O Brad Pitt εκτελεί χρέη παραγωγού σε ντοκιμαντέρ που χαρακτηρίζει τον πόλεμο των αμερικανικών αρχών ενάντια στα ναρκωτικά αποτυχημένο, και την πολιτική φυλάκισης τεράστιου αριθμού χρηστών «κοροϊδία».

Το ντοκιμαντέρ είναι το «The house I live in» σε σκηνοθεσία Eugene Jarecki, το οποίο κέρδισε το βραβείο Grand Jury τον Ιανουάριο στο Φεστιβάλ του Sundance στην Καλιφόρνια και τη Παρασκευή έκανε πρεμιέρα σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ.

Στην προβολή του Los Angeles, παραγωγός και σκηνοθέτης μίλησαν στο Reuters για την ταινία.

«Ξέρω ανθρώπους που υποφέρουν. Η αλήθεια είναι ότι η ζωή μου είναι αρκετά προνομιούχα και δεν μπορώ να τους αντιπροσωπεύσω» είπε ο Pitt, που δε δίστασε να χαρακτηρίσει τον «πόλεμο» της κυβέρνησης ενάντια στα ναρκωτικά, κοροϊδία. «Είναι τραγωδία, ένας φαύλος κύκλος. Γίνεται μια σύλληψη και το κέρδος ανεβαίνει με αποτέλεσμα να θέλουν να εμπλακούν κι άλλοι», πρόσθεσε.

Ο Pitt, που είναι γνωστός για τη φιλανθρωπική του δράση, πιστεύει ότι η κατάσταση αυτή έχει ως στόχο την ολοένα και μεγαλύτερη εξαθλίωση υποβαθμισμένων περιοχών, πολιτική που κατά τη γνώμη του εφαρμόστηκε και μετά τις καταστροφές του τυφώνα Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη. Δε διστάζει να παραδεχτεί ο βασικός λόγος που δέχτηκε να γίνει παραγωγός του ντοκιμαντέρ είναι για να βοηθήσει στην προώθησή του.

Το «The House I Live In» γυρίστηκε σε περισσότερες από 20 πολιτείες της Αμερικής και προσεγγίζει το θέμα των ναρκωτικών μέσα από τη σκοπιά διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων: η αφροαμερικανή νταντά του Jarecki, ένας έμπορος ναρκωτικών, ένας αστυνομικός της δίωξης, ένας κρατούμενος, ένας δικαστής, μια μητέρα, ένας γερουσιαστής και άλλοι μοιράζονται τις ιστορίες τους.

Τα στοιχεία του ντοκιμαντέρ είναι διαφωτιστικά. Οι ΗΠΑ αν κι έχουν το 5% του συνολικού πληθυσμού της Γης, διαθέτουν το 25% των φυλακισμένων. Επιπλέον οι Αφροαμερικανοί, που αποτελούν μετά βίας το 13% των Αμερικάνων και το 14% των χρηστών, συνιστούν το 56% των φυλακισμένων για εγκλήματα σχετικά με ναρκωτικά.

Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, που οι Times του Los Angeles χαρακτήρισαν ως μια από τις σημαντικότερες, μη μυθοπλαστικές ταινίες, των τελευταίων χρόνων, δήλωσε ότι «αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ένα παιδί σε κάποια υποβαθμισμένη περιοχή θα βρεθεί με λίγα ναρκωτικά πάνω του και θα καταδικαστεί σε 10 χρόνια φυλάκισης. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι η κοινωνία μας έχει χάσει το δρόμο της, και κατευθύνεται στην αδικία και τη μεροληψία».