Η ηθοποιός θυμάμαι τη χρονιά εκείνη που λίγο έλειψε να κάνει Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη μόνη μακριά από την οικογένειά της.

Τα Χριστούγεννα που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν όταν γύρισα από Αμερική μετά το πρώτο εξάμηνο των σπουδών μου το 2008. Ξύπνησα το πρωί και μια τρομερή χιονοθύελλα είχε καλύψει τα πάντα με χιόνι και δεν μπορούσα με τίποτα να χρησιμοποιήσω τη συγκοινωνία για να πάω από τη Σχολή στο αεροδρόμιο. Ούτε ταξί, ούτε λεωφορεία, ούτε αυτοκίνητα στους δρόμους.

Με μια φίλη μου που ταξίδευε και εκείνη για Ελλάδα αναγκαστήκαμε να κάνουμε ωτοστόπ και μπήκαμε σε ένα φορτηγό με γαλοπούλες (οι καημένες βάδιζαν καθοδόν προς σφαγή) το οποίο μας άφησε δυο μίλια μακριά από το αεροδρόμιο. Περπατήσαμε μέσα στο χιόνι με τις τεράστιες βαλίτσες μας και φτάσαμε τελευταία στιγμή στο αεροδρόμιο. Λόγω της χιονόπτωσης όμως και επειδή οι τράπεζες ήταν κλειστές δεν μπορούσαμε να βγάλουμε χρήματα από το ATM και δεν είχαμε πάνω μας μετρητά για να πληρώσουμε το υπέρβαρο για τις βαλίτσες μας. Τάξαμε στους υπεύθυνους μελομακάρονα, κουραμπιέδες και διακοπές στην Ελλάδα και μετά από πολλά παρακάλια μας άφησαν να μπούμε στο αεροπλάνο.

Το επόμενο εμπόδιο ήταν και το χειρότερο: λόγω της χιονόπτωσης και πάλι το αεροπλάνο δεν μπορούσε να προσγειωθεί από Βοστώνη στη Νέα Υόρκη από όπου θα παίρναμε επιτέλους το αεροπλάνο για Ελλάδα. Δεν υπήρχε ορατότητα και όλοι οι διάδρομοι ήταν μπλοκαρισμένοι. Είχαμε 15' να προλάβουμε την πτήση για Ελλάδα και ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Το τελευταίο που θέλαμε ήταν να μείνουμε στο παγωμένο JFK ολομόναχες για τις γιορτές. Όταν προσγειωθήκαμε, το πρόβλημα διογκώθηκε: η πόρτα του αεροπλάνου είχε παγώσει και δεν άνοιγε η σκάλα για να κατέβουμε. Μετά από πολλά παρακάλια, οι αεροσυνοδοί μας άνοιξαν την τσουλήθρα έκτακτης ανάγκης και τσουλήσαμε με τις τσάντες χειρός μας στο παγωμένο έδαφος.

Χωρίς βαλίτσες, και χωρίς ανάσα επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο για Ελλάδα το οποίο προσγειώθηκε στην Αθήνα με 5 ώρες καθυστέρηση. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και ενώ δεν είχα τίποτα να φορέσω και ούτε ένα δώρο να δώσω στους δικούς μου, το γεγονός πως ήμουν εκεί μου έδωσε την απαραίτητη δύναμη και χαρά για να ξεχάσω όλο το θρίλερ στον αέρα που είχε προηγηθεί.

*** Η φωτογραφία της Αμαλίας Αρσένη είναι της Δανάη Κοτσάκη.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