Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά δεν θα ξεχάσει την Πρωτοχρονιά στη Βιέννη που του δωσε μαθήματα αγάπης αλλά και...ανατροπών!

Η Πρωτοχρονιά που θυμάμαι έχει γεύση γλυκόπικρη. Μυρίζει ζεστή Βιεννέζικη σοκολάτα, λικέρ και ...  ασπιρίνη . Είχα μόλις ολοκληρώσει τις «Λευκές νύχτες» του Ντοστογιέφσκι για την ΕΡΤ2 κι έφευγα χαρούμενος για ένα ταξίδι, λίγο μετά τον γάμο μου - κάτι σαν γαμήλιο ταξίδι ας πούμε - με την Ιωάννα, στη Βιέννη.

Ήμουν χαρούμενος, ήμουν ευτυχισμένος, κουρασμένος, είχα μόλις ολοκληρώσει μία δουλειά πάνω στον Ντοστογιέφσκι που αγαπούσα πολύ, ήμουν ερωτευμένος, όλα ήταν πολύ όμορφα.

Είχα τελειώσει το τελικό μοντάζ, είχα παντρευτεί και η Βιέννη φάνταζε στα μάτια μας, τόπος ονείρου.

Όμως οι θεοί δεν ήταν μαζί μας... Μόλις το αεροπλάνο προσγειώθηκε στη Βιέννη άρχισα να τρέμω σύγκορμος. Φθάνω στο ξενοδοχείο με 42 πυρετό και το όνειρο για μια απόδραση ευτυχίας μετατράπηκε σε εγκλεισμό, με τη γυναίκα μου να εκτελεί χρέη νοσοκόμας.

Ακούγαμε από το παράθυρο τις μουσικές της πόλης, τα πυροτεχνήματα κι εγώ ήμουνα σε λήθαργο για δυο μέρες.

Ήταν η πιο όμορφη πρωτοχρονιά της ζωής μου.

Ο καινούργιος χρόνος ήρθε μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με  τρυφερότητα, υπομονή και αφάνταστη ανθρωπιά και αγάπη.

Αυτή τη χριστουγεννιάτικη αγάπη μέσα στον πυρετό της ζωής δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ.

Ο Νίκος Διαμαντής είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