Φέρνοντας στο σήμερα τον στίχο του Ζαχαρία Παπαντωνίου, «Πού πας καραβάκι με τέτοιο καιρό;», η Αφροδίτη Μάνου «αφηγείται την ιστορία της» με μία μουσική βραδιά στην Τεχνόπολη, την Τρίτη 3 Ιουλίου στις 9 το βράδυ.

Σε μια εποχή αβεβαιότητας και υπαρξιακής αγωνίας, η Αφροδίτη Μάνου, μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και τραγουδοποιός- δημιουργός γνωστών και πολυαγαπημένων τραγουδιών- επιστρέφει στο μουσικό προσκήνιο και διηγείται, με 40 τραγούδια, την ιστορία μιας γενιάς, που ξεκίνησε με την μεταπολίτευση και έφτασε στο μνημόνιο.

Από την «Παλιοκατίνα» ως το «Για ποια Ελλάδα ρε γαμώτο», με κάθε τραγούδι σαν ένα μικρό δράμα ή μια μικρή κωμωδία, η Αφροδίτη Μάνου φωτίζει και από μια άλλη πλευρά αυτή τη παράξενη γενιά, της ρήξης και του life style, προσπαθώντας να βρει πού έγινε το λάθος και μιλά για την «κακοκαιρία» της σημερινής Ελλάδας που έχει χάσει τον δρόμο της.

Ποια ιστορία αφηγείστε μέσα από αυτήν τη συναυλία;

Αφηγούμαι, εν είδει κόμικς, ένα κομμάτι της επαγγελματικής μου πορείας. Και λέω «κομμάτι», γιατί υπάρχουν και άλλα τραγούδια, δικά μου ή άλλων, που ή πρωτοτραγούδησα ή έγραψα για το θέατρο και το σινεμά. Και λέω «κόμικς», γιατί πρόκειται για μια αποσπασματική αφήγηση, από το τέλος στην αρχή και πάλι στο τέλος, με παρακάμψεις και παραπομπές, με λοξοδρομήσεις και συντομεύσεις, για χάρη της λογικής μιας μουσικής παράστασης.

Με ποια κριτήρια επιλέξατε τα τραγούδια σας;

Τα τραγούδια επέλεξαν -σε γενικές γραμμές- οι συνεργάτες μου, Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας, με γνώμονα τις ανάγκες μιας πολυπρόσωπης συναυλίας και κριτήρια διάφορα φαντάζομαι. Τι τους αρέσει, ποιο τραγούδι «δένει» με το άλλο, ποιο ταιριάζει σε ποιον, ποιο άντεξε στον χρόνο, ποιο τους αρέσει πιο πολύ, τέτοια πράγματα, ανθρώπινα.

Ποιοι είναι οι συνεπιβάτες σας σε αυτό το μουσικό ταξίδι;

Είναι, αλφαβητικά, οι Κώστας Θωμαΐδης, Γιάννης Κότσιρας, Σταμάτης Κραουνάκης, Γιάννης Μηλιώκας, Θάνος Μικρούτσικος, Ευαγγελία Μουμούρη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μιχάλης Ρέππας, Ηρώ Σαία και Ελένη Τσαλιγοπούλου. Αλλά, βέβαια, δεν πρόκειται για μια απλή παράθεση ονομάτων. Ο καθένας από αυτούς τους καλλιτέχνες αποτελεί ένα κομμάτι της ζωής μου, της δουλειάς μου, της έμπνευσής μου, της εξέλιξής μου σαν άτομο.

Αυτοί και κάποιοι άλλοι που λείπουν -υπάρχουν και υποχρεώσεις βλέπετε- είναι Καλλιτέχνες, με κάπα κεφαλαίο, που σέβομαι και εκτιμώ και με τιμούν με την παρουσία τους.

