Εκτός από τις κάπως άνοστες πίτες, τα κρεατοπιτάκια και τις πουτίγκες από το Yorkshire, έχουν και οι Βρετανοί το credit για μερικές -αν μη τι άλλο- ενδιαφέρουσες γεύσεις…

Ξεσκονίζοντας τα βιβλία της γαστρονομικής ιστορίας, ξεθάψαμε τέσσερα πιάτα τα οποία μπορούν οι Βρετανοί να διεκδικούν με υπερηφάνεια ως εθνικά τους. Εμείς τα παρουσιάζουμε, για όλους εκείνους που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν το βρετανικό φαγητό με το ένα φρύδι τους ελαφρώς σηκωμένο…

Μηλόπιτα

Η μηλόπιτα είναι αμερικάνικη, σωστά; Υπάρχει μάλιστα και έκφραση για τον αγνό αμερικανισμό του γλυκίσματος αυτού που λέει για κάτι ότι είναι «τόσο αυθεντικά αμερικάνικο όσο η μηλόπιτα». Εδώ μάλλον θα χαλάσουμε ένα πολύχρονο και βαθιά ριζωμένο μύθο!

Μπορεί οι υπερατλαντικοί φίλοι των Βρετανών να έγιναν σταδιακά οι βασικοί καταναλωτές μηλόπιτας, ωστόσο οι ρίζες της τελευταίας βρίσκονται στο νησί. Μια από τις πιο παλιές αναφορές στη μηλόπιτα είναι στο «The Forme of Cury» του 1390, σαν «Tartys in Applis» (τάρτα μήλου), με τη γέμιση να βρίσκεται σε μια ζυμαρώδη «θήκη» που όμως, τότε δεν τρωγόταν και μάλιστα, δεν περιείχε καθόλου ζάχαρη.

Ευτυχώς για τον ουρανίσκο μας, η εξωτερική πλευρά της μηλόπιτας όχι απλώς καταναλώνεται πλέον, αλλά είναι και πεντανόστιμη, ενώ η γέμιση είναι αρκετά γλυκιά ώστε να καταναλώνεται άνετα και ως επιδόρπιο.

Λαζάνια

Μπορεί οι Ιταλοί να κρατούν ψηλά σαν παντιέρα τα συγκεκριμένα πολυεπίπεδα ζυμαρικά σαν σύμβολο πατριωτικής υπερηφάνειας, ωστόσο μερικοί ιστορικοί υποδεικνύουν ότι τελικώς η πατρότητα τους μπορεί να κρατάει αρκετά βορειότερα από το Μιλάνο.

Το 2003, ερευνητές του Βρετανικού Μουσείου ανακάλυψαν ότι στο βιβλίο μαγειρικής του 14ου αιώνα, «The Forme of Cury», αρκετά δημοφιλές την εποχή του Ριχάρδου του 3ου, ήταν ένα πιάτο ονόματι «Loseyn», φτιαγμένο από στρώματα ζυμαρικού με κορωνίδα το τυρί!

Εδώ βέβαια, έχουμε κι εμείς ως Έλληνες να διεκδικήσουμε κομμάτι από την πίτα της προέλευσης των λαζανιών καθώς λέγεται ότι τα γνωστά αυτά μακαρόνια προέρχονται από την αρχαία ελληνική λέξη «λάγανον» που ήταν ένα χοντρό φύλλο από ζύμη κομμένo σε λωρίδες, ενώ μέχρι σήμερα χρησιμοποιύμε τη λέξη «λαγάνα» για να ονομάσουμε το πλακουτσωτό ψωμί που καταναλώνουμε την Καθαρά Δευτέρα.

Κοτόπουλο tikka masala

Όλοι ξέρουμε ότι οι Βρετανοί λατρεύουν το curry, αλλά ποιός το περίμενε ότι το πιο γνωστό πιάτο των ινδικών εστιατορίων είναι δική τους εφεύρεση;

Ο θρύλος λέει ότι το πιάτο δημιουργήθηκε στο εστιατόριο Shish Mahal της Γλασκώβης, όταν ένας καλοφαγάς με παραδοσιακά γούστα ζήτησε λίγη «σάλτσα» που να ταιριάζει με το κοτόπουλό του. Ο σεφ όπως φημολογείται, αυτοσχεδίασε στη δημιουργία της, με ένα κουτί ντοματόσουπα, κρέμα, γιαούρτι και μπαχαρικά και ο αυτοσχεδιασμός αυτός σηματοδότησε τη γέννηση του tikka masala.

Φυσικά, οι Ινδοί σεφ αρνούνται έντονα τη συγκεκριμένη ιστορία, ισχυριζόμενοι ότι το κοτόπουλο tikka masala είναι πιάτο του Punjabi, με μια συνταγή που έχει περάσει από γενιά σε γενιά εδώ και αιώνες.

Haggis

Εδώ έχουμε μια ενδοβρετανική διαμάχη! Οι Σκωτσέζοι κρατάνε πάντα την ιδιαίτερη φυσιογνωμία και τις διαφορές τους από τους Άγγλους –τη δραματική θεατρική σκηνή τους, τις φούστες τους, τους καλλιτέχνες τους– ωστόσο το εθνικό τους πιάτο μπορεί να μην είναι αμιγώς «δικό τους».

Το Haggis είναι καρδιά προβάτου, συκώτι και πνεύμονες, ανάμεικτα με πλιγούρι ή ρίζι, κρεμμύδι και καρυκεύματα και τρώγεται παραδοσιακά από τους Σκωτσέζους κάθε Γενάρη τη βραδιά του Burns (25 του Γενάρη –επέτειος προς τιμήν του ποιητή Robert Burns). Ωστόσο το 2009, η ιστορικός του φαγητού Catherine Brown βρήκε αναφορά στο haggis στο αγγλικό βιβλίο μαγειρικής «The English Hus-wife» του 1615, που λέγεται ότι είναι 132 χρόνια παλιότερη από την πρώτη σκωτσέζικη αναφορά στη συγκεκριμένη λιχουδιά. Ακόμα όμως, δεν είναι πολύ ξεκάθαρα τα στοιχεία σχετικά με την προέλευσή του.

Το πιάτο fish and chips ΔΕΝ είναι αγγλικό!

Και για το τέλος, κρατήσαμε κάτι που δεν είναι μάλλον, καθόλου αγγλικό παρά τις φήμες που το ακολουθούν. Μπορεί να αποτελεί σύμβολο της βρετανικής ταυτότητας, ωστόσο το «fish and chips» είναι μια συρραφή διαφορετικών γαστριμαργικών παραδόσεων –εκ των οποίων καμία δεν είναι αγγλική. Οι τηγανητές πατάτες κατάγονται από τις κάπως πιο λεπτές γαλλίδες «ξαδέρφες» τους τα chips, ενώ το τηγανιτό ψάρι έγινε δημοφιλές από Εβραίους πρόσφυγες στην Πορτογαλία και την Ισπανία τον 19ο αιώνα. Παρ’ όλα αυτά, οι Βρετανοί είναι εκείνοι που τα πάντρεψαν και τα τρώνε με κάθε δυνατό τρόπο. Ακόμα και τυλιγμένα σε εφημερίδα, με πολτό από μπιζέλια στην άκρη για συνοδευτικό…