Ερωτευμένος με το κορίτσι του απέναντι μπαλκονιού, ο ηθοποιός Γιωργής Τσουρής έρχεται αντιμέτωπος με τους φίλους του, που ποθούν κι εκείνοι ανίατα τη γειτόνισσά τους, αλλά και με τις παθογένειες της εποχής μας, και μας μιλά για την παράσταση «Τα λουλούδια στην κυρία».

Με χιούμορ και προβληματισμό, με ευαισθησία, αλλά και σκληρότητα, οι ανησυχίες μιας παρέας για το μέλλον, τη φιλία και τους «ανίατους έρωτες» ξεδιπλώνονται στη σύγχρονη κωμωδία του Άκη Δήμου, που παρουσιάζεται από την Εταιρεία «Teatro ma non troppo», σε συμπαραγωγή με την Εταιρεία Θεάτρου Συν - Επί (+,Χ), σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη, στο Από Μηχανής Θέατρο, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9.30 το βράδυ.

Καθώς τα αδιέξοδα, αλλά και η ανομολόγητη ανδρική ευαισθησία ξεγυμνώνονται από τα τριπλά βέλη αυτού του αντικριστού έρωτα, ο Γιωργής Τσουρής κρυφοκοιτάζει το αντικείμενο του πόθου του και μιλά για το έργο, τις ανθρώπινες σχέσεις και την εποχή μας.

Ποια θέματα αγγίζει ο συγγραφέας μέσα από το έργο;

Το έργο μιλάει σε πολύ αδρές γραμμές για τα αδιέξοδα των ανθρώπων. Για τις ζωές που περνάνε παράλληλα, χωρίς να ευνοούν ουσιαστικές συναντήσεις. Σίγουρα, σε πρώτο επίπεδο, ο συγγραφέας μιλάει μέσα από το πρίσμα της νεανικής ηλικίας των ηρώων που θέλησε να πλάσει, οι αναγωγές, όμως, είναι και εύκολες και γόνιμες σε ό,τι αφορά συνολικά στη μοναξιά και την αίσθηση του ανεκπλήρωτου.

Τα βιώματά τους, οι ανεπάρκειές τους και ο έρωτας. Ίσως, ακόμη περισσότερο, η ανάγκη για τον έρωτα που μπορεί και να είναι πιο ισχυρή και από το ίδιο το συναίσθημα. Η ανάγκη για μια απόδραση από τον λάκκο με τα φίδια που τους ζώνουν, όταν συνειδητοποιούν ότι είναι, πάνω από όλα, μόνοι.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του δικού σας ρόλου;

Ο Ανέστης νομίζω ότι είναι πολύ ευαίσθητος και κουβαλά μέσα στην κωμικοτραγική αφέλειά του και στα εφηβικά του κατάλοιπα ένα πολύ ισχυρό ένστικτο. Μη έχοντας στο ενεργητικό του σοβαρές σχέσεις, ίσως ούτε καν μη σοβαρές, ψάχνει τον έρωτα με τρόπους εντελώς ανορθόδοξους, αλλά με συγκινητική πίστη στις απόπειρές του για ερωτική επικοινωνία. Είναι υπέρμετρα ανασφαλής και φοβικός. Ευτυχώς ή δυστυχώς, ανασύροντας τη δική μου εφηβεία που παρήλθε - όχι οριστικά - πριν από μερικά χρόνια, ανακάλυψα αρκετά σημεία επαφής με αυτόν τον ρόλο.  Έτσι, δεν δυσκολεύτηκα να τον κατανοήσω, να τον αγαπήσω και να στηρίξω μέσα μου τις απέλπιδες προσπάθειές του.   
 

