Η μουσικοθεατρική παράσταση «Ξημερώνει Κυριακή» εμπνευσμένη από τα υπέροχα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στους ιστορικούς δίσκους «Ο Δρόμος» και «Μίλα μου για λευτεριά», μιλά για την Ελλάδα του σήμερα, παρότι χρησιμοποιεί ως όχημα αγαπημένες μουσικές μιας άλλης εποχής.

Ο Κώστας Αρζόγλου αποκαλύπτει μερικές από τις πτυχές της πολυαναμενόμενης παραγωγής που παρουσιάζεται από σήμερα στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος.Το έργο σε κείμενα των Παναγιώτη Μπρατάκου και Μάρως Μπουρδάκου, έχει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Μάνου Πετούση και συνενώνει μια ομάδα σπουδαίων ερμηνευτών.

Ο «Δρόμος», όταν είχε κυκλοφορήσει το 1969 από τη Lyra, με πωλήσεις άνω των 3,5 εκατομμυρίων, αποτέλεσε σταθμό στην ελληνική δισκογραφία. Ο «Δρόμος» είχε ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο, τη Ρένα Κουμιώτη και την Πόπη Αστεριάδη. Τον Ιανουάριο  του 1970, η ιστορία του μεταφέρθηκε στη σκηνή του θεάτρου «Παξινού», με τους ίδιους συντελεστές.

Το αντιδικτατορικό πνεύμα της παράστασης, στην οποία είχαν προστεθεί τραγούδια με πολιτικά μηνύματα, είχε ως αποτέλεσμα να πέσει βαρύς ο πέλεκυς της χουντικής λογοκρισίας.

Αναφορά σε εκείνη την παράσταση υπάρχει και στο «Ξημερώνει Κυριακή», σύμφωνα με τον Κώστα Αρζόγλου: «Αναφέρομαι σε εκείνη την παλαιότερη παράσταση μέσα στο ρόλο μου, ότι δηλαδή έχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια και αυτό που βλέπετε τώρα είναι η τρίτη γενιά. Μάλιστα, κατά σύμπτωση, είχα παρακολουθήσει εκείνη την ιστορική παράσταση  τη δεκαετία του ’70 και θυμάμαι ότι το ωραίο αίσθημα που μου είχε δημιουργήσει.

Εκείνη την περίοδο ετοιμάζαμε και μια άλλη δουλειά στο Ελεύθερο Θέατρο-μια ομάδα που ήταν κι εκείνη πολύ εξεγερμένη. Υπήρχε ένας ούριος άνεμος αντίστασης που έσπρωχνε κι εμάς».

Ο Κώστας Αρζόγλου υποδύεται στο «Ξημερώνει Κυριακή» έναν χαρακτήρα που αντιπροσωπεύει τους αγώνες και τις θυσίες μιας  ολόκληρης γενιάς: «Στο έργο υποδύομαι έναν σοφό άνθρωπο, ο οποίος έχει βιώσει διάφορες Κατοχές και συμβουλεύει τους νεότερους, καθώς γνωρίζει από πριν τι πάει να γίνει. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας αντιπροσωπεύει μια γενιά  που έχει ζήσει πάρα πολλά και διαθέτει αρκετή γνώση».

Ο γνωστός ηθοποιός παραδέχεται ότι ουσιαστικά ενσαρκώνει στο έργο και την περίφημη γενιά της Μεταπολίτευσης.«Η γενιά της μεταπολίτευσης είναι πολύ παρεξηγημένη.

Υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι, με ηρωική συμπεριφορά, οι οποίοι πίστεψαν και αγωνίστηκαν. Δεν μπορεί από μερικά λαμόγια να χαρακτηρίσεις μια ολόκληρη γενιά. Η γενιά της μεταπολίτευσης μπορεί να έχει κάνει λάθη. Αλλά δεν έχει κάνει μόνο λάθη. Και η εκμετάλλευση των λαθών της σήμερα, είναι ύπουλη και απρόσμενη», τονίζει ο ίδιος.

