Αντίθετα με ό,τι πιστεύουμε, δεν είναι η τηλεόραση αυτή που θα μας κρατήσει συντροφιά στις δύσκολες ώρες πάνω στον διάδρο μο του γυμναστηρίου.

Μας αρέσει όταν κάνουμε διάδρομο στο γυμναστήριο να κολλάμε το βλέμμα στην τηλεόραση που βρίσκεται μπροστά μας. Μια ταινία ή ένα επεισόδιο αγαπημένης σειράς βοηθά να αντέξουμε λίγο παραπάνω το μαρτύριο. Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Νότινγχαμ και του Πανεπιστημίου της Βαλένθια, οι δρομείς που κοιτάζουν ακριβώς μπροστά τους -σε μια τηλεόραση του γυμναστηρίου, για παράδειγμα- αντί για το δάπεδο, προσαρμόζουν το στιλ τρεξίματός τους, ώστε να σηκώνουν το σώμα και τα πόδια τους ψηλότερα σε κάθε δρασκελιά.

Κάτι τέτοιο όμως, όχι μόνο μπορεί να μας οδηγήσει σε μειώση της ταχύτητας κατά την άθληση, αλλά ενδέχεται να προκαλέσει τραυματισμούς, καθώς τα γόνατα και οι αρθρώσεις των αστραγάλων κάνουν υπερπροσπάθεια για να απορροφήσουν το σοκ του μεγαλύτερο ύψος που καλείται να καλύψει το πόδι.

Οπότε, τι μπορούμε να κάνουμε για να απασχοληθεί το μυαλό μας, ενώ τα πόδια μας συνεχίζουν να τρέχουν; Τα podcast και τα ηχητικά βιβλία είναι μια καλή λύση ειδικά αν εφαρμόσουμε το τρικ των υποψιασμένων δρομέων που στις λίστες αναπαραγωγής τους εντάσσουν τραγούδια με παρόμοιο αριθμό beat ανά λεπτό με τον ρυθμό που τρέχουν.

Η λήψη μιας ειδικής εφαρμογής για τρέξιμο μπορεί επίσης να βοηθήσει. Οι περισσότερες μάλιστα μπορούν να ρυθμιστούν έτσι ώστε να μας ειδοποιούν κάθε λίγα λεπτά για το πόσο γρήγορα έχουμε τρέξει ή για την απόσταση που έχουμε καλύψει.