Ακούσαμε το Blackstar του Ντέιβιντ Μπάουι

bowie-blackstar
ΤΕΤΑΡΤΗ, 13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Ανήμερα των 69ων γενεθλίων του ο Bowie κυκλοφορεί το 25ο album της καριέρας του, και έτσι απλά, μας κάνει να καταλάβουμε ότι όσες δεκαετίες και να περάσουν θα μας είναι πάντα απαραίτητος. Έμελλε όμως το “Blackstar” να είναι και το κύκνειο άσμα αυτού του τεράστιου καλλιτέχνη, που άφησε την τελευταία του πνοή στις 10 Ιανουαρίου.

Από τις δηλώσεις κιόλας, πριν την κυκλοφορία του album, στο οποίο ανέφεραν τον Κέντρικ Λαμάρ ως τον καλλιτέχνη που άκουγαν με τον Βισκόντι ενώ δημιουργούσαν, και την επιθυμία να μην κάνουν έναν rock δίσκο, αλλά κάτι διαφορετικό, κατάφερε να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Στο “Blackstar”, επιστρατεύει μια πληθώρα εξαιρετικών jazz μουσικών, καθώς και τον πιστό του παραγωγό Τόνι Βισκόντι και μας ετοιμάζει για ένα ταξίδι στο αγαπημένο του διάστημα, μέσα από μουσικούς πειραματισμούς με jazz, ηλεκτρονικά στοιχεία και πολύ μυστικισμό. Το ομώνυμο δεκάλεπτο single είναι σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, είναι η αρχή του ταξιδιού αυτού σε μονοπάτια ανεξερεύνητα. Ο Μπάουι εξερευνά ξανά τις περσόνες του παρελθόντος, χωρίς καμία διάθεση απολογισμού ή νοσταλγίας. Και παράλληλα πάει ένα βήμα παραπέρα, με τις γνωστές avant garde ανησυχίες του, χωρίς να ακούγεται φυσικά υπερφίαλος ή πομπώδης, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τη jazz, και όχι το rock n’ roll, φλερτάροντας με το ψυχρό industrial,  ενώ η φυσική φθορά της φωνής του, δεν κάνει καθόλου το αποτέλεσμα να φθίνει.

Οι εξωγήινοι, ο Λάζαρος, τα ‘70’s, ο Ziggy Stardust, η τεχνολογία και οι νέες εποχές, μπλέκονται και δημιουργούν κάτι νέο. Ναι, ένας  70χρονος κατάφερε να φτιάξει επιτέλους ένα album που παρουσιάζει κάτι που δεν αναμασά το παρελθόν, αλλά οδεύει προς ένα μέλλον.
Και γιατί τα έκανε όλα αυτά; Πολλοί ήταν αυτοί που αναρωτιόνταν για τις προθέσεις του Bowie πίσω από τα μακάβρια clips του “Lazarus” και του “Blackstar”. Η αλήθεια ήταν ότι προετοίμασε το κοινό για τον θάνατό του, χωρίς οι ακροατές να το γνωρίσουν. Και μετά έφυγε. Και έκανε τέχνη ακόμα και τις τελευταίες στιγμές του.
Το άστρο όμως δε θα σβήσει ποτέ. Μακάρι να είχαμε κι άλλο χρόνο μαζί Ντέιβιντ, αλλά είμαστε τυχεροί που μοιράστηκες τόσα πολλά μαζί μας. Και για αυτό σου χρωστάμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Άλμπουμ: Blackstar
Καλλιτέχνης: David Bowie
Label: RCA

Ροζίνα Αράπη