Αδιάκοπο φλερτ ρεαλισμού - μεταφυσικής

o-faros2-faros2
ΤΕΤΑΡΤΗ, 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Κριτική από την Ελένη Πετάση.

Έφθασε η παραμονή Χριστουγέννων όχι μόνο σε μας αλλά και στο Δουβλίνο, όπου βρίσκεται το σπίτι των αδελφών Χάρκιν, οι οποίοι μοιράζονται τη γιορτινή βραδιά με τους φίλους τους, πίνοντας αλκοόλ μέχρι τελικής πτώσεως. Και οι τέσσερις είναι παράσιτα της κοινωνίας με σκοτεινό παρελθόν -ο τυφλός Ρίτσαρντ είναι ένας μέθυσος που καταδυναστεύει τον αδελφό του Σάρκι, εκείνος με τη σειρά του είναι ένα ρεμάλι, που, μεθυσμένος, έχει δείρει μέχρι θανάτου έναν άστεγο, ο Ιβάν, μεθυσμένος και αυτός, έχει άθελά του σκοτώσει άλλους δύο και ο Νίκι, όχι μόνο «έκλεψε» το κορίτσι τού Σάρκι, αλλά ξοδεύει ασύστολα τα χρήματα της οικογένειάς του στο ποτό και τα χαρτιά. Αυτός ο τελευταίος φέρνει μαζί του έναν αινιγματικό άγνωστο που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στον μύθο του έργου, καθώς γρήγορα αποκαλύπτεται πως είναι ο διάβολος.

Στον «Φάρο» (The Seafarer) του Κόνορ ΜακΦέρσον ο ρεαλισμός φλερτάρει με τη μεταφυσική, το δράμα με την κωμωδία, η αλληγορία με το υπαρξιακό θρίλερ. Ο Ιρλανδός συγγραφέας δεν ηθικολογεί.

Έχοντας φαουστικές αναφορές, μπολιάζει το κείμενό του τόσο με μυστικιστικά στοιχεία που εδώ και αιώνες έχουν εδραιωθεί στην κέλτικη ψυχοσύνθεση όσο και με στοιχεία που την επηρεάζουν βαθιά, όπως ο καθολικισμός. Είναι ίσως δύσκολο για τον Έλληνα θεατή να κατανοήσει όλες τις παραμέτρους του έργου. Ο ΜακΦέρσον, ωστόσο, γνωστός για τους έντεχνους μονολόγους του και τη λεπτομερή σκιαγράφηση χαρακτήρων, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον. Κυρίως γιατί η καλοφτιαγμένη, ρυθμική παράσταση του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη δίνει το βάρος σε πέντε εξαιρετικούς ηθοποιούς. Ο ίδιος ερμηνεύει έξοχα τις μεταπτώσεις του τυφλού Ρίτσαρντ (ίσως μόνο θα έπρεπε να είναι πιο χαμηλόφωνος ορισμένες φορές), ενώ δίπλα του ο Νίκος Ψαρράς (Ιβάν) ισορροπεί θαυμάσια μέσα στις κωμικές αποχρώσεις του ρόλου του. Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (Σάρκι) συνδυάζει την αφέλεια με την τρέλα, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος (Νίκι) συμπληρώνει επάξια την τετράδα και ο Αιμίλιος Χειλάκης υποδύεται τον διάβολο όπως του αρμόζει: ψυχρά και κυνικά. Όλοι τους πλάθουν με τον πιο οξυδερκή τρόπο τα πρόσωπα που υποδύονται. Μια παράσταση υψηλού επιπέδου. 

Ελένη Πετάση / [email protected]