Επιχειρώντας να λύσει μια παρεξήγηση, που οδήγησε έναν άνθρωπο σε σύγχυση ταυτότητας, η σκηνοθέτις Μαριάννα Κάλμπαρη μάς μιλά για την παράσταση «Γκιγιόμ γλυκιά μου».

Ο μονόλογος, που έγραψε με ειλικρίνεια και αυτοσαρκασμό ο γάλλος κωμικός ηθοποιός και σκηνοθέτης Γκιγιόμ Γκαλιέν, παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, έως και την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, από Πέμπτη έως και Κυριακή, στις 9.30 το βράδυ.

Η Μαριάννα Κάλμπαρη σκηνοθετεί ένα αυτοσχέδιο σόου προς τιμήν της μητέρας του ήρωα, αναδεικνύοντας την πορεία που διαγράφει κανείς στην προσπάθειά του να ορίσει την ερωτική του ταυτότητα και συμπεριφορά, αλλά και την ίδια τη ζωή που θέλει να ζήσει, εγκαταλείποντας τη σφαίρα επιρροής της οικογένειάς του, και μας μιλά για την παράσταση, αλλά και για την «παρεξήγηση» της σημερινής Ελλάδας.

Ποια είναι η ιστορία του Γκιγιόμ;

Ο Γκιγιόμ είναι ένα αγόρι, που η μαμά του το αποκαλεί "γλυκιά μου" και του φέρεται τελείως διαφορετικά από ό,τι στα άλλα δύο αδέλφια του. Νιώθει ότι είναι κορίτσι, μέχρι που αντιλαμβάνεται ότι οι άλλοι δε βλέπουν σε αυτόν ένα κορίτσι, αλλά ένα αγόρι που μοιάζει πολύ στη μητέρα του. Δεν μπορεί να καταλάβει αν είναι αγόρι ή κορίτσι, αν του αρέσουν τα αγόρια ή τα κορίτσια. Προσπαθώντας να καταλάβει ποιος είναι και τι θέλει, μπλέκεται σε μια σειρά από απίστευτες περιπέτειες, που τον μπερδεύουν ακόμη περισσότερο. Μέχρι τη στιγμή που έρχεται ο έρωτας. Και τότε, φωτίζονται όλα... ή μήπως...;

Πώς εμπλέκεται σε αυτήν ο ίδιος ο συγγραφέας;

Το έργο είναι αυτοβιογραφικό. Όπως λέει και ο ίδιος ο Γκιγιόμ Γκαλιέν, το έγραψε για να λύσει μια παρεξήγηση, που τον ταλαιπώρησε για πολλά χρόνια της ζωής του. Μια παρεξήγηση σε σχέση με το πώς τον έβλεπαν οι άλλοι και, κυρίως, η μητέρα του. Μια παρεξήγηση, που είχε να κάνει με τη σεξουαλικότητά του, αλλά και την προσωπικότητά του εν γένει.

Τι θέλησε να πετύχει γράφοντας αυτό το έργο;

Πρώτα από όλα - όπως δηλώνει ο ίδιος - να μας κάνει να γελάσουμε με τις αστείες περιπέτειές του, με τον τρελό αυτοσαρκασμό και το χιούμορ του, αλλά και να συγκινηθούμε με την αφοπλιστική ειλικρίνεια της ιστορίας του. Και, τελικά, να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικό αγώνα καλείται να δώσει κανείς, προκειμένου να απαλλαγεί από την επιρροή της οικογένειάς του και να "γίνει" αυτό που επιθυμεί. Σε όλους τους τομείς της ζωής του.

Ποιο είναι το κεντρικό θέμα της παράστασης;

Στην παράσταση, ο μονόλογος του Γκιγιόμ Γκαλιέν παρουσιάζεται σαν ένα σόου, που στήνει ο ήρωας - Βασίλης Μαυρογεωργίου, με τη βοήθεια της ανανεωμένης ομάδας "Καταλάθος", προκειμένου να πει στη μητέρα του όλα όσα φοβάται να της πει. Η αναζήτηση του έρωτα και η σεξουαλικότητα έχουν, φυσικά, την τιμητική τους.

Πού επικεντρώνεται το σκηνοθετικό σας βλέμμα;

Στο χιούμορ, στην τρέλα και στο παιχνίδι που δίνει η συνθήκη του σόου. Στον εξομολογητικό χαρακτήρα του κειμένου. Στη σεξουαλικότητα που καθορίζει αυτό που είμαστε. Στον φόβο μας να αντιμετωπίσουμε αυτό που στα αλήθεια είμαστε. Στον τρόμο μας να το δηλώσουμε στους άλλους. Ιδίως, όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από εμάς τι θέλουμε.

Ο ήρωας προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να λύσει μία παρεξήγηση. Εμείς, με ποιόν τρόπο θα μπορούσαμε να λύσουμε την «παρεξήγηση», που έχει διαμορφώσει τη δραματική σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα;

Έχουμε πειστεί ότι αυτή η φρικτή πραγματικότητα μας αξίζει. Μας αξίζει να νιώθουμε διεφθαρμένοι, αδύναμοι, φοβισμένοι, ταπεινωμένοι. Μας αξίζει να τιμωρούμαστε για τα λάθη μας (;) χάνοντας δουλειές, σπίτια, ζωές. Μας αξίζει να αισθανόμαστε ότι δεν υπάρχει μέλλον. Μας αξίζει να αφήνουμε το μίσος να φουντώνει. Αν ξυπνήσουμε και συνειδητοποιήσουμε ότι το μόνο που αξίζει στον κάθε άνθρωπο είναι το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή, ίσως αρχίσουμε να λύνουμε την παρεξήγηση.

Τι προσπαθεί να μας δείξει αυτή η δοκιμασία;

Ότι τα πάντα μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό συνέβη. Μπορεί να ξανασυμβεί.

Από πού μπορούμε να αντλήσουμε αισιοδοξία;

Από τη δημιουργία, τον έρωτα, τα παιδιά, τους παλιούς φίλους, τους καινούριους φίλους, τη φύση, την τέχνη, τη φιλοσοφία, την ιστορία, τα ιδανικά, τα όνειρα, την αγάπη. Οτιδήποτε μας κινεί προς τα εμπρός. Προς το καλύτερο. Οτιδήποτε μας θυμίζει ότι αξίζουμε το καλύτερο.

Ταυτότητα παράστασης: Μετάφραση: Δήμητρα Κονδυλάκη, σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη, σκηνικά - κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης, μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς, φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου, βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννης Καπελέρης, φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου. Παίζουν: ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα «Καταλάθος»: Φωτεινή Αθερίδου, Ιωάννης Καπελέρης, Φωτεινή Μπακλατζίογλου, Γιάννης Μπισμπικόπουλος, Κώστας Σιλβέστρος.

Πληροφορίες: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης - Υπόγειο Γκαράζ: Πειραιώς 206 – Αθήνα, τηλ.: 210 3418550. Διάρκεια παράστασης: 85’. Είσοδος: 10 ευρώ.

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης