Μαριάννα Κάλμπαρη: «Το Θέατρο Τέχνης πρέπει να γεφυρώσει το παρελθόν με το μέλλον»
Η Μαριάννα Κάλμπαρη αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεάτρου Τέχνης, τον προσεχή Σεπτέμβριο και μοιράζεται με το clickatlife.gr μερικές σκέψεις για το νέο στοίχημα της καριέρας της.
Ηθοποιός, σκηνοθέτις, συγγραφέας, η Μαριάννα Κάλμπαρη έχει δοκιμαστεί πολλαπλά στο χώρο του θεάτρου. Τώρα όμως καλείται να προσφέρει στο ιστορικό θέατρο, στο οποίο «ενηλικιώθηκε» καλλιτεχνικά. Θήτευσε δίπλα στους αγαπημένους μαθητές του Κάρολου Κουν τον Μίμη Κουγιουμτζή και τον Γιώργο Λαζάνη και τώρα αναλαμβάνει τα ηνία, σε μια δύσκολη εποχή.Η πρόταση για την ανάθεση έγινε από τον Διαγόρα Χρονόπουλο και η απόφαση ψηφίστηκε ομόφωνα από το Δ.Σ του Θεάτρου Τέχνης.
Σας ανατέθηκε ομόφωνα η καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεάτρου Τέχνης από την 1η Σεπτεμβρίου. Ποιες θα είναι οι δικές σας προτεραιότητες για τον σχεδιασμό του ρεπερτορίου;
Πρόκειται για μια πολύ σπουδαία ανάθεση που αποτελεί μεγάλη τιμή για μένα και με γεμίζει χαρά. Είναι πρώιμο να μιλήσω για το τι θα γίνει από πρώτη Σεπτεμβρίου. Πρέπει να σχεδιαστεί το ρεπερτόριο του ερχόμενου χειμώνα. Μπορώ να πω όμως ότι με ενδιαφέρει κυρίως πώς επαναπροσδιοριζόμαστε σε σχέση με το μεγάλο παρελθόν του Θεάτρου Τέχνης-γιατί το θέατρο επαναπροσδιορίζεται διαρκώς, είναι ο καθρέφτης της ζωής.
Είστε «παιδί» του Θεάτρου Τέχνης, σπουδάσατε σε αυτό, βρήκατε καλλιτεχνικό βήμα…Ποια είναι λοιπόν η δική σας εικόνα, έχει αλλάξει το κοινό του τα τελευταία χρόνια;
Την περίοδο που σπούδαζα στο Θέατρο Τέχνης ήταν ο Γιώργος Λαζάνης και ο Μίμης Κουγιουμτζής. Τα πράγματα τότε ήταν πιο κλειστά, ήταν πολύ λιγότερες οι σκηνοθεσίες άλλων συνεργατών. Ο Διαγόρας Χρονόπουλος τα τελευταία δέκα χρόνια άνοιξε το θέατρο σε αρκετούς σκηνοθέτες, νεότερους αλλά και καταξιωμένους.
Επιθυμία μας, όπως συμβαίνει και με κάθε σκηνή, είναι να έρχεται όλο και περισσότερος κόσμος. Νομίζω ότι οι άνθρωποι πηγαίνουν συχνότερα στο θέατρο τα τελευταία χρόνια κι αυτό είναι παρήγορο. Υπάρχει μια στροφή και είναι ωραίο να ικανοποιείται αυτή η ανάγκη του κοινού για το θέατρο. Το θέατρο έχει ρόλο παρηγορητικό αλλά ταυτόχρονα ανοίγει το μυαλό και την καρδιά μας και μας βοηθάει να συνεχίσουμε στη μαύρη εποχή την οποία ζούμε.
Ο ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης, Κάρολος Κουν. Η Μαριάννα Κάλμπαρη αναλαμβάνει το τιμόνι του ιστορικού θεάτρου τον Σεπτέμβριο.
