Πλούσιο το πρόγραμμα για τον Μάρτιο, με μουσική, ομιλίες, προβολές, περφόρμανς και εργαστήρια για παιδιά.

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση ανακοίνωσε το πλήρες πρόγραμμα των νέων εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν στους χώρους του μέσα στον Μάρτιο.

Ομάδα χορού «Αερίτες» / Πατρίσια Απέργη: Cementary

Η Πατρίσια Απέργη επιστρέφει στη Στέγη με ένα έργο που τοποθετεί τον χορό στο επίκεντρο της αστικής καθημερινότητας: η πόλη ως πυρήνας δημιουργικότητας και οι χορευτές ως μέλη μιας κοινότητας που οραματίζεται τη «φαντασία στους δρόμους».

Η Απέργη αντιμετωπίζει την αστική πραγματικότητα ως το πεδίο μιας ιδιόμορφης καλλιτεχνικής έκφρασης, ένα «έργο τέχνης» μέσα από το οποίο η πόλη ανακατασκευάζεται, πλάθεται από τη διαχείριση των εικόνων της. Η χορογράφος εντοπίζει, σε αυτήν ακριβώς την «αυτόχθονη δημιουργικότητα», τη δυνατότητα αντίστασης του κάθε υποκειμένου.

Μια δύναμη απορρέει από τους εκφραστικούς κώδικες και το κινητικό λεξιλόγιο που εγχαράσσεται στο «σώμα» της πόλης, ικανό να τροφοδοτήσει νέους χορογραφικούς πειραματισμούς και αναζητήσεις. Ένα γενναίο εγχείρημα, με «συνοδοιπόρους», σε αυτή την ιδιαίτερη χαρτογράφηση, μια ομάδα από τους πιο εκλεκτούς χορευτές της νεότερης γενιάς.

1 με 3 Μαρτίου, στην Κεντρική Σκηνή
Ώρα: 20:30
Διάρκεια: 75 λεπτά

Το 5ο Open Day είναι αφιερωμένο στο ύφος και το πνεύμα της καλειδοσκοπικής σκηνής της τέχνης της Νέας Υόρκης που άνθισε από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα. Σημείο αφετηρίας της φετινής διοργάνωσης είναι η θρυλική συνάντηση των πρωτοπόρων συνθετών John Cage και Μorton Feldman, στην έξοδο του Carnegie Hall, όπου είχαν πάει για να παρακολουθήσουν τη Συμφωνία του Anton Webern υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου.

Indeterminancy (Απροσδιοριστία), Events, Happenings, Kinetik Art, Fluxus, Pop Art, Minimalism, Rock, Totalism, Νo Wave, Art Punk – αυτά είναι μόνο μερικά από τα κινήματα που γεννήθηκαν στα περίφημα lofts της Νέας Υόρκης, σε σύντομη χρονική διαδοχή το ένα από το άλλο. Ήταν μια πυρετώδης έκρηξη δημιουργικότητας που συντάραξε την παγκόσμια μουσική και καλλιτεχνική σκηνή.

Όπως συμβαίνει σε κάθε Open Day, έτσι και φέτος σε κάθε γωνιά της Στέγης –στα φουαγιέ, τη Μικρή και την Κεντρική Σκηνή– τραγουδιστές, μουσικοί, ηθοποιοί, περφόρμερ, σπουδαστές και φιλότεχνοι θα συμμετάσχουν σε ένα μαραθώνιο εκτέλεσης εμβληματικών μουσικών έργων και συμβάντων, τα οποία στην πλειονότητά τους παρουσιάζονται για πρώτη φορά στη χώρα μας. Παράλληλα, οι επισκέπτες θα μπορούν να περιεργαστούν παρτιτούρες και βιβλία και να παρακολουθήσουν ταινίες και βίντεο των καλλιτεχνών, ενώ το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με συναυλίες στη Μικρή Σκηνή από σολίστες και σύνολο.

5 Μαρτίου, σε διάφορους χώρους της Στέγης

Το 1985, με αφορμή μια μεγάλη έκθεση στο ΜοΜΑ της Νέας Υόρκης, όπου οι γυναίκες καλλιτέχνιδες υποεκπροσωπούνταν κραυγαλέα, δημιουργήθηκαν οι Guerrilla Girls για να καταγγείλουν τον ανδροκρατούμενο κόσμο της τέχνης. Από τότε και μέχρι σήμερα, με τις χαρακτηριστικές τους μάσκες γορίλα, αυτές οι μαχητικές, ανώνυμες φεμινίστριες συνεχίζουν να στοχοποιούν το σεξισμό, το ρατσισμό και τη διαφθορά στην πολιτική, την τέχνη και την ποπ κουλτούρα. Με γεγονότα, χιούμορ και ανατρεπτικό οπτικό υλικό, αποκαλύπτουν όλα αυτά που είναι κρυφά, όσα παραβλέπονται, την αδικία.

Έχουν εμφανιστεί σε πάνω από 90 πανεπιστήμια και μουσεία, σε έντυπα και τηλεοπτικά ΜΜΕ, ενώ δημιουργούν αφίσες, αυτοκόλλητα, βιβλία και δημόσια έργα σε όλο τον κόσμο. Γνωρίστε τις μαχητικές, ανώνυμες φεμινίστριες, με τις χαρακτηριστικές τους μάσκες γορίλα που στοχοποιούν το σεξισμό, το ρατσισμό και τη διαφθορά στην πολιτική, την τέχνη και την ποπ κουλτούρα.

9 Μαρτίου, στην Κεντρική Σκηνή

Ώρα: 19:00

Ένα διήμερο με διαλέξεις, συζητήσεις, περφόρμανς, dj sets και προβολές για το τέλος της ηχογραφημένης μουσικής και το μέλλον της, με τους Daniel Miller (Mute/London), Bill Drummond (KLF, K Foundation), Adam Harper (μουσικολόγος, μουσικοκριτικός και συγγραφέας), Bill Kouligas (PAN), James Leyland Kirby (The Caretaker) και το media performance σχήμα AUDiNT των Kode9 (Hyperdub), Toby Heys και Ελένη Ικονιάδου.

Η μουσική εδώ και πολύ καιρό έπαψε να χρειάζεται ένα υλικό αντικείμενο για να αναπαραχθεί ή να μεταφερθεί. Σήμερα διαχέεται στο Ίντερνετ, αποθηκεύεται σε σκληρούς δίσκους, υπάρχει ως streaming, βρίσκεται σε μια αέναη κατάσταση αλλαγών. Αυτό το μεταβλητό και ανοιχτό οικοσύστημα εμπνέει τη χρήση, την εξάπλωση και τη δημιουργία της. Τεράστιες δισκοθήκες έχουν μετατραπεί σε άυλες βάσεις δεδομένων που είναι πλέον προσπελάσιμες από τα πανταχού παρόντα δίκτυα.

Συγχρόνως, παρατηρούμε την εξάπλωση μιας online μουσικής κοινότητας, ενός νέου underground που χρησιμοποιεί streaming πλατφόρμες (SoundCloud, Mixcloud, YouTube κ.λπ.) για να εκφραστεί και να επικοινωνήσει, ενώ η ποπ κουλτούρα περιορίζεται όλο και περισσότερο στη νοσταλγία και την αναβίωση, στοιχειώνοντας πολιτισμικά την παραγωγή του «νέου» με φαντάσματα του παρελθόντος.

11 και 12 Μαρτίου στο AMP Gallery
Ώρες: 17:00-05:00
Όλες οι δράσεις θα πραγματοποιηθούν στα αγγλικά, χωρίς διερμηνεία στα ελληνικά.

Ένα «λογοτεχνικό σαλόνι» που από την ατμόσφαιρα της γλυκιάς ανίας περνά σε εκείνη της λαγνείας. Ένα sci-fi πορνογραφικό μυθιστόρημα που θεωρήθηκε βέβηλο μεταφέρεται στο θέατρο σε μία αυστηρώς ακατάλληλη παράσταση. Τα χρόνια της αθωότητας, ένα κεφάλαιο από το εξεζητημένο πορνογραφικό μυθιστόρημα του Δούκα Καπάνταη «Η αυτοκράτειρα», τροφοδοτεί το νέο εγχείρημα της ομάδας Nova Melancholia.

