Ο Πρίγκηπας επιστρέφει με το 33ο album της πολυτάραχης καριέρας του, εξερευνεί νέα καλλιτεχνικά μονοπάτια, και προσπαθεί να εναρμονιστεί στην εποχή μας.

Μετά από χρόνια προστριβών και δικαστικών διαμαχών, ο Prince επέστρεψε στη Warner, τη δισκογραφική με την οποία διατηρεί σχέση αγάπης-μίσους, συμφωνώντας να κυκλοφορήσει δύο albums, ταυτόχρονα, το ένα με το girl group/προστατευόμενες του, 3rdeyegirl, το “Plectrumelectrum”.

Το “Art Official Age”, μια δική του αλλαγή στη φράση “Artificial Age”, είναι ένα album στο οποίο ο Prince, προϊόν μιας εποχής λιγότερο “τεχνητής”, λιγότερο τεχνολογικά αναπτυγμένης και φυσικά λιγότερο αποξενωμένης, προσπαθεί να εναρμονιστεί στα νέα δεδομένα. Και το κάνει επιστρατεύοντας τα μεγάλα του όπλα δηλαδή τις συγκλονιστικές ενορχηστρώσεις, την παραγωγή που εντυπωσιάζει και τα sexy φωνητικά του.

Από τους γνώριμους funk και disco ήχους, του εναρκτήριου “Art Official Cage”,  μεταπηδά με άνεση στις μπαλάντες που κάνουν τα ταβάνια να στάζουν μέλι, όπως το “Breakdown”. H δεκαετία του ’80 αρνείται να φύγει από τη ψυχοσύνθεση και τη δημιουργική του φύση, όπως ακούμε και στη συνέχεια, στο “This Could Be Us”. Γι αυτό που αγαπάμε όμως τον Prince είναι η ανεπιτήδευτη σεξουαλικότητα, τα υπονοούμενα στους στίχους και την ερμηνεία του, την ένταση και τη θέρμη, που μόνο αυτός ξέρει να μεταφέρει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας στιγμής είναι το “Breakfast Can Wait”. 

Ο Prince, με την ωριμότητα του καλλιτέχνη που τα έχει κάνει και τα έχει επιχειρήσει σχεδόν όλα, καταφέρνει να ακούγεται φρέσκος και παρών, παρότι όλοι τον περίμεναν στη γωνία για το αντίθετο. Σαφώς και η αίγλη, ή ακόμα και η έμπνευση του παρελθόντος έχουν φύγει, το “Art Official Age” όμως είναι ένας αξιοπρεπής και διασκεδαστικός δίσκος,  που ακούγεται χωρίς παρωπίδες.

Album: Art Official Age

Καλλιτέχνης: Prince

Label: Npg/Warner Bros

Βαθμολογία: 6/10

Ροζίνα Αράπη