Remake της ομώνυμης ταινίας του 1966 με τη Σίρλεϊ Μακ Λέιν, η νέα ταινία Gambit του 2012, με την Κάμερον Ντιάζ αποτελεί μια διασκεδαστική κωμωδία με έξυπνους διαλόγους και απίθανα περιστατικά, που φέρουν αισθητά τον αντίκτυπο προηγούμενων ταινιών.

«Gambit» (Εντιμότατοι Απατεώνες)

Ο Χάρι Ντιν (Κόλιν Φερθ) ασχολείται με έργα τέχνης και βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Έχοντας χάσει κάθε όριο υπομονής με το αφεντικό του, τον Λόρδο Lionel Shabandar (Άλαν Ρίκμαν) και χωρίς να μπορεί να συνεννοηθεί μαζί του, αποφασίζει να οργανώσει μια επιχείρηση εξαπάτησης.

Ξέροντας ότι ο Shabandar είναι λάτρης των έργων του Μονέ, αποφασίζει να του πουλήσει για αληθινό ένα ψεύτικο αντίγραφο του πίνακα «Οι Θημωνιές». Σε αυτή του την προσπάθεια θα βρει συνένοχο και βοηθό μια όμορφη τεξανή, την PJ Puznowski (Κάμερον Ντιάζ) που ασχολείται με την εκτροφή ζώων.

Σε σχέση με το αλλοτινό «Gambit» του 1966, παρατηρούνται αρκετές αλλαγές στην πλοκή και τα πρόσωπα. Το σενάριο είναι των αδελφών Κοέν, οι οποίοι καταφέρνουν μέσα από τους διαλόγους να τονίσουν την αντίθεση κουλτούρας και μόρφωσης μεταξύ της χωριατοπούλας και του πλούσιου αριστοκράτη. Έτσι, διάφορα κωμικά επεισόδια λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια επικοινωνιακών περιστάσεων, όπου απαιτείται όλοι να είναι τυπικοί, καθωσπρέπει και προσεκτικοί με το λόγο τους.

Η ζωηρή και ατίθαση Puznowski εκσφενδονίζει λέξεις και εκφράσεις άξεστες, άγαρμπες «του λαϊκού πάλκου» που, ωστόσο, γοητεύουν με την αφοπλιστική τους αφέλεια και αλήθεια. Πέρα από το λόγο, μια σειρά από άλλα τραγελαφικά γεγονότα διαδραματίζονται στην οθόνη, τα οποία προκαλεί ο άγαρμπος Χάρι Ντιν, μέσα στην απελπισία και την αγωνία του «να πιάσει την καλή».

Έτσι, κατά την πρώτη συνάντηση της τεξανής με το αφεντικό του, αυτός από την αμηχανία του διαλύει ανόητα μια καρέκλα. Στο ξενοδοχείο προσπαθεί να κλέψει ένα πολύτιμο βάζο και με αυτή την απόπειρα εμπλέκεται σε μια σειρά από καταστάσεις α-κατάλληλες για το περιβάλλον του ξενοδοχείου. Όπως το να κυκλοφορεί ημίγυμνος...

Γενικά η σύλληψη του προσώπου και του χαρακτήρα Χάρι Ντιν -με όλα όσα του συμβαίνουν- παραπέμπει στον άξεστο και φοβερά γελοίο Μίστερ Μπιν, ενώ φέρει κάποιες αντανακλάσεις από τις παράλογες καταστάσεις που δημιουργούνταν στα έργα του Τατί. Θα λέγαμε ότι η αστειότητα και το γελοίο στο “Gambit”, θεμελιώνονται ακριβώς πάνω στη σύγκρουση ή σύμπτωση αντιθετικών μεταξύ τους στάσεων και συμπεριφορών, που τονίζουν το ανάρμοστο.

Σκηνοθετικά η ταινία δεν έχει να παρουσιάσει κάτι το πρωτότυπο. Το μοντάζ είναι απλό, αφηγηματικό. Μια εύστοχη μεταφορά, ωστόσο, δημιουργείται πάνω στην επιδεξιότητα της Puznowski: λίγο πριν τις κρίσιμες συναντήσεις της με το Λόρδο, ο σκηνοθέτης επιλέγει να παραθέσει κοντινά πλάνα με το άγαλμα ενός λιονταριού το οποίο ανοίγει με αυθάδεια το στόμα.

Η τεξανή αντιπαρατίθεται στο “λιοντάρι” μέσα από τις εικόνες και στο τέλος θα καταφέρει να δαμάσει και ένα πραγματικό λιοντάρι…

Οι ερμηνείες των τριών κεντρικών προσώπων αντανακλούν επιδέξια τους χαρακτήρες που υποδύονται. Ο σκηνοθέτης Μάικλ Χόφμαν («Ο Τελευταίος Σταθμός») συναντιέται με τους αδελφούς Κοέν, τον Κόλιν Φερθ (Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου στο «Λόγο του Βασιλιά») και τη γλυκιά Κάμερον Ντιάζ και φτιάχνουν μια ταινία που εμπλέκει το έγκλημα και την κωμωδία, χαρίζοντας ευχάριστες στιγμές στους θεατές.

Παίζουν: Κόλιν Φερθ, Κάμερον Ντιάζ, Άλαν Ρίκμαν, Στάνλει Τούτσι. Η ταινία προβάλλεται από την Odeon.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