Ένας παράξενος νόμος της «Νέας Γης». Ένα ακραίο τηλεοπτικό σόου σε απευθείας μετάδοση, μια οργιώδης τελετή σεξουαλικής ποινής ενός γιου προς την ακόλαστη μητέρα του. Και καθώς οι μεγάλοι έχουν συγκεντρωθεί στο σαλόνι για να παρακολουθήσουν την εκπομπή του αιμομικτικού ειδυλλίου, τα παιδιά, που κρυφοκοιτάζουν σιωπηλά από την κλειδαρότρυπα, μυούνται ακούσια σε μια γιορτή πρωτόγνωρης ηδονής. «Έτσι επέτασε η πουριτανική νομενκλατούρα της εποχής. Η τέχνη όφειλε να είναι τέχνη πολιτική, και όλοι, μα όλοι έσπευδαν να διατυμπανίσουν ότι η δική τους τέχνη ήταν τέτοια, ειδικά δε σε περιόδους κρίσεων και αναταραχών, όπου το να ιδιωτεύεις ή (ακόμα χειρότερο) να ασχολείσαι με τις ηδονές θα μπορούσε να σου κοστίσει ακόμα και την ζωή σου την ίδια» γράφει ο Δούκας Καπάνταης στην «Αυτοκράτειρα».

11 με 26 Μαρτίου, στην Μικρή Σκηνή
Ώρα: 21:00
Τα Σαββατοκύριακα 18-19 και 25-26 Μαρτίου με αγγλικούς υπερτίτλους (μετάφραση στα αγγλικά Μέμη Κατσώνη).
Αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλήκους

Ανασκαφή στο Παρελθόν; Όχι! Επιδρομή στο Μέλλον από το μουσικό σύνολο Arditti Quartet το οποίο ανεβάζει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σύγχρονα έργα για έγχορδα του Harrison Birtwistle και της Jennifer Walshe.

Το Arditti Quartet αποτελεί μια μοναδική περίπτωση στο χώρο της σύγχρονης μουσικής. Από το 1974 που ιδρύθηκε, έχει παρουσιάσει εκατοντάδες έργα για κουαρτέτο εγχόρδων και μουσική δωματίου, σε εκτελέσεις που αποτελούν σημεία αναφοράς για τη μουσικότητα και την τεχνική τους αρτιότητα. Σημαντικό στοιχείο της προσέγγισής τους είναι η στενή συνεργασία με τους συνθέτες των έργων – όσο αυτό είναι δυνατόν.

Το «Tree of Strings» του 2007 είναι μόλις το δεύτερο έργο για κουαρτέτο εγχόρδων του Harrison Birtwistle. Εναλλάσσοντας μέρη απόλυτης ακινησίας με περάσματα μεγάλης ρυθμικής ενέργειας ή εκτεταμένες, συνεχώς εξελισσόμενες μελωδικές γραμμές, είναι ένα από τα πιο εκφραστικά πρόσφατα έργα του. Μια αίσθηση ερήμωσης μεταφέρεται στη μουσική, καθώς προς το τέλος του έργου οι τέσσερις εκτελεστές απομακρύνονται σταδιακά έως ότου στη σκηνή παραμένει μόνος του ο τσελίστας για να ολοκληρώσει το έργο.

Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές, λίγα πράγματα ήταν γνωστά σχετικά με το πιο πρόσφατο κουαρτέτο εγχόρδων της Jennifer Walshe. Όπως συμβαίνει συνήθως στα έργα της, η περφόρμανς του «Everything is Important» περιλαμβάνει επίσης ηλεκτρονικά και βίνετο. Ανάμεσα στα θέματα του έργου είναι η διερεύνηση της έννοιας της φύσης στη σημερινή τεχνολογική εποχή.

