Το διάσημο Caprice της Μυκόνου κάνει τη ζωή λίγο πιο εύκολη στους λάτρεις του «νησιού των ανέμων» και καλεί τους πάντες για φαγητό και διασκέδαση… μυκονιάτικη, από το Κεφαλάρι της Κηφισιάς.

Οι λάτρεις και νοσταλγοί της Μυκόνου έχουν ήδη βρει το αθηναϊκό στέκι τους εδώ και περίπου 3 χρόνια, χωρίς να χρειαστεί να φτιάξουν βαλίτσα ή να περάσουν από Σύρο-Τήνο. Μπαίνουν στο αυτοκίνητό τους και κατευθυνόμενοι προς το Κεφαλάρι βρίσκονται εντός ολίγου στο Caprice of Mykonos, σε έναν all day χώρο που πασχίζει να μας μεταφέρει γεύσεις, αρώματα, αλλά και διασκέδαση νησιώτικης Ελλάδας, χωρίς να μας στείλει να βγάλουμε εισιτήρια πλοίου.

Πηγαίνοντας κόντρα στην τάση του μίνιμαλ της εποχής, το Caprice χαρακτηρίζεται από πλούσια διακόσμηση με φωτάκια σε κλαδιά σε διάφορα σημεία του μαγαζιού, καθρέφτες, φαναράκια, αφίσες, κυρίως κινηματογραφικές, και νησιώτικο γαλάζιο, που σε κάνει να ξεχνάς για λίγο ότι βρίσκεσαι στα βόρεια προάστια της Αθήνας φορώντας πουλόβερ και κασκόλ. Ο χώρος του χωρίζεται σε δύο επίπεδα, όπου κάτω βρίσκονται τραπέζια για φαγητό, μεταξύ των οποίων και κάποια μοναστηριακού τύπου για πιο παρεΐστικο κλίμα, αλλά και η μπάρα όπου συγκεντρώνεται ο κόσμος που θέλει να δοκιμάσει περισσότερο τα κοκτέιλ, παρά τις γεύσεις του μαγαζιού, ενώ πάνω ανεβαίνουν όσοι προτιμούν να γευτούν τα μεσογειακά πιάτα του Caprice λίγο πιο απομονωμένα, κοιτώντας… αφ’ υψηλού του θαμώνες του κάτω επιπέδου να διασκεδάζουν.

Υπό τους ήχους των Vaya Con Dios και διαφόρων ελληνικών και ξένων μελωδιών που αρχικά κινούνταν σε gypsy swing και λάτιν διάθεση, διαλέξαμε τα μεγάλα ξύλινα τραπέζια μπροστά από τη μπάρα, ξεκινώντας το γεύμα με μερικές γουλιές Moscato d’Asti, πριν αρχίσουμε να κατακλυζόμαστε από μεσογειακές γεύσεις, με φρέσκα υλικά εποχής από όλη την Ελλάδα.

Η κυρία Αναστασία που έχει και την επιμέλεια της κουζίνας, ξεκίνησε το γεύμα μας με ψωμί φρυγανισμένο με πιπεριά και ελιές και ένα πιάτο με φάβα Σαντορίνης με ξερό κρεμμυδάκι, ταραμοσαλάτα με κάππαρη και μελιτζανοσαλάτα, με γευστική ψίχα μελιτζάνας και συνέχισε με γαύρο μαριναρισμένο σε μηλόξιδο με ροζ πιπέρι και κρεμμύδι, ο οποίος σίγουρα δεν είναι για όσους δεν συμπαθούν την αλμύρα -αν και το ροζ πιπέρι που έκαιγε ελαφρά, κατάφερνε να φέρει μια ισορροπία στο στόμα.

Μετά το γαύρο, τα τυροπιτάκια με διακριτική γεύση κίτρινης κολοκύθας και ανθότυρο ήρθαν την κατάλληλη στιγμή για να ανατρέψουν την έντονη, αλμυρή γεύση του ψαριού και στη συνέχεια, το all-time classic αγαπημένο ορεκτικό έκανε την εμφάνισή του: κολοκυθάκια τηγανητά σε κουρκούτι μπίρας, τόσο τραγανά και απολαυστικά που δεν μέτρησαν πολλά λεπτά στο πιάτο μας.

