Δεν μας αρέσουν οι γυναίκες και οι άνδρες που κυκλοφορούν σαν κινούμενες διαφημίσεις, όπως συνέβαινε στη δεκαετία του '80 και στα nineties. Τι ωραία που η μόδα ειρωνεύεται τις αξίες της…Της Σάντυς Τσαντάκη.

Με ιστορικούς οίκους μόδας να παίζουν πλέον με κάθε ευκαιρία με αναγραμματισμούς και ανορθογραφίες, το παιχνίδι έχει αρχίσει να γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον.

Αν παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά τα μοντέλα που κρατούν και φοράνε Chanel, Dior, Vetements, Balenciaga, θα δούμε ότι κάτι έχει αλλάξει. Το λογότυπο μπορεί να παραμένει εμφανές, αλλά η ειρωνεία είναι δεδομένη.

Αυτό που έχει αλλάξει είναι ο τρόπος που τα φοράμε ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Γιατί αυτό που αποτελούσε μέχρι πρότινος σύμβολο στάτους, μπορεί να έχει γίνει σήμερα τρόπος να εκφράσουμε τη μοναδικότητά μας, από τον τρόπο και μόνο που το φοράμε, το λανσάρουμε και το υιοθετούμε στην καθημερινότητά μας.

Το 2018 λοιπόν είναι η χρονιά που θα θυμόμαστε για την απομυθοποίηση των λογοτύπων της μόδας. Και πώς γίνεται αυτό; Με άλλα λόγια, πόσο απλό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο στην εφαρμογή του;

Το ζητούμενο είναι η αποδόμησή τους, να τα ξαναδουλέψουμε, να τα καταστρέψουμε, να τα κρύψουμε σχεδόν, να τα σμικρύνουμε ή να τα μεγεθύνουμε, όπως είδαμε στις πρόσφατες επιδείξεις Gucci, Celine, Kenzo.

Οι νέες γενιές θέλουν να ψιθυρίζουν, όχι να κραυγάζουν την ετικέτα και την ονομασία προέλευσης. Και δεν είναι οι μόνοι… Μαζί με την υπερβολή, την υπερέκθεση, την απρόσιτη πολυτέλεια, αν υπάρχει ένα μήνυμα είναι η διαφορετικότητα και η διακριτική γοητεία της υπογραφής. Do you speak Balmain?

ΣΑΝΤΥ ΤΣΑΝΤΑΚΗ
www.sandytsantaki.com