Ποια πινελιά βάζουν οι Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας;

Από τον τίτλο ως την καληνύχτα της βραδιάς, τα μαγικά νήματα που συνδέουν ανθρώπους και τραγούδια συνταίριαξαν οι πολυαγαπημένοι μου φίλοι και συνεργάτες, Θανάσης και Μιχάλης και τους ευχαριστώ πολύ.

Πώς εκφράζει το σήμερα ο στίχος του Ζαχαρία Παπαντωνίου;

Επακριβώς, θα έλεγα. Ας ελπίσουμε σε ούριο άνεμο και καλά μυαλά στους καπεταναίους, αλλά και στο πλήρωμα, γιατί αυτή τη φορά είναι πολλά τα μποφόρ. Θα χρειαστεί να μάθουμε και καταδύσεις...

Πώς θα χαρακτηρίζατε την εποχή μας;

Σκληρή, δύσκολη, αλλά υπέροχη, γεμάτη προκλήσεις και κινδύνους, αχ και να ήμουν -όχι πολλά- καμιά εικοσαριά χρόνια νεώτερη.

Ποια λάθη μας οδήγησαν σε αυτό το αδιέξοδο;

Κάποιοι ξεπούλαγαν τη χώρα και εμείς καθόμασταν και τους κοιτάγαμε, βολεμένοι στα εκμαυλιστικά, δεν λέω, νεοαποκτηθέντα υπάρχοντα μας.

Θεωρείτε ότι έχουμε αρχίσει να τα αντιλαμβανόμαστε και να μαθαίνουμε από αυτά;

Όχι, όχι ακόμα. Το καμπανάκι χτύπησε, γιατί αυτά που χάσαμε ήταν χρήματα και, τέλος πάντων, υλικά αγαθά. Αυτά που χάναμε τόσα χρόνια, τις όποιες ανθρώπινες αξίες μας, ακόμα δεν τα έχουμε συνειδητοποιήσει. Πρέπει κάποτε να καταμετρήσουμε και αυτές τις ζημιές, να επαναπροσδιοριστούμε σαν Έλληνες.

Η αλήθεια είναι, για να μην είμαι τόσο σκληρή, πως, κάπου, σαν να αρχίζει να φαίνεται το παλιό καλό ελληνικό φιλότιμο: «Ποιον είπες τεμπέλη ρε, ποιον είπες κλέφτη; Θα σου δείξω εγώ». Ναι, πρέπει να τους δείξουμε εμείς. Να γίνουμε ενεργοί πολίτες. Να μπορεί ο καθένας μας να ελέγχει την εξουσία, ανά πάσα στιγμή. Υπάρχει μια χώρα, υπάρχουν παιδιά. Τι θα τους αφήσουμε; Γιατί για λεφτά, χλωμό το βλέπω…

Πού στηρίζετε τις ελπίδες σας για έναν καλύτερο κόσμο;

Το καλύτερος είναι σχετικό. Όλα πια, είναι αλλιώς. Ποτέ δεν θα ξαναγίνουν, όπως τα ξέραμε. Αυτό δεν είναι οπωσδήποτε κακό, όμως φοβάμαι ότι έχουν χαθεί πράγματα, ανεπιστρεπτί. Όλα πρέπει να αλλάξουν και μέσα μας. Θεωρίες, αισθητικές. Ελπίζω στην κοινωνική δικαιοσύνη, στη βοήθεια για τον αδύναμο, στην αυταπάρνηση, στον αλτρουισμό. Ελπίζω στην αγάπη για την Ελλάδα του Οδυσσέα Ελύτη και του Γιώργου Σεφέρη. Ελπίζω στα παιδιά και τους δασκάλους τους.

Πληροφορίες: «Τεχνόπολις», Πειραιώς 100, Γκάζι, τηλ.: 210 3475518. Ώρα έναρξης: 21:00. Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (προπώληση), 13 ευρώ (ημέρα συναυλίας). Προπώληση εισιτηρίων: Τεχνόπολις, καταστήματα Public, Viva.gr.

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης