Οι ταινίες που αγαπήσαμε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

oi-tainies-pou-agapisame-sto-festibal-ntokimanter-thessalonikis

Φωτογραφία από την ταινία «Η εταιρεία/The Corporation» των Τζένιφερ Άμποτ και Μαρκ Άκμπαρ (2003)

ΤΡΙΤΗ, 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του 21ου Αιώνα γιορτάζει τα 15α «γενέθλιά» του με ένα μεγάλο αφιέρωμα στις ταινίες που καθόρισαν τη φυσιογνωμία του, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα.

Από τις 15-24 Μαρτίου θα έχουμε την ευκαιρία να θυμηθούμε και πάλι όλες εκείνες τις πετυχημένες ταινίες που σφράγισαν την πορεία του θεσμού και αγαπήθηκαν από το σινεφίλ κοινό.

Συνδυάζοντας την έρευνα, την ενημέρωση και την ψυχαγωγία τα ντοκιμαντέρ που θα δούμε σε νέο κύκλο προβολών καλύπτουν ευρύτατη θεματολογία: η πολιτική, η οικονομία, η μετανάστευση, η τέχνη αλλά και συγκλονιστικές μαρτυρίες ή προσωπικά βιώματα αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς των ταινιών.

Αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ

Πολυβραβευμένα ντοκιμαντέρ που προκάλεσαν αίσθηση, όπως για παράδειγμα, η αποκαλυπτική ταινία «Η εταιρεία/The Corporation» των Τζένιφερ Άμποτ και Μαρκ Άκμπαρ (2003), για την οικονομική και πολιτική εξουσία που ασκούν οι πολυεθνικές εταιρείες περιλαμβάνονται μέσα στο πρόγραμμα της διοργάνωσης.

Κρυμμένα μυστικά της ανθρώπινης φύσης έρχονται στο φως μέσα από τη δουλειά σημαντικών σκηνοθετών στο χώρο του σινεμά τεκμηρίωσης: Οι Πατρίσιο Γκουσμάν (Νοσταλγώντας το φως, 2010), Βίκτορ Κοσακόφσκι (Ζήτω οι αντίποδες!, 2011), Τζούλια Ράιχαρτ και Στίβεν Μπόγκναρ (Ένα λιοντάρι στο σπίτι, 2006), Αντρέι Φίντικ (Το κινητό σινεμά των ονείρων, 1998), Τζο Μπέρλιντζερ (Φαιά ουσία, 2004) και Κιμ Λοντζινότο (Τα κορίτσια απ’ την Γκαέα, 2000, συν-σκηνοθεσία με την Τζέινο Γουίλιαμς) αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Συγκινητικές ιστορίες και προσωπικά βιώματα

Σκηνή από την ταινία «Την ήξερα όταν ήταν αγόρι /She’s a Boy I Knew» (2007) της Γκουέν Χόουερθ

Οι ανθρώπινες, συγκινητικές ιστορίες βρίσκονται σε πρώτο πλάνο: το Φθινοπωρινό χρυσάφι/Autumn Gold του Γιαν Τενχάβεν (2010), ξετυλίγει τα κατορθώματα μιας ομάδας υπερήλικων αθλητών του στίβου. Το βραβευμένο Σάρκα και αίμα μου / My Flesh and Blood του Τζόναθαν Καρς (2003), έχει ως πρωταγωνίστρια μια γυναίκα – θετή μητέρα έντεκα παιδιών με ειδικές ανάγκες. Στα παιδιά επικεντρώνεται και το ντοκιμαντέρ Από πού πάμε σπίτι μας/Which Way Home (2009) της Ρεμπέκα Καμίζα, που ακολουθεί ασυνόδευτους ανήλικους μετανάστες με προορισμό τις ΗΠΑ.

Τα προσωπικά βιώματα των δημιουργών έτσι όπως οι ίδιοι τα αποτυπώνουν στο φακό, καθηλώνουν με την τόλμη και την ειλικρίνειά τους. Στην ταινία Την ήξερα όταν ήταν αγόρι /She’s a Boy I Knew (2007), η ντοκιμαντερίστρια Γκουέν Χόουερθ καταγράφει τη μεταμόρφωσή της από άνδρα σε γυναίκα, σε αλληλεπίδραση με τον κοινωνικό και οικογενειακό της περίγυρο. Η σκηνοθέτιδα Κίμπερλι Ριντ στο ντοκιμαντέρ Άσωτοι γιοι/Prodigal Sons (2008) μυεί με λεπτότητα το θεατή στα μυστικά της οικογένειάς της, σε ένα φιλμ με αναπάντεχες ανατροπές.

Έλληνες δημιουργοί

Σκηνή από την ταινία «Τα παιδία δεν παίζει» των Άγγελης Ανδρικοπούλου και Αργύρη Τσεπελίκα (2009)

Το δικό τους «παρών» δίνουν και οι Έλληνες σκηνοθέτες που στρέφουν τον φακό τους σε οικεία προβλήματα. Μια παρέα παιδιών διεκδικεί το αυτονόητο δικαίωμα στο παιχνίδι, κόντρα στο εχθρικό αστικό τοπίο, στο ντοκιμαντέρ Τα παιδία δεν παίζει των Άγγελης Ανδρικοπούλου και Αργύρη Τσεπελίκα (2009).

Μια δυνατή ιστορία αγάπης ενός ηλικιωμένου ζευγαριού εκτυλίσσεται με φόντο τον Ψηλορείτη, στο ντοκιμαντέρ Οι εραστές της Αξού του Νίκου Λυγγούρη (2007). Μια διαφορετική πλευρά του έρωτα, ιδωμένη μέσα από χιουμοριστική ματιά, αναδεικνύει το ντοκιμαντέρ Sugar Τown – οι γαμπροί του Κίμωνα Τσακίρη (2005), με πρωταγωνιστές υποψήφιους γαμπρούς από τη Ζαχάρω της Πελοποννήσου, οι οποίοι αναζητούν το άλλο τους μισό στη Ρωσία. Η ταινία Docville - Λασκάρεως 99, Αθήνα της Κατερίνας Πατρώνη (2011) αποκαλύπτει το ανθρώπινο πρόσωπο της οικονομικής κρίσης μέσα από τις εξομολογητικές αφηγήσεις δύο γυναικών.

Ζητήματα ταυτότητας, κουλτούρας και οικογένειας πραγματεύεται το ντοκιμαντέρ Σαγιόμι του Νίκου Νταγιαντά (2011), με ηρωίδα μια γυναίκα από την Ιαπωνία η οποία ζει στην Κρήτη παντρεμένη με Έλληνα, και επισκέπτεται την πατρίδα της έπειτα από 35 χρόνια. Το πλήρες πρόγραμμα των ταινιών θα ανακοινωθεί τις επόμενες εβδομάδες.

Πληροφορίες: Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του 21ου Αιώνα, www.filmfestival.gr , από τις 15-24 Μαρτίου.