Ο νεαρός Καναδός σκηνοθέτης Ξαβιέ Ντολάν, στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, μας συστήνει τον Λόρενς, έναν άνδρα που διεκδικεί με πάθος το δικαίωμά του στη διαφορετικότητα και την ελευθερία.

«Λόρενς για πάντα»

Ο Μελβίλ Πουπό και η Σουζάν Κλεμάν, ενσαρκώνουν το πρωταγωνιστικό ζευγάρι της ιστορίας: εκείνος ένας νεαρός καθηγητής θέλει να αλλάξει την εικόνα του. Εκείνη, αρχικά σοκαρισμένη, αποφασίζει να βουτήξει στα βαθιά νερά μιας απρόσμενης αλλαγής, μιας νέας πραγματικότητας. Η Σουζάν Κλεμάν είχε ξεχωρίσει για την ερμηνεία της στο ρόλο της Φρεντ στο φεστιβάλ των Καννών (βραβείο γυναικείας ερμηνείας στην ενότητα «Ένα κάποιο βλέμμα»).

Στην υπόθεση της ταινίας, ο Λόρενς είναι ένας φιλόλογος με φυσιολογική ζωή και διατηρεί μια παθιασμένη ερωτική σχέση με τη Φρεντ. Μια μέρα, ο νεαρός καθηγητής αποφασίζει να μοιραστεί ένα μεγάλο μυστικό με τη γυναίκα της ζωής του: ο Λόρενς θέλει να ντύνεται με γυναικεία ρούχα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλει να χωρίσει με τη Φρεντ. Όταν πλέον κάνει το μεγάλο βήμα στη ζωή του, γνωρίζει ότι η επαγγελματική, οικογενειακή και προσωπική του ζωή βρίσκονται πλέον σε τεντωμένο σχοινί και ότι θα αποτελέσει την αρχή ενός μεγάλου αγώνα…

Ο σκηνοθέτης αφηγείται την μύησή του στον κινηματογράφο αλλά και τις εκλεκτικές του συγγένειες με τον ήρωα της ταινίας του, τον Λόρενς: «ήταν η μητέρα μου που με πήγε στο κινηματογραφικό μου βάπτισμα: τον Δεκέμβριο του 1997, όταν ήμουν 9 χρόνων, η μητέρα μου με πήγε στην (δυστυχώς κλειστή τώρα πια) αίθουσα Le Parisien. Εκείνη τη βραδιά βίωσα, νομίζω, όλες τις «πρώτες φορές» που προσφέρει η ζωή με ιλιγγιώδη ταχύτητα: ένιωσα ερωτευμένος με έναν άντρα, με μια γυναίκα, με τα κουστούμια, το ντιζάιν, τις εικόνες… Ένιωσα τα ρίγη που συνοδεύουν μια σπουδαία, φιλόδοξη ιστορία, ειπωμένη με σεβασμό στους κανόνες της τέχνης, έξυπνη, επική και συγκλονιστική.

Αυτό το κινηματογραφικό σοκ δεν μπορούσε να παραβλεφθεί, και ήξερα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να μάθω αγγλικά όσο το δυνατόν συντομότερα, για να μπορώ να παίζω κι εγώ σε αμερικανικές ταινίες.

Σ’ αυτό το σημείο της ζωής μου επίσης, άρχισα να ντύνομαι συχνότερα – και πιο σοβαρά - με τα ρούχα της μητέρας μου, και χωρίς εκείνη να με εμποδίζει. Περνούσα όλο και περισσότερο χρόνο στον κόσμο της φαντασίας μου - ξεφεύγοντας έτσι από τον αληθινό, όπου τα παιδιά της ηλικίας μου με αντιπαθούσαν, όπου αποκτούσα μόνο κάλπικους φίλους λόγω της διασημότητάς μου, κι όπου δημιουργούσα ένα κέλυφος αλαζονείας που με προστάτευε.

Συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι αυτό το κινηματογραφικό σοκ ήταν μια αποκάλυψη. Όχι μόνο ήξερα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός και σκηνοθέτης, αλλά ακριβώς όπως σ’ αυτό το φανταστικό φιλμ που είχα μόλις δει, ήθελα τα σχέδια και τα όνειρά μου να είναι απεριόριστα, και ήθελα επίσης αυτή η άτρωτη αγάπη που είδα στη μεγάλη οθόνη μια μέρα να γίνει δική μου.

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, παρακολουθώ το «Λόρενς Για Πάντα» και βλέπω την παιδική μου ηλικία να παίζεται κρυφά. Ξεκαθαρίζω ότι δεν θέλω να γίνω γυναίκα, και η ταινία μου είναι ένας φόρος τιμής στην ύστατη ιστορία αγάπης: η φιλόδοξη, η ακατόρθωτη, η αγάπη που θέλουμε να είναι συνταρακτική, ανεξάντλητη, η αγάπη για την οποία δεν τολμάμε να ελπίζουμε, η αγάπη που μόνο ο κινηματογράφος, τα βιβλία και η τέχνη μας παρέχουν.

Το «Λόρενς Για Πάντα» είναι ένας φόρος τιμής στην περίοδο της ζωής μου, πριν γίνω σκηνοθέτης, που έπρεπε να γίνω άντρας».

Παίζουν οι: Μελβίλ Πουπό, Σουζάν Κλεμάν, Ναταλί Μπέι, Μόνια Τσόκρι. Η ταινία προβάλλεται από την Videorama Films.