Δωδέκατο album για τους λατρεμένους μας Manics, δείχνοντας ότι είναι ακόμη εδώ, σε μία από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας τους.

Οι  Manic Street Preachers όλα αυτά τα χρόνια κουβαλούν με περηφάνια την ταμπέλα των “σκεπτόμενων” μουσικών, από την αρχή της πορείας τους μέχρι τώρα. Την ταμπέλα αυτή δεν ακολούθησαν σχεδόν ποτέ όμως άσχημες κριτικές, βαριεστημένες δηλώσεις για παγκόσμια ειρήνη, πρήξιμο σε κάθε κατεύθυνση για κοινωνική αφύπνιση σε συνδυασμό με φιλανθρωπικό/rock star profile.

Όχι, οι Manics ήθελαν να είναι πάντα εκείνοι οι μουσικοί που τα τραγούδια τους μπορούν να παρασύρουν το μυαλό σου, την σκέψη σου, αλλά και το σώμα σου.

Κάτι τέτοιο καταφέρνουν και στο δωδέκατο βήμα τους, παρουσιάζοντας ένα album σύγχρονο αλλά και ταυτόχρονα φόρο τιμής στη δεκαετία του ’80 και του ’90, σε αυτήν που μεγαλούργησαν.  Δυνατές κιθάρες να χώνουν, ηλεκτρισμός στις σωστές δόσεις, καταπληκτική  παραγωγή και ο James Dean Bradfield να πετάει στίχους για την οικονομική κρίση,   όπως στο καταπληκτικά βρετανικά ειρωνικό “Sex, Power, Love and Money” , που φέρνει στο μυαλό τους Simple Minds,  την ανάγκη εξέγερσης της εργατικής τάξης , με radio friendly συνθέσεις όπως το πρώτο single “Let’s Go To War” ή να βουτάει στο new wave  με το “Futurology” και το ορχηστρικό  “Dreaming a City (Hughesovka)” .

Οι Manic Street Preachers τα κατάφεραν πάλι, να βρίσκονται στο προσκήνιο, να φτιάχνουν μουσική για το τώρα αλλά χωρίς να αφήνουν τίποτα από τα παλιά ανεκμετάλλευτο. 

Το “Futurology” είναι φωτεινό και ξεσηκωτικό, έχεις σωστές δοσολογίες συναισθήματος και λογικής. Είναι με λίγα λόγια, αυτό που προκύπτει όταν μια μεγάλη μπάντα δεν παρεκκλίνει από τον δρόμο της, αλλά κάνει αυτό που ξέρει καλά. 

Album: Futurology

Καλλιτέχνης: Manic Street Preachers

Label: Columbia

Βαθμολογία: 8/10

Ροζίνα Αράπη