περίληψη

Το έργο έχει μια τάση ακούσιας αυθυποβολής. Η φωτογραφία και η μουσική οδηγεί τον θεατή σε μυστικά μονοπάτια, όπου ο πρωταγωνιστής αναπολεί την παιδική του ηλικία και το πατρικό του σπίτι, λες και αναδύονται τα ίδια σου τα βιώματα, σε μια αλληγορική και σκοτεινή κοινωνική δραματική ταινία.

υπόθεση

Ο Σπύρος, δάσκαλος σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπου πέρασε όλη του τη ζωή, μετά το γάμο της κόρης του και την αναχώρηση του γιου του που θα συνεχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα, ξαναρχίζει κι αυτός το ταξίδι του, εγκαταλείποντας τη διδασκαλία, το σπίτι, τη γυναίκα του, διασχίζοντας τη χώρα με τις κυψέλες, όπως έκαναν ανέκαθεν ο πατέρας του κι ο πατέρας του πατέρα του, ακολουθώντας το δρόμο της Ανοιξης, το δρόμο των μελισσών. Η συνάντησή του με μια νεαρή, η οποία ταξιδεύει με οτοστόπ, θα του ξαναζωντανέψει παλιά συναισθήματα και αναμνήσεις. Για εκείνο, το παρελθόν είναι όλα, για εκείνη, δεν είναι τίποτα... Παλιός «αριστερός» και αγωνιστής, είναι μόνος του με το παρελθόν του και πολύ κουρασμένος πια για να επιμείνει στον αγώνα της ζωής...