Είναι νωρίς ακόμη να μιλήσω για το τι πρέπει να αλλάξει. Για να είμαι ειλικρινής, αυτό θα φανεί στην πράξη. Το θέατρο αλλάζει αυτή την εποχή σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, αυτό συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό. Προσωπικά πιστεύω ότι το Θέατρο Τέχνης πρέπει να γεφυρώσει το παρελθόν με το μέλλον. Γιατί ας μην ξεχνάμε, πρόκειται για ζωντανό οργανισμό: έχει μια σχολή από την οποία βγαίνουν νέοι ηθοποιοί και καλλιτέχνες και ήδη αρκετοί εργάζονται στο θέατρο. Το ζητούμενο είναι οι συνεργασίες και τα νέα πράγματα να γεφυρώνουν την ιστορικότητα με το «νέο αίμα».
Το Θέατρο Τέχνης, παρά το ιστορικό του βάρος, αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και προβλήματα υλικοτεχνικής υποστήριξης;
Αυτή τη στιγμή το Θέατρο Τέχνης δεν χρωστάει τίποτα, είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Οικονομικό πρόβλημα φυσικά, αντιμετωπίζουν όλα τα μη επιχορηγούμενα θέατρα. Όταν επιδιώκει κανείς ένα απαιτητικό ρεπερτόριο και δεν «κινείται» με βάση τον όρο της εμπορικότητας αλλά στρέφεται σε μια ουσιαστική αναζήτηση μεγάλων κειμένων και αξιόλογων συνεργατών, υπάρχει ζήτημα. Είναι ένα πρόβλημα για όλα τα θέατρα αλλά και για το Θέατρο Τέχνης.
Στη σκηνή της οδού Φρυνίχου στην Πλάκα, έχει κανείς την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει αφήσει το αποτύπωμά του στο θέατρο. Θα κάνετε κάποιες προσπάθειες για ανακαίνιση;
Πάντα χρειάζονται ανακαίνιση όλοι οι χώροι, όμως το θέμα είναι να βρεθούν οι πόροι. Έχω πολλά όνειρα και σχέδια, για πρακτικά ζητήματα αλλά και για ζητήματα φιλοσοφίας του θεάτρου, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μιλήσω. Έτσι, κι αλλιώς, επισήμως ο Διαγόρας Χρονόπουλος είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής μέχρι την πρώτη Σεπτεμβρίου. Μετά αναλαμβάνω εγώ και θα μπορέσω να είμαι περισσότερο συγκεκριμένη.
Θα σας άρεσε να επέστρεφαν στο Θέατρο Τέχνης, καλλιτέχνες και ηθοποιοί οι οποίοι στο παρελθόν έχουν ταυτιστεί με την πορεία του;
Βεβαίως. Το Θέατρο Τέχνης είναι το σπίτι τόσων σπούδασαν και εργάστηκαν σε αυτό. Μακάρι να γίνει και το σπίτι όλου του ελληνικού θεάτρου.
Ποια είναι η ιδιαίτερη κουλτούρα του Θεάτρου Τέχνης που περνάει στους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες;
Έχω δουλέψει αρκετά στο Θέατρο Τέχνης κι αυτό που έμαθα και που διδάσκεται ακόμη στα παιδιά της σχολής, είναι το πνεύμα συλλογικότητας. Το θέατρο είναι μια ιστορία ομάδας κι όχι προσώπων. Είναι η επιθυμία όσων μοιράζονται την ίδια αισθητική, το ίδιο όραμα να δουλέψουν με την ψυχή τους όλοι μαζί. Αυτή είναι η φιλοσοφία του Θεάτρου Τέχνης και αυτό ήταν επανάσταση, όταν ιδρύθηκε. Είναι κάτι που με επηρέασε πάρα πολύ και αναζητώ πάντα στις συνεργασίες μου τη συλλογικότητα, την ομαδικότητα…
Η δική σας ευχή για το Θέατρο Τέχνης;
Να γίνουν ωραίες παραστάσεις και συνεργασίες που να προσελκύσουν το ενδιαφέρον. Να μπει κι άλλο κοινό μέσα στο θέατρο. Πέρα από αυτά, όμως, σημαντικό είναι να γεννηθούν μέσα στο Θέατρο Τέχνης καινούργια έργα, να αναδειχτούν όσοι καλλιτέχνες έχουν κάτι σημαντικό στ’ αλήθεια να πουν, να ανοιχτούν νέοι δρόμοι.
Μάνια Στάικου
