Paradise Lost: «Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή από τη μουσική»

paradise
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014

Τους Paradise Lost τους εκτίμησα στην πορεία της ζωής μου. Δεν ήμουν από εκείνους που τους είχαν λατρέψει όταν πρωτοεμφανίστηκαν. Μου άρεσαν αλλά μέχρι εκεί.

Ίσως αυτό δεν θα έπρεπε να το ομολογήσω αλλά ο ενθουσιασμός από την κουβέντα με έναν από τους πυρήνες της μπάντας, τον Greg Mackintosh και κυρίως η αβίαστη ειλικρίνειά του με παρέσυραν. Και καλά έκαναν.

Οι Paradise Lost έρχονται για μία ακόμα φορά στην Ελλάδα. Τους αγαπά το ελληνικό κοινό και εκείνοι ανταποδίδουν με μία συναυλία στην Αθήνα στο Stage Volume 1 το Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου και μία την Κυριακή 14 του μήνα στη Θεσσαλονίκη.

Η συνέντευξη έγινε κάτω από αντίξοες τεχνικές συνθήκες αλλά τις λεπτομέρειες δεν θα σας τις πω. Είναι από τα πράγματα που θέλω να κρατήσω για μένα. O Mackintosh ειλικρινής, χείμαρρος (όπως θα έλεγε κάποιος συνάδελφος του πολιτικού ρεπορτάζ) δεν άφησε τίποτα στην τύχη του. Απάντησε με ευθύτητα γιατί απλά δεν έχει τίποτα να κρύψει. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η κουβέντα μας και τον ευχαριστώ πολύ γι ' αυτό.

26 χρόνια Paradise Lost. Πίσω στα 80s, είχατε φανταστεί ποτέ ότι χρόνια μετά θα κυριαρχούσατε στην παγκόσμια metal μουσική σκηνή;

Φυσικά και δεν είχαμε φανταστεί ποτέ ότι θα κάναμε συναυλίες και θα γράφαμε άλμπουμ μετά από 26 χρόνια. Είμαστε πολύ τυχεροί που καταφέραμε να κάνουμε το χόμπι μας, καριέρα αλλά αυτό δεν το θεωρούμε δεδομένο και συνεχώς προσπαθούμε να παράγουμε όσο καλύτερο υλικό μπορούμε.

Φαντάζομαι ότι δε σου αρέσουν οι ταμπέλες αλλά πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου μετά από τόσα χρόνια;

Νομίζω ότι τo gothic/ doom/ metal ίσως συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία με τον καλύτερο τρόπο αλλά με τα χρόνια είχαμε τόσες διαφορετικές επιρροές που μερικές φορές είναι δύσκολο να δώσεις έναν χαρακτηρισμό.

Από το death/doom στο goth, όπως είπες. Η αλλαγή του ύφους της μπάντας ήταν μία συνειδητή απόφαση ή απλά μια φυσική εξέλιξη;

Νομίζω, ήταν αποτέλεσμα εξέλιξης. Δεν αλλάζουμε μουσικές κατευθύνσεις ηθελημένα. Τα άλμπουμ είναι σα στιγμιότυπα, σα φωτογραφίες. Το κάθε ένα που έχουμε κάνει είναι ακριβώς αυτό που αισθανόμασταν εκείνη τη στιγμή, που το κάναμε.

Στα 90s οι Paradise Lost κυριαρχούσαν στη μουσική με τραγούδια όπως «Say just words» (προσωπικά το αγαπημένο μου), «True Belief» κ.α. Βαριέσαι ποτέ να τα παίζεις live;

Θεωρώ ότι εξαρτάται από την αντίδραση του κοινού. Αν παίζουμε κάποιο κομμάτι, όπως το «Say Just Words» για παράδειγμα και το κοινό τραγουδά μαζί μας, αυτό είναι ένα υπέροχο συναίσθημα και προσωπικά δυσκολεύομαι να το βαρεθώ.

Οι Paradise Lost είναι από τις λίγες μπάντες που έχουν διατηρήσει την αρχική δομή στα μέλη τους. Εκτός από τη θέση του ντράμερ φυσικά, που εκεί δεν είχατε τόση τύχη. Υπάρχει κάποιο μυστικό; Πώς διατηρείτε την ισορροπία και εργάζεστε τόσα χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μαζί;

Ήμασταν φίλοι και πριν κάνουμε τη μπάντα και προσπαθούμε αυτό να μην το ξεχνάμε. Φυσικά έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας αλλά νομίζω ότι τώρα είμαστε στην καλύτερή μας φάση. Ο ένας γνωρίζει τα όρια του άλλου.

Πώς αντιμετωπίζεις το γεγονός ότι υπάρχουν άτομα που λένε «Θέλω να γίνω σαν τον Mackintosh, θέλω η μπάντα μου να είναι σαν τους Paradise Lost»;

Υπάρχει κάποιος που το λέει αυτό; Είναι πολύ κολακευτικό. Κάθε μπάντα και κάθε μουσικός ξεκινά μιμούμενος τα μουσικά τους είδωλα. Είναι φυσικό να το κάνεις αυτό και εμείς δεν αποτελέσαμε εξαίρεση.

