Μέσα από 13 τραγούδια που τα δονεί η εσωτερική ανάγκη της επανεκκίνησης, του ξανα - κοιτάγματος των πραγμάτων εντός και εκτός μας, που είναι στοιχισμένα στην ελπίδα και έχουν το βλέμμα καρφωμένο στον ανοιχτό ορίζοντα, η δημιουργός και ερμηνεύτρια Δήμητρα Γαλάνη μάς μιλά για το νέο της άλμπουμ, με τίτλο «Αλλιώς», και για όσα αυτό έχει να μας πει.

Παρόντες και συνεπείς στο καλλιτεχνικό όραμα και τις αξίες τους, η Δήμητρα Γαλάνη και ο Παρασκευάς Καρασούλος αφουγκράζονται την αγωνία, τη μεταβατικότητα και την κρισιμότητα των καιρών και συναντιούνται αρκετά χρόνια μετά, για να αποτυπώσουν τη νέα δισκογραφική τους πρόταση και να μας προτρέψουν με τα τραγούδια τους να δούμε τα πράγματα «Αλλιώς».

Ποιο είναι το ύφος του δίσκου;

Ο δίσκος είναι φτιαγμένος από τραγούδια, που τους στίχους έχει γράψει ο Παρασκευάς Καρασούλος και τη μουσική εγώ και ο Χρυσόστομος Μουράτογλου. Υπάρχει και ένα τραγούδι, που είναι σε σύνθεση του εξαιρετικού ιάπωνα συνθέτη Jun Miyake. Είναι ένα concept album, δηλαδή υπάρχει ένα θέμα, που διατρέχει όλη τη δουλειά. Κάτι σαν σενάριο, που έχει αρχή, μέση και τέλος, όπου τα τραγούδια παίζουν τον ρόλο του soundtrack.

Προσπαθήσαμε να κάνουμε τραγούδια, που όλα μαζί θα συνθέτουν ένα σύνολο, αλλά την ίδια στιγμή, θα στέκονται και μόνα τους, σαν ανεξάρτητα singles δηλαδή. Η παραγωγή είναι δική μας, δηλαδή της εταιρείας μου, North Knot, και της Μικρής Άρκτου, και την εκτέλεσή της υπογράφει ο Χρυσόστομος Μουράτογλου, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των ενορχηστρώσεων. Μας τίμησε με τη παρουσία της μια ομάδα εξαιρετικών μουσικών, οι οποίοι έβαλαν πραγματικά την ψυχή τους και την άποψή τους στα τραγούδια μας.

Από την πρώτη στιγμή που είχαμε σκεφτεί με τον Παρασκευά αυτή τη δουλειά, είχαμε “δει” και την τελική έκδοση, Είχαμε πει, δηλαδή, ότι θα είναι ένα βιβλίο με την εικαστική παρέμβαση δύο νέων δημιουργών, μιας φωτογράφου (Λίλα Σωτηρίου) και ενός ζωγράφου (Ανδρέας Γεωργιάδης), οι οποίοι θα συνεργάζονταν, παντρεύοντας με έναν τρόπο τα έργα τους, κάτι που η τεχνολογία πλέον το κάνει εφικτό, και έτσι θα γεννιούνταν κάποια καινούργια έργα, τα οποία θα έντυναν σαν εικόνα τα τραγούδια. Σε αυτό το αποτέλεσμα, δούλεψε και μια νέα γραφίστρια (Στεφανία Χαρσούλα), η οποία - σε απόλυτη συνεργασία με το εικαστικό μέρος τη ομάδας μας - δημιούργησε αυτή την εξαιρετική έκδοση.

Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το βιβλίο, ενσωματώθηκε το cd μας. Οπότε, το “Αλλιώς”, το βρίσκει  κανείς σε χώρους που πουλάνε βιβλία, αλλά και σε χώρους που πουλάνε cd.

Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι όλο αυτό είναι αποτέλεσμα μιας ομάδας ανθρώπων, φίλων, που έχουν - λίγο πολύ - τις ίδιες απόψεις και ο καθένας μας έχει βάλει την υπογραφή του σε αυτό.

Τι συμβολίζει ο τίτλος «Αλλιώς»;

Αυτό που λέει. Την πρόθεση, διάθεση, ευχή (όπως θέλετε ονομάστε την) για μια αλλαγή, για μια, πρώτα από όλα, εσωτερική αλλαγή, που είναι απαραίτητη να συμβεί, για να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Νομίζω ότι ζούμε ιστορικά μια περίοδο μεγάλων αλλαγών και ανακατατάξεων, η οποία μας υποχρεώνει σε μια αναθεώρηση και επαναπροσδιορισμό των πραγμάτων γύρω μας και μέσα μας για το ποιοι είμαστε και προς τα που πηγαίνουμε. Η πλασματική ευμάρεια των τελευταίων 15 περίπου ετών μάς έχει μπερδέψει και μας έχει παγιδεύσει με τον χειρότερο τρόπο. Τώρα, ζούμε όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, την οδύνη της επαναφοράς στην πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που είναι ζοφερή για τους πολλούς και επικερδής για τους πολύ πολύ λίγους. Αυτό κι αν είναι η αποθέωση της ματαιότητας!