«Γέλαγε η Μαρία», «Μέθυσ’απόψε το κορίτσι μου», «Το Αγαλμα», «Πρώτη φορά»,  είναι ορισμένες από τις 25 μεγάλες επιτυχίες που θα ακουστούν ζωντανά για άλλη μία φορά με ερμηνευτές τη Ρένα Κουμιώτη και τον Δημήτρη Μπάση, συνοδεία πολυμελούς ορχήστρας υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Κωνσταντίνου Παγιάτη.

«Τα συγκεκριμένα τραγούδια έχουν μέσα τους το σπέρμα του θυμού και της εξέγερσης, στοιχεία που έχουν εμπνεύσει τους χαρακτήρες και την πλοκή στο Ξημερώνει Κυριακή. Είναι σημαντικό το ότι αυτό το  νέο έργο προσπαθεί να ακουμπήσει το σήμερα-πηγαίνει δίπλα του-όπως ο παράδρομος μιας λεωφόρου. Το ότι ξαναγυρνάμε σε μουσικά έργα είναι μια προσπάθεια να δούμε τα πράγματα εξαρχής και συνολικά. Κατά βάθος θέλουμε να ξαναθυμηθούμε ήχους και μουσικές αισθήσεις που είχαμε προτού χάσουμε τους εαυτούς μας», σχολιάζει ο Κώστας Αρζόγλου.

Όλα περιστρέφονται γύρω από την περίφημη οδό Φυλής, όπως και στο παλιό έργο. Ο Κώστας Αρζόγλου μας αποκαλύπτει τη βασική πλοκή στο «Ξημερώνει Κυριακή»: «στο  έργο κάποιοι θέλουν να "εκσυγχρονίσουν" το δρόμο, την οδό Φυλής στην οποία ζούμε όλοι. Η καθημερινή ζωή κυλάει ταυτόχρονα με τα σχέδια εκσυγχρονισμού. Όταν οι εκσυγχρονισμοί προχωρούν αγκαλιάζοντας την καθημερινή ζωή είναι καλοί, όταν αντίθετα, δεν την  προάγουν, ούτε την αναβαθμίζουν, τότε έρχεται η σύγκρουση. Και στην περίπτωση του έργου, έχουμε να κάνουμε με μια σύγκρουση.

Το έργο ξεκινάει με μια κηδεία. Διαβάζω έναν μη τυπικό επικήδειο, έναν λόγο που είναι ποιητικός και οραματικός. Εν συνεχεία, υπάρχει μια οικογένεια στην οποία η κόρη θέλει να φύγει από τον δρόμο ή να τον  διαμορφώσει με μοντέρνα καταστήματα. Είναι λίγο σαν διάφορα που ήδη έχουν γίνει και δεν θα ήθελα να τα χαρακτηρίσω-είναι σαν ένα μικρό κοριτσάκι να φοράει τα παπούτσια της μητέρας του. Τα σχέδια δηλαδή είναι ασύμβατα με το δρόμο, ωστόσο προχωρούν και εμπλέκεται η πολιτική.

Ο πολιτικός είναι χρήσιμος μόνο όσο εξυπηρετεί τα σχέδια. Υπάρχει επίσης ένας νέος τον οποίο συγκρατώ λιγάκι γιατί πάει να  τινάξει στον αέρα- κυριολεκτικά- τα νέα κτίρια που πάνε να γίνουν. Με αυτή την αφορμή παρακολουθούμε να διαλύονται οι ερωτικές και οι οικογενειακές σχέσεις. Παρόλα αυτά ελπίζουμε στο τέλος ότι ο κόσμος θα πάρει τα πράγματα στα χέρια του».

Το απόσταγμα εμπειριών από διαφορετικές «Κατοχές» και δύσκολες δεκαετίες φέρει ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Κώστας Αρζόγλου.  

