Βρεθήκαμε στη Στέγη για την επίσκεψη του Μπόμπι Ροθ και ξεχωρίζουμε τα highlights της ομιλίας του.

Ο έμπειρος Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός της μικρής και της μεγάλης οθόνης, Μπόμπι Ροθ, εμφανίστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την Πέμπτη το βράδυ, όπου και μίλησε με το κοινό για τη δουλειά του, τον ανεξάρτητο κινηματογράφο και την τηλεόραση. Με τηλεοπτικές σειρές όπως το "Prison Break", το "Lost", το "Grey's Anatomy", το "The Mentalist", το "Criminal Mind" και το "Hawaii Five-0" στο ενεργητικό του, όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του. Ιδού τι μάθαμε από τον guru της κάμερας. 

Για τις τηλεοπτικές παραγωγές
Ο ίδιος τις αντιμετωπίζει κυρίως ως «μέσο επιβίωσης». Αντίθετα, ο κινηματογράφος τού δίνει την δυνατότητα να εκφραστεί καλλιτεχνικά.

Για την έμπνευση
Ως δημιουργός, η κύρια πηγή έμπνευσης είναι η προσωπική του ζωή, οι σχέσεις του, καθώς και οι καταστάσεις και οι συγκρούσεις που αντιμετωπίζει. Η ταινία του “Jack and the dog”, για παράδειγμα, αφορούσε τη σχέση του με τον γιο του.

Για το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας 
Ο Ροθ βρέθηκε στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, το οποίο, όπως αποκάλυψε, τον ενέπνευσε ώστε η επόμενη ταινία του να είναι μικρού μήκους. Ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης, όχι μόνο με το πλήθος των ταινιών και δημιουργών, αλλά και την ανταπόκριση του κοινού που παρατήρησε στη διάρκεια του φεστιβάλ. Θεωρεί μάλιστα ότι η σύγχρονη Ελλάδα έχει πολλές ιστορίες να πει για την κρίση, τον έρωτα και την οικογένεια.

Μιλώντας γενικότερα για τα φεστιβάλ κινηματογράφου, υπογράμμισε την αξία τους, αφού φέρνουν κοντά σκηνοθέτες και δημιουργούς τόσο με το κοινό όσο και μεταξύ τους, επιτρέποντας τους να συζητήσουν και να αναπτύξουν φιλίες. Ως παράδειγμα, ανέφερε τη νέα γενιά Μεξικανών σκηνοθετών, όπως ο Αλεχάντρο Γκονσάλες Ινιάριτου, ο Αλφόνσο Κουαρόν και ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.

Ανεξάρτητος κινηματογράφος VS ταινίες Franchise
Σύμφωνα με τον Ροθ, ο ανεξάρτητος κινηματογράφος είναι πιο τολμηρός, με μεγαλύτερες δυνατότητες δημιουργικότητας σε σχέση με τις mainstream παραγωγές. Οι ταινίες franchise, από την άλλη, όπως τα "Avengers", "Batman", "Superman" κτλ, γίνονται επαναληπτικές και αποφεύγουν να αφήσουν την ιστορία και τους χαρακτήρες να προχωρήσουν, αφού η δεδομένη φόρμουλα τούς αποφέρει σίγουρα κέρδη, συμπλήρωσε. 

«Οι ταινίες  franchise είναι το ακριβώς αντίθετο από τις ανεξάρτητες παραγωγές. Τέτοιου είδους ταινίες είναι εχθρός της τέχνης και έχουν νόημα μόνο αν σκοπός είναι η κερδοφορία. Ο ορισμός μιας ανεξάρτητες παραγωγής είναι "να μην βγάζει λεφτά". Από την τελευταία μου ταινία, το “Berkley” που έκανα με τον γιο μου το 2005, δεν έβγαλα δεκάρα».

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει για τον Ροθ ότι δεν υπάρχουν ποιοτικά franchises γενικότερα. Για του λόγου το αληθές, ανέφερε πως ξεχωρίζει το "Game of Thrones", τόσο για την ποιότητα της παραγωγής, όσο και για την εξέλιξη των χαρακτήρων και της ιστορίας. Συγκεκριμένα του έκανε πολύ θετική εντύπωση το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη σειρά πεθαίνουν κεντρικοί χαρακτήρες, κάτι που αναγκάζει τους δημιουργούς να προχωρήσουν με νέες ιδέες, παρά να ανακυκλώνουν την πετυχημένη φόρμουλα. Επιπλέον, ο Ροθ ξεχώρισε το "Sopranos" και το "Breaking Bad" ως παραδείγματα σειρών που είχαν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό.

Σε μια απόπειρα πρόβλεψης για το μέλλον του ανεξάρτητου κινηματογράφου, ο Ροθ δυσκολεύτηκε να τοποθετηθεί, ωστόσο τόνισε πως το παν για τον ίδιο είναι το σενάριο και η ερμηνεία και πως, σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος πάντα θα εκφράζεται μέσω της τέχνης. 

Για τους κριτικούς κινηματογράφου
Ο Ροθ θρηνεί την απώλεια του Κριτικού, θεωρώντας ότι, από την μια, δεν υπάρχουν πλέον οι μεγάλοι κριτικοί και, από την άλλη, ότι ο κόσμος πλέον δεν διαβάζει όπως παλαιότερα. Ο ίδιος πάντως αναγνώρισε ότι χρωστάει πολλά σε κριτικούς, οι οποίοι τον ανακάλυψαν και του έδωσαν την ώθηση που χρειάστηκε στα πρώτα του βήματα. Θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που κατάφερε να σκηνοθετήσει τις ταινίες του στην «εκτός συστήματος» εποχή , αφού θεωρεί ότι πλέον είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση για ανεξάρτητες παραγωγές. Η φύση της τέχνης, κατά τον Ροθ, είναι να παραμένει ανατρεπτική, στη ζωή όμως, συχνά,  πρέπει κανείς να συμβιβάζεται...

Τηλεόραση VS Κινηματογράφος
Η κύρια διαφορά ανάμεσα στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, για τον Ροθ, είναι ο χρόνος. Το editing, για παράδειγμα, μιας ταινίας μπορεί να πάρει 6 με 8 μήνες, ενώ στην τηλεόραση αυτό μπορεί να επιτευχθεί σε 4 μόλις ημέρες. Πλέον, οι σειρές, όπως το “Lost” ή το “Grey's Anatomy” στα οποία δούλεψε, έχουν μεγάλα μπάτζετ και πιεστικές προθεσμίες, οπότε όλα πρέπει να δουλεύουν ρολόι, τόσο μπροστά, όσο και πίσω από την κάμερα. Σε κάθε περίπτωση προτιμά τον κινηματογράφο, αφού του επιτρέπει να δουλέψει πάνω στους χαρακτήρες και να αφήσει την ιστορία να εξελιχθεί.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ / [email protected]