Δυστυχώς, αυτό γινόταν πάντα στην ιστορία και αυτό θα συνεχίσει να γίνεται. Πρέπει, λοιπόν, κάποτε να αντιδράσουμε. Πρέπει να “ενηλικιωθούμε”. Αυτό που συμβαίνει είναι παγκόσμιο και γίνεται ακόμα πιο βίαιο σε χώρες σαν τη δική μας, που δεν είχαν προνοήσει και ετοιμαστεί για κάτι τέτοιο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση, υπάρχει μεγάλη ανάγκη να σκεφτούμε και, επιτέλους, να δράσουμε με μια συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Αυτό θα είναι, πιστεύω, το πρώτο βήμα. Το εγώ να γίνει εμείς. Ήδη, το βλέπουμε να συμβαίνει από διάφορες κοινωνικές ομάδες στις γειτονιές. Αυτό πρέπει να απλώσει σε όλη τη χώρα. Πρέπει να πάψουμε να φοβόμαστε. Να μην υποκύπτουμε στα φοβικά μηνύματα, που μας περνάνε καθημερινά και που μας οδηγούν στην απομόνωση. Πρέπει να τολμήσουμε. Λίγο πολύ, αυτά πραγματεύεται το “Αλλιώς” μέσα από τραγούδια απλά και καθημερινά.

Πώς θα περιγράφατε τη σχέση - συνεργασία σας με τον Παρασκευά Καρασούλο;

Ο Παρασκευάς υπάρχει πάντα στη ζωή μου και, κάθε φορά που έχω ανάγκη να “μιλήσω” επί της ουσίας (να μιλήσω, για να με ακούσω πρώτα από όλα εγώ η ίδια), μιλάει ο Παρασκευάς και για τους δυο μας. Την ώρα που συμβαίνει αυτό, απλά με μια ματιά έχουμε συνεννοηθεί. Από εκεί και έπειτα και σε όλη τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας που, συνήθως, κρατάει περίπου 2 χρόνια, μιλάμε συνέχεια ανταλλάσσοντας σκέψεις και απόψεις. Κατά περιόδους, απομονωνόμαστε σε κάποιο σπίτι κοντά στη φύση και στην ησυχία, ανάμεσα στους φίλους μας, και γράφουμε. Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μας. Ακούγεται λίγο ονειρικό, αλλά, πιστέψτε με, είναι εξαιρετικά επώδυνο και δύσκολο. Είναι η φωνή της ψυχής μου, θα έλεγα, ανεξάρτητα από τη φιλία μας και τη σχέση μας, που είναι σχέση καθοριστική πολλών ετών. Αυτός είναι και ο λόγος, πιστεύω, που έχουμε βγάλει τόσα σημαντικά τραγούδια μαζί. Τραγούδια που έχουν αντοχή στον χρόνο. Και έχουμε ακόμα πολλά να πούμε.

Ποια στιγμή του άλμπουμ θεωρείτε ιδιαίτερη;

Δεν είναι καθόλου εύκολο να σας απαντήσω σε κάτι τέτοιο, γιατί αυτό το άλμπουμ το αντιμετωπίζω σαν ένα ενιαίο σύνολο. Αφήνω αυτή την επιλογή σε εσάς. Άλλωστε, έχει φύγει από εμάς και είναι πια δικό σας».

Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, τι σας εξοργίζει;

Το γεγονός ότι η ηγεσία αυτής της χώρας, αντί να φροντίσει να ενώσει τους Έλληνες, τους διχάζει όλο και περισσότερο. Αυτό είναι πολύ σκοτεινό και καταστρεπτικό για τον λαό μας.

Τι σας τρομάζει;

Η έλλειψη πνευματικότητας, άρα και οράματος, η ηλιθιότητα σε συνδυασμό με τα συμπλέγματα και η έλλειψη συνείδησης.

Τι σας θλίβει;

Ο τρόπος, με τον οποίο χρησιμοποιείται ο λαός μας. Πλήρης υποτίμηση της νοημοσύνης μας και, την ίδια στιγμή, καταστρατήγηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος.

Τι πρέπει να δούμε και να κάνουμε αλλιώς, για να εξελιχθούμε και να ακμάσουμε ουσιαστικά;

Δεν ξέρω αν μπορώ εγώ να απαντήσω σε τέτοια ερωτήματα. Προσπαθώ κι εγώ, όπως όλοι μας, να δω πιο καθαρά. Αυτό που μπορούμε να πούμε, αυτό που πιστεύουμε και προσπαθούμε, το λέμε μέσα από τα τραγούδια μας στο “Αλλιώς”. Βάζουμε περισσότερο φως στη ζωή μας και κοιτάμε μπροστά. Θα τα καταφέρουμε πάντως. Ελπίζουμε σε αυτό, που ξέρουμε ότι μπορεί να γίνει, γιατί είναι ένα βήμα, που ήδη κάποιοι από εμάς το έχουν κάνει. Και μιλώ, πρώτα από όλα, για τη συλλογικότητα και το κοινό όνειρο. Και εμείς όλοι, που φτιάξαμε αυτή τη δουλειά, το έχουμε ήδη καταφέρει. Γιατί όχι και όλοι οι άλλοι;

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]