14 Μαρτίου, στην Κεντρική Σκηνή
Ώρα: 20:30

Η τελευταία ταινία ενός από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, του Φιλιππινέζου Λαβ Ντίαζ, βραβευμένη με το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας πριν από μόλις λίγους μήνες, κάνει την πρώτη της προβολή στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του «Flix it στη Στέγη». Μια συναρπαστική και, συγχρόνως, στοχαστική ταινία που ξεδιπλώνει μια γκάμα ιδεών και συναισθημάτων για την εκδίκηση και τη συγχώρεση, για την ηθική και την ευθύνη, για το σημάδι που αφήνει ο άνθρωπος στην Ιστορία και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει.

Εμπνευσμένη από ένα διήγημα του Τολστόι, η ταινία αφηγείται την ιστορία της Χοράσια, μιας γυναίκας που έχει περάσει τα τελευταία τριάντα χρόνια στη φυλακή. Πρώην δασκάλα, περνά τις μέρες της διδάσκοντας άλλες κρατούμενες γραφή και ανάγνωση και δεν περιμένει πια τίποτα από τη ζωή της. Όταν όμως μια άλλη φυλακισμένη ομολογήσει την ενοχή της για το έγκλημα για το οποίο η Χοράσια είχε καταδικαστεί, θα βγει από τη φυλακή και θα αναζητήσει την οικογένειά της. Ψάχνοντας τον γιο της, θα ανακαλύψει ξανά την πατρίδα της, τις Φιλιππίνες, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, και θα συνειδητοποιήσει ότι οι συμπολίτες της ζουν υπό τον τρόμο της διαφθοράς και των απαγωγών. Και σύντομα, η γενναιόδωρη προσωπικότητά της θα διαβρωθεί από μια έντονη επιθυμία για εκδίκηση.

15 Μαρτίου, στην Κεντρική Σκηνή
Ώρα: 19:30
Διάρκεια: 3 ώρες και 46 λεπτά
Κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών

Παιδικές μνήμες και νοσταλγία ξυπνούν σε αυτό το εργαστήριο της Στέγης, που μας ταξιδεύει μία γενιά πίσω. Τότε που τα παιχνίδια δρόμου αποτελούσαν μέρος της καθημερινής εμπειρίας των παιδιών.

Έστω και σε συνθήκες «δωματίου», δηλαδή εσωτερικού χώρου, θα εξερευνήσουμε κάποια από αυτά τα παιχνίδια, από την Ελλάδα και από άλλα μέρη του κόσμου, όπως την Ιαπωνία ή την Αφρική. Μέσα από τη χαρά της συμμετοχής, θα ασκηθούμε στην αυτοοργάνωση, τη συνεργασία, την ομαδικότητα και θα αναπτύξουμε τις κινητικές μας δεξιότητες. Σκοπός μας, αφού εξοικειωθούμε με την παραδοσιακή μορφή τους, είναι να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να φτιάξουν τις δικές τους παραλλαγές.

Πώς θα ήταν αν ζωγραφίζαμε τη δική μας εκδοχή στο κουτσό και διασχίζαμε τη δική μας διαδρομή, με νέους κανόνες; Τι θα άλλαζε αν μας έδινε δύο ζωές ένα «μήλο»; Η τελευταία συνάντηση θα πραγματοποιηθεί σε ανοιχτό χώρο κοντά στη Στέγη, ώστε τα παιχνίδια αυτά να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον, με την ελπίδα να ξαναβρούν τη θέση τους στα πάρκα, στις πλατείες, στις αλάνες και στις σχολικές αυλές.

Κυριακές 19, 26 Μαρτίου, 2, 9, 23 Απριλίου και 7, 14 Μαΐου
Ώρες: 11:00-13:00
Το εργαστήριο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-10 ετών

Τρεις συνθέτες – o διακεκριμένος διευθυντής ορχήστρας Μιχάλης Οικονόμου,  o Τάσος Ρωσόπουλος και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου – μετά την περιήγησή τους σε μια υποθετική έκθεση ζωγραφικής με πληθώρα έργων από διάφορες εποχές, δημιουργούν συμφωνικά έργα. Στεκόμαστε μαζί τους «απέναντι» στους πίνακες που επέλεξαν και «ακούμε» την ενατένισή τους.

