Κριτική ταινίας:«Τhe perks of being a wallflower»
Κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος από τον ίδιο το συγγραφέα του, η ταινία «Τα Πλεονεκτήματα του να είσαι στο περιθώριο» αφηγείται μια τρυφερή και βαθιά ανθρώπινη ιστορία για τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας.
«Τhe perks of being a wallflower» (Τα πλεονεκτήματα του να είσαι στο περιθώριο)
Το μυθιστόρημα «The perks of being a wallflower» γραμμένο σε μορφή επιστολών δημοσιεύτηκε το 1999 κατακτώντας πλήθος αναγνωστών ανά τον κόσμο και κάνοντας γνωστό το συγγραφέα του, Stephen Chbosky. (Θεωρείται μάλιστα το τρίτο βιβλίο σε αναγνωσιμότητα το 2009 στις βιβλιοθήκες της American Library Association). Στο παρελθόν, ο Stephen Chbosky έχει συνυπογράψει με τον Jon Turteltaud το σενάριο της τηλεοπτικής σειράς “Jericho”.
Γεννημένος το 1970, ο συγγραφέας και σκηνοθέτης εμπνέεται από τις ταινίες της νεότητας του, το σινεμά του ’80 («Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» ή το «The Breakfast Club») για να συνθέσει μια ιστορία στην οποία παίρνουν μέρος τα περισσότερα ‘’πάθη’’ που χαρακτηρίζουν την ευαίσθητη ηλικία της εφηβείας: ανάγκη ταύτισης, ανάγκη ενσωμάτωσης σε ένα σύνολο/μια ομάδα, έρωτας, σεξ, ναρκωτικά, ξαφνικές ψυχολογικές μεταπτώσεις από την υπέρμετρη αισιοδοξία στην βαθιά απαισιοδοξία, τάσεις αυτοκτονίας, συνεχείς “Επιφάνειες’’ της παιδικής ηλικίας με όλα τα ψυχολογικά τραύματα που ίσως φέρει αυτή στο κάθε πρόσωπο.
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’90. Ο Τσάρλι (Logan Lerman) είναι ένα δεκαεξάχρονο αγόρι που συναντά προβλήματα προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα του Λυκείου όπου εισέρχεται. Πρόκειται για ένα νέο συνεσταλμένο και ευγενικό με ευαισθησία για τη λογοτεχνία και τον πλούτο των λέξεων.
Εύθραυστος ψυχολογικά και με νωπά ακόμη τα τραύματα της απώλειας του καλύτερου του φίλου που αυτοκτόνησε, ο Τσάρλι κάνει γενναίες προσπάθειες να αποκτήσει φίλους και να ζήσει μια νορμάλ εφηβική ζωή, όπως οι συνομήλικοι του. Κάποια μέρα σε ένα ματς, συναντά το συμμαθητή του Πάτρικ και μέσω αυτού γνωρίζει την ημι-αδελφή του, τη Σαμ (η Emma Watson πρωταγωνιστεί για πρώτη φορά μετά το «Χάρι Πότερ»). Ο Πάτρικ και η Σαμ δέχονται στην παρέα τους τον απομονωμένο Τσάρλι και δένονται κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότερο.
Κοινά ενδιαφέροντα, όπως η μουσική (συνηθισμένο φαινόμενο στην εφηβική κυρίως ηλικία), τους φέρνουν κοντά καθώς και το πάθος τους για τη μουσική κωμωδία τρόμου «The Rocky Horror Picture Show». Και ενώ όλα βαίνουν καλώς στην κοινωνική ζωή του Τσάρλι, αυτός πέφτει σιγά-σιγά θύμα της γοητείας που του ασκεί η Σαμ. Ενώ είναι φίλοι, ο Τσάρλι την ερωτεύεται...
Στο μεταξύ, πλάνα από την παιδική ηλικία (με πρωταγωνίστρια μια νέα θεία) κάνουν εισβολή στην αφήγηση με ξαφνικό και βίαιο τρόπο αναπαριστώντας έτσι τις αναμνήσεις και τις διακυμάνσεις του εσωτερικού κόσμου του Τσάρλι. Τα ρακόρ και οι χρονικές μεταβάσεις στο μακρινό παρελθόν γίνονται χωρίς φλας-μπακ ή κάποια άλλη μέθοδο που να προειδοποιεί το θεατή ότι γίνεται μια τέτοια αναδρομή. Ωστόσο, ενσωματώνονται περίτεχνα στο σύνολο της αφήγησης συνιστώντας ένα πρόσθετο εφέ αναπαράστασης των συναισθημάτων και σκέψεων του κεντρικού προσώπου.
Εξάλλου, όχι μόνο στην κινηματογραφική fiction αλλά και στην πραγματικότητα-μήπως οι άνθρωποι δεν μεταφέρονται ξαφνικά με το νου τους στο παρελθόν είτε το κοντινό είτε το μακρινό; Χωρίς καμιά προειδοποίηση, το παρελθόν αναδύεται εξαιτίας ενός ερεθίσματος ή και χωρίς αυτό και προβάλλεται στις οθόνες του μυαλού μας.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο σκηνοθέτης προσπαθεί να κάνει αισθητό το γεγονός ότι οι ζωές των αγαπημένων γυναικών του Τσάρλι μοιάζουν σε κάποια σημεία: όπως αυτό της επιλογής του συντρόφου. Όχι μόνο η θεία του και η αδελφή του αλλά και η Σαμ πέφτουν θύματα κακής συμπεριφοράς από το άλλο φύλο. Προφανώς ο Stephen Chbosky ασπάζεται τη γνώμη αρκετών ψυχαναλυτών ότι σε μια οικογένεια οι μοίρες κάποιων μελών επαναλαμβάνονται ακόμη και μετά από πολλές δεκαετίες.
Κάνοντας ένα μείγμα από εικόνες της παιδικής και εφηβικής ηλικίας του Τσάρλυ, ο σκηνοθέτης αυξάνει το ρυθμό της δραματικής έντασης προς το τέλος της ταινίας οδηγώντας τους θεατές προς την έξοδο συγκινημένους όχι μόνο από τη ζωή του κεντρικού προσώπου αλλά και από τη νοσταλγία μιας εποχής που πέρασε.
Παίζουν: Εμα Γουότσον, Λόγκαν Λέρμαν, Μέι Γουίτμαν, Μέλανι Λίνσκι, Εζρα Μίλερ, Πολ Ρουντ, Νίνα Ντομπρεϊ. Η ταινία προβάλλεται από την Odeon.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ







