Μια καυστική ματιά στις συναισθηματικές και διατροφικές διαταραχές που καταστρέφουν τις ζωές πολλών ανθρώπων, εστιάζοντας στην αληθινή ιστορία μιας 30χρονης γυναίκας.

«Μια αφοπλιστικά χαρισματική ερμηνεία» - The List, «Πολύ ισχυρό δράμα» -The Sunday Times, «Ένας μονόλογος, που από μόνος του είναι μια μορφή θεραπείας» - The Stage. Είναι μόνο τρεις από τις δεκάδες διθυραμβικές κριτικές που έχουν γραφτεί στο εξωτερικό για την παράσταση The Stegosaurus σε σκηνοθεσία Joe Huffon και Helene Maskoud με την Ελπίδα Σταθάτου επί σκηνής.  

Πρόκειται για το έργο της Έρσης Νιαότη, που αποτελεί μια καυστική ματιά στις συναισθηματικές και διατροφικές διαταραχές που καταστρέφουν τις ζωές πολλών ανθρώπων, εστιάζοντας στην αληθινή ιστορία μιας 30χρονης γυναίκας.

Από τις 28 Φεβρουαρίου έως και τις 4 Μαρτίου, το The Stegosaurus θα παίζεται στο πλαίσιο του Vault festival του Λονδίνου. Ένα φεστιβάλ διάρκειας δυο μηνών που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη βρετανική πρωτεύουσα, προκειμένου να ανέβουν στη σκηνή του μερικές από τις καλύτερες παραστάσεις από το Λονδίνο και το φεστιβάλ του Εδιμβούργου.

Έχω καταγωγή από την Κεφαλλονιά. Μεγάλωσα στην Αθήνα. Η πρώτη μου αγάπη σαν παιδί ήταν ο χορός, ξεκίνησα εντατικά στο Δημοτικό και δεν σταμάτησα ποτέ μέχρι τα τέλη Λυκείου. Στην συνέχεια σπούδασα ψυχολογία. Με αφορμή τις σπουδές μου, ξεκίνησα την δική μου θεραπεία πολύ νωρίς. Μέσα από αυτό το ταξίδι πήρα την απόφαση να παρακολουθήσω μαθήματα υποκριτικής.

Ξεκίνησα τις σπουδές μου στην Ελλάδα. Μετά την αποφοίτηση μου ήθελα να ταξιδέψω να μάθω και να δω θέατρο και εκτός της χώρας μου. Κάπως έτσι αποφάσισα να μετακομίσω στο Λονδίνο. Όταν μετακόμισα πήρα κυριολεκτικά μια βαλίτσα και έφυγα χωρίς καν να ξέρω αν θα περάσω σε κάποια δραματική σχολή. Θυμάμαι έδινα οντισιόν κάθε εβδομάδα σε όλες τις σχολές του Λονδίνου. Ξεκίνησα με 1 year diploma στην υποκριτική στο London School Of Film, Media and Performance και στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στο Physical Theatre στο The Bridge Theatre Company για άλλο ένα χρόνο.

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που τα κατάφερα και σπούδασα στο Λονδίνο. Οι εμπειρίες και οι παραστάσεις που πήρα καθόρισαν την μετέπειτα ζωή μου σε τεράστιο βαθμό. Όταν αποφοίτησα πέρασα κάποια δύσκολα χρόνια μη ξέροντας πιο είναι το επόμενο βήμα και τι πρέπει να κάνω. Περίμενα τα πράγματα να μου έρθουν και δεν είχα καταλάβει πόσο έπρεπε να κυνηγάω την δημιουργία η ίδια. Δυστυχώς δεν στα μαθαίνουν αυτά σε καμία σχολή. Έκανα αρκετά short films, διαφημιστικά, video clips και δούλεψα και με κάποιες θεατρικές ομάδες. Όμως δεν ήμουν εκεί που ήθελα να είμαι. Άρχισα να ψάχνω μόνη μου να πατήσω γερά στα πόδια μου.

Τον Σεπτέμβρη του 2016 βρέθηκε στα χέρια μου ένα σενάριο της Έρσης Νιότη, Μια αληθινή ιστορία μιας κοπέλας που πάσχει από διατροφικές διαταραχές και προβλήματα ψυχικής υγείας πάνω από 15 χρόνια. Ένιωσα με την πρώτη φορά πως το έργο αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνω. Δεν είχα ξαναδουλέψει σε κάτι τόσο δύσκολο όπως είναι ένας μονόλογος ποτέ, πόσο μάλλον σε ένα τόσο δύσκολο θέμα και στα αγγλικά. Με φόβιζε πάρα πολύ να το κάνω αλλά η αγάπη μου για το θέμα και η έλξη μου για το ίδιο το κείμενο ήταν τόσο μεγάλη που αποφάσισα να πάρω το ρίσκο και να συγκεντρωθώ από το μηδέν σε αυτό και ως παραγωγός.

Έκλεισα εισιτήρια για Ελλάδα για να συναντήσω την Έρση και να της πω την ιδέα μου να ανεβάσω το έργο της στο Λονδίνο κάτι που και για μεγάλη μου χαρά δέχτηκε αμέσως. Στην συνέχεια, επικοινώνησα με έναν από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες του οποίου την δουλειά παρακολουθούσα χρόνια, γράφοντας του γιατί θέλω να κάνω αυτήν την παράσταση και πόσο πίστευα ότι θα την αγαπήσει ο κόσμος. Ενθουσιάστηκε με το σενάριο και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία με τον Joe Hufton, ο οποίος ήταν υποψήφιος για Ολιβιέ Award για την παράσταση Alice in Wonderland.

Ξεκινήσαμε με μια εβδομάδα παραστάσεων στο Camden. Με μικρό έως ανύπαρκτο budget με βασικό μας όπλο την σκληρή δουλειά και την αγάπη μας για το έργο. Η παράσταση πήρε πολύ καλές κριτικές και στην συνέχεια λόγω των κριτικών αυτών έγινε δεκτή στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου, που είναι το μεγαλύτερο Φεστιβάλ θεάτρου στον κόσμο. Ο Stegosaurus παίχτηκε στο C Venue Theatre για 20 παραστάσεις. Απέσπασε καταπληκτικές κριτικές καθώς και ήταν υποψήφιο για το Mental Health Award.

Πλέον, σειρά μετά το Εδιμβούργο έχει το Vault Festival στο Λονδίνο. Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων και χαρούμενη που θα πάρω μέρος σε ένα τόσο μεγάλο φεστιβάλ κυριολεκτικά στην καρδιά του Λονδίνου. Όμως πάνω από όλα είμαι περήφανη γιατί μέσα από αυτή την δουλειά έχω γνωρίσει πολλές γυναίκες με διατροφικές διαταραχές και προβλήματα ψυχικής υγείας οι οποίες μοιράστηκαν μαζί μου τις ιστορίες τους και τον πόνο που πέρασαν μέσα από αυτή την ασθένεια. Η παράσταση βοήθησε πολύ να νιώσουν λιγότερο μόνες και να ανοιχτούν. Και κάπως έτσι, μέσα από τον Stegosaurus ένιωσα ότι έχω κάνει αυτό που θέλω να κάνω σαν ηθοποιός, να αγγίζω τις καρδιές των ανθρώπων που έρχονται να με δουν.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