μας πει πώς ήταν τότε.

Βέβαια, θα ήταν λάθος να μείνουμε απλά στην πολύ καλή αναπαράσταση της εποχής. Με τα σχολεία και τις σχολές να ξεκινούν σε λίγες εβδομάδες, μπορούμε να θυμηθούμε για λίγο πώς νιώθαμε πίσω σε εκείνα τα καλοκαίρια που αισθανόμασταν άτρωτοι και θέλαμε να ζήσουμε τα πάντα. Μοιάζει μια ζωή μακριά και σαν να συνέβη χθες. Το ξέραμε ότι η ενηλικίωση θα μας χτυπούσε κάποια στιγμή την πόρτα, αλλά δε μας απασχολούσε και πολύ γιατί ξέραμε πώς να βιώσουμε ακριβώς την κάθε στιγμή. Αυτό ακριβώς το αίσθημα μας βγάζει ξανά στην επιφάνεια το «Everybody Wants Some!!» και παρά τη θεωρητική απλότητά του, είμαστε σίγουροι ότι θα το αγαπάμε περισσότερο σε κάθε επαναληπτική προβολή και θα μας συντροφεύσει για χρόνια, όπως δηλαδή και οι υπόλοιπες δουλειές του Λινκλέιτερ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]