Όσο περνάνε τα χρόνια, εμείς μοιάζουμε να ξεχνάμε τα έθιμα, εκτός κι αν αυτά περιορίζονται μόνο στην κουζίνα. Μήπως να ακολουθήσουμε και να ξαναθυμηθούμε συνήθειες του χθες; Της Σάντυς Τσαντάκη.

Μέρες που είναι, μπορούμε, όπου κι αν είμαστε, στο νησί, στην πόλη, στο βουνό, στο χωριό, να φορέσουμε τα καλά μας. Να στολιστούμε μέσα κι έξω, με χρώμα και συναίσθημα.

Να στείλουμε κάρτες από όπου είμαστε, παλιομοδίτικες, καρτ-ποστάλ με λαγουδάκια και επιχρωματισμένες γραμματοσειρές. Ας ξεχάσουμε για λίγο την ευκολία του μαζικού SMS κι ας σταματήσουμε τον χρόνο με νοσταλγία.

Ας μαζευτούμε οικογενειακά, κι ας ξέρουμε ότι πολλές φορές γίνονται παρεξηγήσεις. Η αγάπη παραμένει και όλα βελτιώνονται όταν υπάρχει η σωστή σκηνοθεσία και το ιδανικό σκηνικό, ένα σπίτι που μυρίζει μαγειρίτσα και φρέσκο κρεμμύδι.

Να αναζητήσουμε σοκολατένιους λαγούς που μυρίζουν τη σοκολάτα του χθες και να τους στολίσουμε σαν έργα τέχνης, αληθινά γλυπτά.

Να πάμε στην εκκλησία, ξανά και ξανά. Να στολίσουμε τον Επιτάφιο. Να πάμε σε μοναστήρι για την Ανάσταση.

Να κάνουμε τον αυτοσχέδιο σταυρό όταν επιστρέψουμε το Μεγάλο Σάββατο από την εκκλησία στο ταβάνι της εισόδου του σπιτιού, όπως κάνουμε κάθε χρόνο, για να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο γκράφιτι με έντονο συμβολισμό.

Να στολίσουμε το σπίτι με πιατέλες με τσουρέκια και βαμμένα αβγά με κάθε επισημότητα. Να βγάλουμε τα «καλά» μας τραπεζομάντηλα και σερβίτσια, ακόμη κι αν δεν έχουμε καλεσμένους. Να ανάψουμε αρωματικά κεριά και να μην ξεχάσουμε τις κόκκινες χαρτοπετσέτες. Προτιμάτε πουά; Η δική μου γιαγιά και ο παππούς μου, φρόντιζαν πάντα να έχουμε από παιδιά στρωμένες στην ποδιά μας πελώριες, φρεσκοσιδερωμένες λευκές πετσέτες για να σκουπίζουμε τα χέρια μας από τα πληθωρικά τραπέζια με τζιγεροσαρμάδες και σιροπιαστά γλυκά στο ταψί, με κρυμμένα ξύλινα αβγά για τα εγγόνια... 

ΣΑΝΤΥ ΤΣΑΝΤΑΚΗ
www.sandytsantaki.com