Μήπως ο καφές που πίνετε είναι πάντα μπαγιάτικος και δεν το ξέρετε;

kafes
ΤΕΤΑΡΤΗ, 21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

Μετά το νερό, ο καφές είναι το πιο δημοφιλές ρόφημα στον κόσμο. Μήπως, όμως, δεν το απολαμβάνουμε όπως του αξίζει;

Για ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων εκεί έξω, ο καφές είναι το «κουμπί» για να ξεκινήσει η ημέρα τους και χωρίς αυτόν τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Οι περισσότεροι, μάλιστα, περίπου το 63% των καταναλωτών καφέ, τον προτιμούν με κρέμα ή/και ζάχαρη, ξεκινώντας την ημέρα τους λίγο πιο γλυκά. 

Ο καφές περιέχει περίπου 850 συστατικά κι έχει πιο πολύπλοκη γεύση από το κρασί, το οποίο φτάνει τις 600 ουσίες. Γιατί, όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να αραιώνουν με κρέμα και γάλα ένα ρόφημα με τόσο έντονη γεύση; Ένας λόγος είναι ότι οι περισσότεροι έχουμε μάθει να πίνουμε… μπαγιάτικο καφέ όλη μας τη ζωή και η ζάχαρη, το γάλα ή το αφρόγαλα βοηθούν στο να αντισταθμιστείη η πικρή του γεύση και να γίνει πιο διαχειρίσιμη.

Η ιστορία του καφέ ξεκινά από τον καρπό. Πριν τη διαδικασία καβουρντίσματος, οι καρποί του καφέ είναι πράσινοι και διατηρούνται για χρόνια, αρκεί να φυλάσσονται σε ξηρό μέρος και μακριά από το απευθείας φως του ήλιου. Μόλις, όμως, ο καρπός περάσει τη διαδικασία ψησίματος, ξεκινάει ο αγώνας ώστε οι φρεσκοψημμένοι κόκκοι να φτάσουν στο φλιτζάνι.

Οι καρποί του καφέ παραμένουν φρέσκοι για μόλις 5-7 ημέρες μετά το καβούρντισμα, που σημαίνει ότι εκτός κι αν τους καβουρντίζετε μόνοι σας στο σπίτι σας, τότε ο καφές σας κατά πάσα πιθανότητα είναι μπαγιάτικος.

Η μικρή διάρκεια ζωής του καβουρντισμένου καφέ δεν είναι τίποτε άλλο από απλή επιστήμη: ο καφές αποτελείται από λιπαρά, σάκχαρα και υδατάνθρακες και όταν ψήνεται, τα συστατικά απελευθερώνονται, επιτρέποντάς μας να μετατρέψουμε αυτούς τους καρπούς σε ρόφημα που μας χαρίζει την καφεΐνη μας κάθε πρωί. Μόλις, όμως, τα συστατικά του απελευθερωθούν, ο καφές γίνεται ευάλωτος στο οξυγόνο, το οποίο μπορεί να προκαλέσει οξείδωση στα λιπαρά του. Τις πρώτες 5-7 ημέρες μετά το ψήσιμο, όμως, ο καφές απελευθερώνει διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο αποτελεί κάτι σαν φυσική προφύλαξη ανάμεσα στον καφέ και το οξυγόνο.

Γι’ αυτό τα σακουλάκια καφέ έχουν μια βαλβίδα απελευθέρωσης στο πλάι, έτσι ώστε να απελευθερώνεται το διοξείδιο του άνθρακα και να αποτρέπεται η εισχώρηση οξυγόνου. Διαφορετικά, το σακουλάκι θα έσκαγε κατά τη μεταφορά από το καβούρντισμα στα ράφια του εμπορίου. Πολλοί θα πουν ότι ουσιαστικά ο καφές είναι ακόμη φρέσκος μέσα στο σακουλάκι, κάτι που μπορεί να ισχύει. Μόλις, όμως, το σακούλι ανοίξει και το οξυγόνο μπει μέσα, αν οι κόκκοι δεν απελευθερώνουν πια CO2, τότε η περισσότερη γεύση χάνεται μέσα σε μερικά λεπτά.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αγοράζουν τον καφέ τους και δεν τον καβουρντίζουν μόνοι τους, σημαίνει ότι το προϊόν έχει ταξιδέψει μεγάλες αποστάσεις και η πιθανότητα μετά το καβούρντισμα και μέχρι να φτάσει στα ράφια (και ακόμα πιο μετά στην κουζίνα σας) να έχει χάσει τη φρεσκάδα του, είναι μεγάλη.

Ο μόνος τρόπος να καταλάβετε τη διαφορά είναι αν κατορθώσετε ποτέ να μυρίσετε και να γευτείτε μια φρεσκοκαβουρντισμένη παρτίδα καφέ. Μόνο τότε θα νιώσετε τα σάκχαρα και τα λιπαρά του καφέ, όπως προκύπτουν φυσικά, τα οποία εξισορροπούν τη φυσική πικράδα της καφεΐνης.

Όπως λένε οι ειδικοί, ο καφές είναι σαν ένα καλό κρασί. Παίρνει τη γεύση του από την περιοχή που καλλιεργήθηκε και μπορεί μάλιστα να επηρεαστεί και από τις γύρω σοδειές, το υψόμετρο κ.ο.κ. Θα μπορέσετε, όμως, να τον γευτείτε όπως πρέπει, μόνο όταν οι κόκκοι του είναι φρέσκοι. Γι’ αυτό δοκιμάστε να τον καβουρντίσετε στο σπίτι. Είναι μια σχετικά απλή διαδικασία, την οποία οι λάτρεις του καφέ θα αγαπήσουν και το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να ψήσετε πράσινους καρπούς καφέ πάνω από τους 260 βαθμούς, είτε στο φούρνο σε ένα ταψί, είτε σε μια κατσαρόλα στο μάτι.

Αν επιθυμείτε ελαφρύ καβούρντισμα, περιμένετε μέχρι ο καφές σας από πράσινος να αποκτήσει μια ελαφριά απόχρωση μαυρίσματος. Στο μέτριο καβούρντισμα θα ακούσετε κάτι παρόμοιο με τον ήχο του ξύλου που σκάει στη φωτιά και το χρώμα θα είναι σοκολατένιο. Το βαθύ καβούρντισμα θέλει αρκετά λεπτά μετά τον ήχο που θα ακούσετε, ώστε να ακουστεί κι ένα δεύτερο «κρακ» και οι καρποί να είναι σχεδόν μαύροι.

Δοκιμάστε το!