Πάνω από 20.000 κόσμου κατευθύνθηκαν στη Μαλακάσα για την πρώτη μέρα του επετειακού Rockwave Festival, το Σάββατο 30 Μαΐου. Είχαν έτσι την ευκαιρία να απολαύσουν πολύ καλές ελληνικές μπάντες, τη σκοτεινή ψυχεδέλεια των Black Angels και φυσικά τους φοβερούς Black Keys ως headliners.

Η αρχή έγινε με τους Puta Volcano. Ο άχαρος ρόλος του να ανοίγεις ένα φεστιβάλ, και να παίρνεις την “κρυάδα” όπως έχουμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια, δεν εφαρμόστηκε καθόλου στην περίπτωση της μπάντας. Εν μέσω καπνών που ενίσχυε την ένταση της μουσικής τους παρουσίασαν κομμάτια από το album τους “The Sun”, και ο desert rock ήχος τους αποτέλεσε την καλύτερη έναρξη.

Για τη συνέχεια οι The Big Nose Attack,  το πιο ταιριαστό ίσως ηχητικά συγκρότημα στον ήχο των Black Keys. Με έντονο το μπλουζ στοιχείο, και πολλά γκρουβάταriffs κράτησαν το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ δεν παρέλειψαν να αφιερώσουν ένα τραγούδι στον B.B. King. Εκτός φυσικά από τη μεγάλη ραδιοφωνική τους επιτυχία “Yeah (That  Girl)” ακούσαμε και τραγούδια από το επερχόμενο album τους.

Οι 1000 Mods πήραν τη σκυτάλη. Το πιο βαρύ ηχητικά συγκρότημα της ημέρας, στην πρώτη τους εμφάνιση σε ένα τόσο μεγάλο κοινό, ήταν άψογοι επαγγελματίες. Stoner, συμπαγής ήχος, που προκάλεσε και πολύ headbanging στις πρώτες σειρές, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό . Η συναυλιακή τους εμπειρία που όλο και μεγαλώνει, εντός και εκτός συνόρων, είναι πραγματικά εμφανής. Εμείς βλέπουμε μια μπάντα που διαρκώς εξελίσσεται και σίγουρα θα περιμένουμε ακόμα περισσότερα από αυτούς στο μέλλον.

Οι Black Angels που ακολούθησαν τώρα έπρεπε να μας δείξουν αν μπορούσαν να αποδώσουν το σκοτάδι και την κλειστοφοβία των τραγουδιών τους σε ένα τόσο μεγάλο ανοικτό χώρο. Παρέδωσαν ένα καταπληκτικό set, από το οποίο δεν έλειπαν φυσικά τα hits όπως το “Young Men Dead” ή το “Bad Vibrations” που σε συνδυασμό με τις περίεργες ψυχεδελικές εικόνες του videowall σε ταξίδευαν, αν φυσικά το ήθελες. Δυστυχώς η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου φάνηκε να τους υποδέχεται ψυχρά και έτσι η ψυχεδελική τους ένταση και τα καταπληκτικά τους τραγούδια δεν κατάφεραν, να προκαλέσουν τις δέουσες ανατριχίλες. Κρίμα γιατί έπαιξαν καταπληκτικά. Κρατάμε την περσινή τους μαγική εμφάνιση στη χώρα μας και ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα.

Στο μεγάλο όνομα τώρα, τους Black Keys. Εμφανίστηκαν στη σκηνή και αμέσως όπου και να γύρναγες έβλεπες χαμόγελα και ανθρώπους να χορεύουν.  Το δίδυμο των Dan Auerbach και Patrick Carney κατάφεραν να ξεσηκώσουν ένα κοινό ετερόκλητο, όχι απαραίτητα τους “συναυλιάκηδες” ή τους τυπικούς rock ακροατές . Είναι  πλέον stars, και όχι καλά κρυμμένο underground μυστικό. Και ως mega όνομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής ήρθαν.

Στα θετικά της εμφάνισης τους, θα έχουμε να θυμόμαστε την εκτέλεση “Too Afraid To Love You”, που έκαναν όλο το Terra Vibe να τραγουδάει μαζί τους, το άρτιο παίξιμο τους,  την ενέργεια που έβγαζαν επί σκηνής,  το κλείσιμο με το “Lonely Boy” και το “Little Black Sumbarines”.

www.facebook.com/rockwavefestival

Στα αρνητικά, η ένταση ήταν πολύ χαμηλότερη από αυτή που έπρεπε,  ο ήχος και η ένταση που λέγαμε παραπάνω, δεν ταξίδευε μέχρι όλο τον χώρο. Αυτό τους έκανε να χάσουν στην επικοινωνία με το κοινό. Γιατί μπορεί όλα να ήταν σωστά, όμως η εμφάνιση δεν απογειώθηκε ποτέ, παρότι κρατήθηκε σε ψηλό επίπεδο σε όλη τη διάρκεια. Ήταν εμφανές ότι το περισσότερο μέρος του κόσμου δεν είχε έρθει για να ακούσει παλιά τους τραγούδια αλλά για αυτά που τους έκαναν τόσο μεγάλο όνομα.

Η εναλλαγή των αντιδράσεων από  το “She’s Long Gone” στο “Fever” ή το “Tighten Up” ήταν παραπάνω από εμφανής. Χωρίς encore και με μια βροχή από κονφετί αποχώρησαν σχεδόν χωρίς να το καταλάβουμε, μέχρι να ακούσουμε Manu Chao να παίζει από τα ηχεία και να συνειδητοποιήσουμε ότι η πρώτη μέρα είχε τελειώσει.

Οι Black Keys λοιπόν, κατάφεραν εν μέσω κρίσης να μαζέψουν 20.000 άτομα, ένα κοινό ετερόκλητο, στο οποίο κάποιοι τους αγαπάνε για τις πρώτες τους κυκλοφορίες και αρνούνται να τους βλέπουν σαν τον brand στο οποίο έχουν εξελιχθεί, και κοινό που ξέρει μόνο τα ραδιοφωνικά τους hits. Καμία σημασία δεν έχει όμως αυτό, όταν μπορείς να κάνεις ανθρώπους να χορεύουν και να περνάνε καλά, να χαίρονται που είναι εκεί. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της κάθε συναυλίας.

Ροζίνα Αράπη