Παρά τον αρκετό κόσμο στο μαγαζί, το σέρβις παρέμενε όλη αυτή την ώρα ευγενέστατο και επαρκές, ικανοποιώντας τις επιθυμίες μας, πριν καν τις σκεφτούμε (γεμίζοντας π.χ. με νερό συνεχώς τα ποτήρια μας), πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, μεταφέροντάς μας την καλή του διάθεση –πράγμα σημαντικό σε ένα γεύμα, καθώς σε όλους μας έχει τύχει μουτρωμένο και αγενές προσωπικό που σε κάνει να προτιμάς να παραμείνεις με λαδωμένα χέρια, παρά να ζητήσεις χαρτοπετσέτα.

Το επόμενο ορεκτικό μας μοσχομύρισε πριν καν μας σερβιριστεί, αφού ήταν κάτι πολύ αρωματικά ντολμαδάκια με μοσχαρίσιο κιμά και αβγολέμονο, που μας θύμισαν έντονα την παιδική μας φιγούρα να… καταβροχθίζει κάτι παρόμοια στο σπίτι της γιαγιάς. Ακολούθησε καλαμάρι γεμιστό με σπανάκι και ανθότυρο, η γέμιση του οποίου ήταν πραγματική αποκάλυψη, με διακριτική γεύση που έλιωνε στο στόμα και «έδενε» αρμονικά με το καλαμάρι και στη συνέχεια ήρθε το πιάτο που κατά τη γνώμη μας ήταν το καλύτερο όλης της βραδιάς: ριζότο λαχανικών με μετσοβόνε. Εκπληκτικά γευστικό, με το άρωμα και τη γεύση του καπνιστού τυριού να υπερισχύει, χωρίς όμως να εξουδετερώνει τα διάφορα λαχανικά, και το ριζότο σωστά βρασμένο. Αν και είχαμε ήδη αρχίσει να αισθανόμαστε πλήρεις, δεν καταφέραμε να αφήσουμε ούτε μπουκιά από τέτοιο ριζότο να πάει χαμένη κι ας μας κόστισε μετά στα επόμενα πιάτα.

Ακολούθησαν πικάντικοι κεφτέδες με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας και παρ’ όλο που σε ένα τέτοιο πιάτο οι κεφτέδες μοιάζουν πρωταγωνιστές, η αλήθεια είναι ότι την παράσταση έκλεψε ο γευστικότατος και πλούσιος σε υφή πουρές, που δέχτηκε σφοδρή «επίθεση» από τα πιρούνια μας.

Μετά από όλα αυτά, ένα μικρό κοτόπουλο ρολό έκανε την εμφάνισή του, με κρεμώδη γέμιση που, αν δεν απατόμαστε, αποτελούνταν από τυρί κρέμα και λιαστή ντομάτα, για να μας… αποτελειώσει! Δυστυχώς, παρ’ όλο που ειδικά η γέμιση ήταν πολύ νόστιμη, δεν μπορέσαμε να το «καταφέρουμε» πέρα από 2-3 πιρουνιές, αφού τα κουμπιά του παντελονιού ήταν αρκετά αυστηρά και δεν μας άφηναν άλλα περιθώρια…

Καθίσαμε λίγο πιο αναπαυτικά, για να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να επεξεργαστεί το πλήθος γεύσεων που μόλις (υπερ)κατανάλωσε, όταν διαπιστώσαμε ότι το φαγητό μας είχε απορροφήσει και δεν είχαμε καταλάβει ότι ο κόσμος του μαγαζιού πλέον είχε μεταφερθεί προς τη μπάρα πίνοντας κάθε λογής κοκτέιλ, η μουσική είχε δυναμώσει σε μεγέθη bar και από τα ηχεία δεν ακούγονταν πλέον ανάλαφροι ήχοι του παρελθόντος, αλλά κάποια σύγχρονα λαϊκά άσματα, από αυτά που κάνουν το 80-90% των Ελλήνων να λικνίζονται χωρίς σταματημό. Επειδή, όμως, εμείς ανήκουμε στη συντριπτική… μειοψηφία, αποφασίσαμε να πάρουμε μαζί μας το χαμόγελο πληρότητας που είχαμε από το φουλ χορταστικό, μεσογειακό γεύμα μας και να αφήσουμε τους υπόλοιπους να κάψουν θερμίδες για μας. Εμείς –δυστυχώς- ακόμα τις κουβαλάμε…

Πληροφορίες: Caprice of Mykonos, Φιλαδελφέως 8 και Χαριλάου Τρικούπη, Κηφισιά, 210 3619646, κόστος: 20-30 ευρώ/ανά άτομο, http://caprice.gr/gr/website/page-68/Caprice-Athens-Kifisia

Τζούλια Τασώνη