Το πρώιμο έργο του Denis Villeneuve διαθέτει ένα ισχυρό φεμινιστικό μήνυμα

kentriki-foto-afieroma-en-leuko
ΠΕΜΠΤΗ, 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017

Οι πρώτες ταινίες του κορυφαίου δημιουργού που διαθέτει σήμερα το Χόλιγουντ έρχονται στο En Lefko Film Festival και εμείς κάνουμε την απαραίτητη αναδρομή.

Στην πρώτη του δουλειά, ο Denis Villeneuve σκηνοθέτησε ένα απόσπασμα της ταινίας «Cosmos», η οποία αποτελείται από μια συρραφή φιλμ μικρού μήκους που παρουσιάζουν διάφορες ιστορίες που ενώνονται από έναν Έλληνα μετανάστη που εργάζεται ως ταξιτζής στο Μόντρεαλ του Καναδά. Στο δικό του μέρος, ένας δημιουργός ταινιών είναι αγχωμένος καθώς πηγαίνει να δώσει μια συνέντευξη στην τηλεόραση και μαθαίνουμε πως τα κύρια θέματα που απασχολούν το έργο του είναι η αίσθηση του να νιώθεις εύθραυστος (vulnerability) και η ελαστικότητα του χρόνου. Είναι λοιπόν απολύτως λογικό οι πρώτες του ταινίες να εξερευνούν ακριβώς αυτές τις έννοιες.

Σήμερα ο Denis Villeneuve έχει καταξιωθεί ως ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του Χόλιγουντ, αφού κατάφερε να αυξήσει την κλίμακα σύμφωνα με τις επιταγές των μεγάλων στούντιο, δίχως όμως να χάσει την προσωπικότητά του. Ήταν να μην κυκλοφορήσει το όνομά του μετά την επιτυχία του υποψήφιου για Ξενόγλωσσο Όσκαρ «Incendies». Από εκεί και πέρα ήρθαν το αγωνιώδες κλειστοφοβικό θρίλερ «Prisoners» και το σουρεαλιστικό «Enemy», μετά ήρθε η καταξίωση με το καταιγιστικό «Sicario» και με το αφοπλιστικά ουμανιστικό «Arrival» και όλη αυτή η διαδρομή εξαργυρώνεται με το πολυαναμενόμενο σίκουελ του «Blade Runner» που έχει αναλάβει να σκηνοθετήσει. Πριν από όλα αυτά όμως, ο Καναδός είχε ήδη μια αξιοσημείωτη πορεία.

Το πρώτο En Lefko Film Festival έρχεται για να δώσει σινεφίλ αύρα στην ανοιξιάτικη Αθήνα και πέρα από τις φρέσκες επιλογές που προτείνει, διαθέτει και ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στο πρώιμο έργο του Βιλνέβ, όταν και ήταν ήδη εμφανές πως αρέσκεται με το να καταπιάνεται με γυναίκες πρωταγωνίστριες σε εύθραυστες στιγμές τους. Αυτή η ενασχόλησή του όμως δεν δημιουργεί κάποιου είδους αδυναμία, αλλά προτάσσει φεμινιστικά πρότυπα με έναν καθόλου εύκολο και προφανή τρόπο.

«32 Αυγούστου» (1998)

Στην πρώτου μεγάλου μήκους ταινία του, ο Denis Villeneuve παρουσιάζει την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας η ζωή της οποίας θα αλλάξει άρδην μετά από ένα σημαντικό ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη. Θα αφήσει την καριέρα της ως μοντέλο για να ζητήσει από έναν ερωτευμένο μαζί της άνδρα να την αφήσει έγκυο και όλα αυτά μέσα στη φόρμα ενός road movie στους αφιλόξενους δρόμους της Γιούτα. Όλα συναινούν στο εξής απλό συμπέρασμα που ήδη γνωρίζαμε: ο Αύγουστος είναι ο μήνας στον οποίο ο έρωτας και ο θάνατος γίνονται ένα.

«Η Δίνη» (2000)

Μια επιτυχημένη γυναίκα που δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στη δημοσιότητα καταφεύγει στην αυτοκαταστροφή μέσα από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και εμπλέκεται σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που εν τέλει θα τη φέρει κοντά με τον γιο του θύματός της. Άλλη μια ιστορία που φέρνει σε πρώτο πλάνο μια γυναίκα με εύθραυστο ψυχισμό και σε μια οριακή φάση για την κοσμοθεωρία της και τη ζωή της, αλλά με εξίσου ανταποδοτικά οφέλη για τον θεατή που θα επενδύσει σε μια αφήγηση που πραγματοποιείται από ένα ψάρι που γνωρίζει την πικρή αλήθεια για την ιλαρότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Γιατί, γιατί όχι; Το αριστούργημα του Denis Villeneuve που περιέχει τα ψήγματα του μυαλού που δημιούργησε το «Enemy».

«Πολυτεχνείο» (2009)

Ίσως ο Denis Villeneuve να είναι από τους λίγους δημιουργούς που θα μπορούσαν να χειριστούν με τόση λεπτότητα ένα ζήτημα αληθινού περιστατικού μαζικής δολοφονίας και παράλληλα να το εντάξουν στην θεματική τους. Τον Δεκέμβριο του 1989 ένας άνδρας με αντιφεμινιστικά αισθήματα εισέβαλλε στο Πολυτεχνείο του Μόντρεαλ, δολοφόνησε δεκατέσσερις γυναίκες και στην πορεία αυτοκτόνησε. Ο Denis Villeneuve σκηνοθετεί σε άσπρο-μαύρο, στρέφει τη βία μακριά από την οθόνη, μέσα από συνεχή μπρος-πίσω πειραματίζεται με την ελαστικότητα του χρόνου που αναφέραμε παραπάνω και τοποθετεί σε πρώτο πλάνο μια επιζήσασα του συμβάντος, η οποία θα μπορούσε να είναι η ηρωίδα και των δύο προηγούμενων ταινιών του. Ο μισογυνισμός της πράξης και η μισανθρωπία του κύκλου της βίας στηλιτεύονται και μέσα σε πυκνά 77 λεπτά το σινεμά βγαίνει κερδισμένο.

Αξίζει να παρακολουθήσετε αυτές τις τρεις ταινίες, όχι μόνο για την αδιαμφισβήτητη αξία τους, αλλά για να έχετε μπροστά σας αποκρυσταλλωμένο το όραμα ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους δημιουργούς. Το En Lefko Film Festival δείχνει να πατάει γερά στο σήμερα και ελπίζουμε πάνω σε αυτή τη βάση να το έχουμε μαζί μας για αρκετά χρόνια ακόμη.

Το 1ο En Lefko Film Festival θα πραγματοποιηθεί στις αίθουσες του Δαναού, του Ιντεάλ, αλλά και σε απροσδόκητα σημεία της πόλης από τις 26 Απριλίου έως τις 3 Μαΐου. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο elff.gr.

ΓΜ