Οι άνδρες θεωρώ ότι, συχνά, όταν βρίσκονται σε μια τέτοια συνθήκη, εκδηλώνουν μία πολύ έντονη αμφιθυμία. Από τη μία, υπάρχει η κοινή επιδίωξη, που συγκροτεί ομαδικές εκδηλώσεις, από την άλλη, όμως, η ίδια κοινή επιδίωξη γεννά τον ανταγωνισμό και τις εντάσεις μεταξύ τους. Αυτό το δίπολο υπάρχει στο έργο του Άκη Δήμου, αν και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει και ο ισχυρός παράγοντας της φιλίας μεταξύ των τριών αυτών αντρών, που κάνει τα πράγματα πολύ πιο σύνθετα και αμφίρροπα. 
 

Πού τους οδηγεί, τελικά, αυτή η εμπειρία;

Αυτό θα ήταν καλύτερο να αφήσουμε να το απαντήσει η ίδια η παράσταση. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η εβδομάδα, που καλύπτει ο δραματικός χρόνος της παράστασης, φέρνει στο τέλος ανακατατάξεις και ανατροπές.
 

Πώς αντικατοπτρίζει το έργο τη σύγχρονη κοινωνία μας;

Το σκηνικό μας στήνεται σε ένα διαμέρισμα, όπου 3 άντρες, από 22 έως 28 χρόνων, σε κατάσταση ημι – ανεργίας, συγκατοικούν. Οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και όλο το πλαίσιο της παράστασης εντάσσεται στο σήμερα. Η πραγματική, όμως, επαφή που έχει το έργο με την εποχή, στην οποία ανεβαίνει, αφορά όχι τόσο στις συνθήκες αυτές καθαυτές, όσο στο πώς αυτές οι συνθήκες που ζούμε επηρεάζουν τις σκέψεις μας, τα όνειρά μας και, κυρίως, τη μεταξύ μας επικοινωνία.

Για τον κάθε άνθρωπο αυτό ποικίλει. Η εποχή μας πιστεύω ότι ευνοεί την εσωστρέφεια και την απομόνωση. Βέβαια, ο κάθε άνθρωπος στην κάθε εποχή, για να λυτρωθεί, πρέπει, πιστεύω, να ισορροπήσει ανάμεσα στα ψέματα που λέει στον εαυτό του (απαραίτητα και αυτά, πώς να το κάνουμε!) και στις αλήθειες που τον αφορούν και που μπορεί να χρειάζονται λίγο θάρρος, για να βγουν στην επιφάνεια. Μόνο από αυτή την κατάσταση ισορροπίας, μπορεί να προκύψουν υγιείς ανθρώπινες σχέσεις, τόσο σε φιλικό, όσο και σε ερωτικό επίπεδο. Στη φάση που βρισκόμαστε, όχι μόνο η νεώτερη γενιά, αλλά συνολικά σαν λαός και ακόμη σαν πολιτισμός, δεν έχουμε καμία διέξοδο, αν δεν επικοινωνήσουμε, αν δεν συνεργαστούμε κι αν δεν κοιτάξουμε πραγματικά τον απέναντι, τον δίπλα και τον παραδίπλα, χωρίς ταμπέλες και στερεότυπα. Να κοιτάξουμε γύρω μας τους ανθρώπους ως αυτό που είναι και όχι ως αυτό που η ανασφάλειά μας προβάλλει πάνω τους.

Υποχρεωτικά. Είναι η φύση της δουλειάς μας τέτοια. Για να μπει κάποιος στη διαδικασία να παράγει οτιδήποτε, πόσο μάλλον τέχνη, σε κάτι θα ελπίζει, φαντάζομαι…

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης, σκηνικά – κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, μουσική: Γιωργής Τσουρής, φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας, βοηθός σκηνοθέτης: Άννα Παντελάκου. Παίζουν: Γιάννης Διαμαντής, Πέτρος Σπυρόπουλος, Γιωργής Τσουρής.

Πληροφορίες: Από Μηχανής Θέατρο: Ακαδήμου 13 – Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5231131. Παραστάσεις: έως 29 Απριλίου. Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα). Χωρητικότητα σκηνής: 35 άτομα. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 12 ευρώ, φοιτητικό: 8 ευρώ.

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]