«Η Κατοχή μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Δεν υπάρχει μόνο η Κατοχή με τα όπλα και τα άρματα μάχης αλλά και αυτή που πραγματοποιείται μέσω των υπολογιστών. Η οικονομική Κατοχή και η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας είναι η πιο ύπουλη μορφή Κατοχής. Βιώνω κι εγώ, όπως όλοι, τα προβλήματα με τις συντάξεις, τους μισθούς το υψηλό κόστος ζωής…

Όλη η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τη μπότα της οικονομικής Κατοχής» υποστηρίζει ο ηθοποιός. Ο ίδιος παρακολουθεί όπως  όλοι μας τα νέα επεισόδια στο δράμα της ελληνικής κρίσης. «Δεν μπορεί ισοβίως να μας κουνάει το δάχτυλο και να μας δίνει μαθήματα δημοκρατίας η πλέον αντιδημοκρατική Ευρώπη.

Ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα είναι η ομολογία της Μέρκελ πως αν έφευγαν οι Έλληνες από την Ευρώπη  πριν τρία χρόνια θα είχαμε πρόβλημα όλοι και θα κατέρρεε  το ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτό τι σημαίνει με απλά λόγια; Είναι σαν να  παίζουμε χαρτιά και να σου λέω ότι κάποια στιγμή σου πήρα τα λεφτά με το τίποτα-το ότι πέρασε η μπλόφα μου, με έκανε να κερδίσω.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο οποιοσδήποτε Γερμανός πολίτης είναι πολύ ωφελημένος από την κρίση μας. Έχουν ξεζουμίσει τα πάντα και όλα αυτά είναι προς όφελος μιας γερμανικής Ευρώπης και όχι μιας ευρωπαϊκής Γερμανίας».

Τι σημαίνει εκσυγχρονισμός για τον ίδιο-μια λέξη που επανέρχεται συχνά στο πολιτικό λεξιλόγιο; «Θα σας απαντήσω αλληγορικά. Ο πολιτισμός που δεν αφήνει ούτε ένα σκυλάκι αδέσποτο στο δρόμο-είναι ο  ίδιος πολιτισμός που ρίχνει βόμβες στη Γιουγκοσλαβία», καταλήγει.

Ταυτότητα παράστασης: κείμενα Παναγιώτης Μπρατάκος - Μάρω Μπουρδάκου,  σκηνοθεσία  Μάνος Πετούσης. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι : Κώστας Αρζόγλου, Γιώτα Φέστα, Μιχάλης Μητρούσης, Δημήτρης Αλεξανδρής, Βασίλης Παλαιολόγος, Δώρα Χρυσικού, Αννίτα Κούλη, Γιάννης Καραούλης.  Ερμηνεύουν οι Ρένα Κουμιώτη και Δημήτρης Μπάσης, συνοδεία πολυμελούς ορχήστρας υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Κωνσταντίνου Παγιάτη. Τραγουδούν ακόμα: Ειρήνη Κυρμιζάκη, Στέλιος Κέλλερης, Νικόλας Μπράβος, Γιάννης Μωραΐτης, Γιώργος Νικητόπουλος, Μάυ Χάννα, Αμαλία Ασκορδαλάκη, Κέλυ Γιακουμάκη. Τα σκηνικά επιμελήθηκε ο Κωνσταντίνος Ζαμάνης, τις χορογραφίες η Αποστολία Παπαδαμάκη , τα κοστούμια η Τζίνα Περιμένη, τους φωτισμούς ο Ανδρέας Μπέλλης. Βοηθός σκηνοθέτη  Κωνσταντίνος Φασιλής.

Πληροφορίες: από τις 26 Φεβρουαρίου έως 9 Μαρτίου στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Την Κυριακή 2 Μαρτίου δεν θα πραγματοποιηθεί παράσταση. Τιμές εισιτηρίων: από 10 έως 35 ευρώ, ομαδικά από 8 έως 18 ευρώ. Εισιτήρια ΑΜΕΑ: 10 ευρώ. Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος, Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212 254 0300. Προπώληση: www.theatron254.gr  και 212 254 0300 – με χρέωση πιστωτικής κάρτας, www.viva.gr, καταστήματα Public, εκδοτήρια ticketservices, Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου.

Mάνια Στάικου