Η ιδέα για τη διάδραση Μουσικής και Εικαστικών Τεχνών –ενταγμένη στον Κύκλο «Δημιουργία Ρεπερτορίου»– προέκυψε από μια συζήτηση του συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου με τη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Σημείο εκκίνησης της συζήτησης αποτέλεσε ο ζωγραφικός πίνακας του Γιώργου Ιακωβίδη, Παιδική συναυλία. Ως αποτέλεσμα, προέκυψε η σκέψη για την ανάθεση δημιουργίας έργων συμφωνικής μουσικής σε τρεις συνθέτες. Η ανάθεση δεν έγινε με πρόταγμα την ακαδημαϊκή προσέγγιση, αλλά κυρίως την προσμονή αποκάλυψης μουσικών κόσμων και αισθητικών από τη συνάντηση των τριών συνθετών με έργα εικαστικών τεχνών, και ειδικότερα ζωγραφικής. Πίνακες της επιλογής των συνθετών θα αποτελέσουν το υλικό έμπνευσης –την αφορμή– για τη δημιουργία νέων μουσικών συνθέσεων.

18 και 19 Μαρτίου, στην Κεντρική Σκηνή
Ώρα: 20:30

Είναι η πιο διάσημη γυναικεία κολεκτίβα του κόσμου: Φεμινίστριες και ακτιβίστριες, οι Ρωσίδες Pussy Riot έχουν στήσει κάποιες από τις πιο αξιομνημόνευτες περφόρμανς του καιρού μας. Δύο από τα μέλη τους έρχονται στην Αθήνα για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να συνομιλήσουν με το κοινό της Στέγης: η δημοσιογράφος Sasha Bogino και η ποιήτρια Masha Alyokhina. Η Alyokhina, από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας, έχει ιδρύσει και την οργάνωση Zona Prava, για την υποστήριξη των κρατουμένων στις ρωσικές φυλακές.

Το ενδιαφέρον της για την κατάσταση των φυλακισμένων στη Ρωσία πυροδοτήθηκε μετά τη δική της πολύμηνη φυλάκιση, καθώς το 2012 κρίθηκε ένοχη για το αδίκημα του χουλιγκανισμού. Αιτία ήταν μια περφόρμανς των Pussy Riot μέσα στον καθεδρικό ναό της Μόσχας. Η περφόρμανς, με τίτλο «Punk Prayer», κατήγγειλε την υποστήριξη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας προς στον Βλαντιμίρ Πούτιν.

24 Μαρτίου, στην Κεντρική Σκηνή
Ώρα: 19:00

Αληθινά σενάρια ζωής γίνονται μουσικές συνθέσεις στο κέντρο της Αθήνας από τον διεθνώς αναγνωρισμένο συνθέτη και installation artist Μάνο Τσανγκάρη. Το «Home», το οποίο θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στη Στέγη, αποτελεί μέρος του κύκλου συνθέσεων «Living Spaces».

Το «Σπίτι» του Τσανγκάρη είναι μέρος του κύκλου των μουσικών συνθέσεων «Living Spaces», που εστιάζουν σε τέσσερις θεμελιακές καταστάσεις της ζωής: την αγάπη, την αρρώστια, το γήρας και το θάνατο. Πρόκειται για πραγματικά σενάρια ζωής, στα οποία με μια πρώτη ματιά τίποτα δεν μοιάζει να ξεφεύγει από τη συνηθισμένη καθημερινότητα. Ωστόσο, μια μικρή μετατόπιση/εξέλιξη σε αυτά, τα μεταμορφώνει ολοκληρωτικά. Το «Home» επικεντρώνεται στην αρρώστια, με την ευρύτερη έννοια του όρου, που υπάρχει σε μια φαινομενικά φυσιολογική οικογένεια, ξεδιπλώνοντας την παθογένεια των σχέσεων ανάμεσα στην κόρη της πλοκής (ή μήπως έχει γίνει ήδη μητέρα;) και τα άλλα μέλη, τους «ξένους».

30 Μαρτίου με 2 Απριλίου, Εκτός Στέγης

Info

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Λεωφόρος Συγγρού 107, Αθήνα
Εισιτήρια: 210 900 5 800

AMP Gallery
Επικούρου 26 & Κορύνης 4, Αθήνα