Έχεις μετανιώσει για κάποιο τραγούδι που έχεις γράψει; Κάποιο άλμπουμ; Και υπάρχει κάποιο που αγαπάς περισσότερο;

Είμαι σίγουρος ότι εκ των υστέρων θα είχα κάνει κάποια συγκεκριμένα πράγματα καλύτερα αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μετανιώνεις το οτιδήποτε. Όλα όσα έχουμε κάνει μας οδήγησαν εδώ που είμαστε τώρα και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό. Άρα όχι, δε θα άλλαζα κάτι.

Αγαπημένα τραγούδια δεν έχω αλλά στην πορεία της καριέρας μας έχουν υπάρξει σημεία αναφοράς. Τραγούδια όπως τα «As I Die», «One Second» ή το «Gothic» άλλαξαν πραγματικά την πορεία της καριέρας μας.

Live εμφανίσεις ή στούντιο, προετοιμάζοντας το επόμενο άλμπουμ; Τι προτιμάς;

Προσωπικά προτιμώ το στούντιο, γιατί αγαπώ τη δημιουργική διαδικασία. Στην παρούσα φάση, έχουμε τελειώσει λίγο πολύ το γράψιμο για το επόμενο νέο άλμπουμ και έχουμε προγραμματίσει να μπούμε στο στούντιο το Νοέμβριο.

Και με τους Vallenfyre τι να περιμένουμε;

Με τους Vallenfyre ετοιμάζουμε κάποιες live εμφανίσεις τώρα. Αυτό που ελπίζω για τη μπάντα αυτή είναι να παίξουμε τουλάχιστον μία φορά σε μία χώρα που θα μας ζητηθεί.

Κεφάλαιο φανς- και ειδικά το γυναικείο κοινό. Έχουν υπάρξει περίεργες ή άβολες στιγμές που να θυμάσαι;

Όλοι οι φανς μας συνολικά είναι πιστοί και δείχνουν σεβασμό. Βέβαια, έχουν υπάρξει και περίεργα πράγματα που έχουν συμβεί μέσα στα χρόνια. Θυμάμαι μία φορά στην Πολωνία με πλησίασε μία κοπέλα και μου είπε πόσο είχε ευχαριστηθεί τη συναυλία. Μετά έβγαλε ένα τεράστιο ψαλίδι, μου έκοψε λίγες τρίχες από τα μαλλιά και έφυγε τρέχοντας.

Και με τους δημοσιογράφους; Έχεις εκνευριστεί ποτέ, ειδικά όταν σε ρωτάνε τα ίδια πράγματα (φυσικά εγώ εξαιρούμαι);

Όλη την ώρα. Όπως σε όλα τα πράγματα, υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Οι χειρότεροι όμως δημοσιογράφοι είναι εκείνοι που θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι πιο σημαντικοί από το θέμα που κάνουν.

Πολλοί θεωρούν ότι οι συναυλίες και τα ταξίδια με τη μπάντα είναι το νόημα της ζωής. Θέλεις να το απομυθοποιήσεις αυτό ή καλύτερα να αφήσουμε τον μύθο να υπάρχει;

Αυτό απέχει πολύ από το νόημα της ζωής. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα από τη μουσική. Βέβαια, τα ταξίδια για συναυλίες μπορεί να είναι πολύ ευχάριστα. Όπως σε κάθε δουλειά όμως και αυτή έχει δύο όψεις. Μπορεί να υπάρχει πολύ πίεση και το χειρότερο για μένα προσωπικά είναι ότι συνεχώς ταξιδεύεις και είσαι μακριά από το σπίτι σου. Εκτός αυτού όμως είναι μία πολύ γεμάτη καριέρα.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν η έμπνευση έχει ημερομηνία λήξης;

Αν κάποιος σταματήσει να αισθάνεται ότι έχει έμπνευση από τα πράγματα που βλέπει καθημερινά στη ζωή του τότε κάτι δεν πάει καλά. Η έμπνευση υπάρχει παντού.

Πληροφορίες: Αθήνα 13 Σεπτεμβρίου, Stage Volume 1, Αγ. Ελεούσης 3 & Κακουργιοδικείου, Μοναστηράκι, τηλ. 210 3232132, Θεσσαλονίκη 14 Σεπτεμβρίου, Principal Club Theater, Ανδρέα Γεωργίου 56, τηλ.: 2310 428 088. Τιμές εισιτηρίων :Τα πρώτα εισιτήρια κοστίζουν 20 ευρώ, μετά την εξάντλησή τους η τιμή των εισιτηρίων θα διαμορφωθεί στα 23 ευρώ, στην τελική φάση της προπώλησης (από 1η Σεπτεμβρίου) η τιμή θα διαμορφωθεί στα 25 ευρώ. Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς), τηλ.: 210 3608 366, Reload Stores, Πανεπιστημίου 54, τηλ.: 210 3801 464, Metal Era, Εμμανουήλ Μπενάκη 22, τηλ.: 210 3304 133, Musicland, Μητροπόλεως 102,τηλ.: 2310 264 880, www.ticketpro.gr, www.tickethouse.gr.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]