Είδαμε τη Zola Jesus στο Fuzz και θέλουμε να την ξαναδούμε

zola-jesus
ΤΡΙΤΗ, 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Η Νίκα Ρόζα Ντανλίνοβα μοιράστηκε με το ελληνικό κοινό το σκοτάδι της μουσικής, παρασύροντας μας στον γοητευτικό σκοτεινό της κόσμο με σύμμαχο την συγκλονιστική της φωνή και παρουσία της.

Το βράδυ της Πέμπτης στο Fuzz, παρά τον ομολογουμένως όχι αρκετό κόσμο, ήταν ένα βράδυ μυστικισμού, σκοτεινής ατμόσφαιρας και αιθέριων μελωδιών.
Η αρχή έγινε στις 9.30 με τη Σοφία Σαρρή και την μπάντα της. Εμφανώς αγχωμένη, κάτι που δε μας άφησε να καταλάβουμε μόνο προς το τέλος της εμφάνισης της, η τραγουδίστρια παρουσίασε κομμάτια από το πρώτο της album που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Η παρουσία της στη σκηνή ήταν λιτή, αφήνοντας την εκφραστική της φωνή να πρωταγωνιστήσει. Τα κομμάτια της είχαν αιθέριο χαρακτήρα, με μικρές εντάσεις.
Μετά τη Σοφία Σαρρή, η Zola Jesus ανέβηκε στη σκηνή, μέσα από λευκά φώτα και καπνούς, μοιάζοντας σαν σκοτεινή ιέρεια ή ξωτικό. Η 26χρονη είναι απίστευτα γοητευτική, και μόνο οπτικά, δεν μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από αυτό το παράξενο πλάσμα. Ξεκίνησε απαλά με το “Taiga”, για να ανεβάσει αμέσως τους τόνους με το “Dangerous Days”, όπου και άρχισε να χτυπιέται σαν δαιμονισμένη στη σκηνή , να πέφτει στο πάτωμα και να χορεύει σχεδόν παγανιστικά. Σε συνδυασμό με τους φωτισμούς το θέαμα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον και σε έβαζε στην κατάλληλα ατμόσφαιρα.  Το υπόλοιπο set συνεχίστηκε έτσι, και ακούσαμε μερικά από τα υπέροχα τραγούδια της , όπως το “Sea Talk”, το “Hunger” και το “Nail”. Τραγούδησε και μάλιστα χωρίς τη βοήθεια μικροφώνου σε κάποια στιγμή, κάνοντας μας μια άτυπη επίδειξη του εύρους και της εκφραστικότητας της φωνής της. 
Στο encore έκλεισε με το “Vessel”, και έκλεισε την εμφάνιση της χτυπώντας μανιασμένα ένα πιατίνι, παράγοντας τόνους ενέργειας.
Το μικρής σχετικά διάρκειας show της Zola Jesus, -ειλικρινά κανένας δεν κατάλαβε πότε ξεκίνησε και πότε τελείωσε- δε μας άφησε να βαρεθούμε λεπτό, μας έδωσε ακριβώς αυτό που θέλαμε να δούμε. Ήταν μεγάλη χαρά να δούμε στα μέρη μας ένα από τα πιο hot ονόματα της λεγόμενης neo-goth σκηνής, τώρα που συμβαίνει, και φυσικά ελπίζουμε να επαναληφθεί.

Ροζίνα Αράπη