«Δε με νοιάζουν τα λεφτά, το μόνο που θέλω είναι να είμαι υπέροχη». Αυτό δήλωνε συνεχώς η Marilyn Monroe. Κι η αλήθεια είναι πως είτε τη ζωγραφίζει ο Warhol σε ένα από τα πιο γνωστά πορτραίτα του 20ου αιώνα, είτε προσπαθεί να τιθασεύσει το λευκό φόρεμά της, είτε εύχεται Χρόνια Πολλά στον Kennedy, δίχως καμία αμφιβολία, τα κατάφερε.

Γεννημένη την 1η Ιουνίου του 1926, Norma Jeane Mortenson όπως είναι το κανονικό της όνομα, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Χρειάστηκαν να περάσουν είκοσι χρόνια προκειμένου η χωριατοπούλα Norma Jeane να μετατραπεί στη λαμπερή σταρ Marilyn Monroe.

Μην έχοντας γνωρίσει ποτέ τον πατέρα της, ζούσε με την μητέρα της, η οποία βρισκόταν σε πολύ άσχημη οικονομική και ψυχολογική κατάσταση. Η ίδια η ηθοποιός τη θυμάται στο σπίτι να «ουρλιάζει και να γελάει υστερικά», όπως θα δηλώσει αργότερα.

Όταν η μητέρα της κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική, την κηδεμονία της Norma Jeane ανέλαβε αρχικά μια οικογενειακή φίλη, στην πορεία όμως, φιλοξενήθηκε από ανάδοχες οικογένειες. Φήμες θέλουν να μην «στέριωσε» σε καμία μιας και οι άντρες ή οι γιοι των οικογενειών την προσέγγιζαν ερωτικά. Στα δεκαέξι της προκειμένου να αποφύγει το ορφανοτροφείο, κάνει τον πρώτο, από τους τρεις συνολικά, γάμο της, ο οποίος θα διαρκέσει λιγότερο από τέσσερα χρόνια.

Φωτογραφία IMDb: Σκηνή από την ταινία «River of no return»

Η διετία 1945 μέχρι 1947 υπήρξε καθοριστική για τη νεαρή Norma Jeane. Αρχίζει να δουλεύει ως φωτομοντέλο για το πρακτορείο Blue Book και εμφανίζεται σε αρκετά εξώφυλλα της εποχής. Παράλληλα, κεντρίζει το ενδιαφέρον της 20th Century Fox, με την οποία υπογράφει εξάμηνο συμβόλαιο.

Τότε είναι που αποφασίζει να αλλάξει το όνομά της σε Jeane Monroe, ο παραγωγός της όμως της πρότεινε το όνομα Marilyn Monroe, ως πολύ πιο εύηχο. Μολονότι δεν της άρεσε πολύ, τον εμπιστεύτηκε. Όταν μάλιστα είχε πρωτοαλλάξει το όνομά της, δεν ήταν βέβαιη για την ορθογραφία και συγκεκριμένα για τη θέση του «y».

Το 1947, μην έχοντας κάνει τίποτα εντυπωσιακό στην 20th Century Fox, η Marilyn υπογράφει με την Columbia και ξεκινά τη μακροχρόνια συνεργασία της με τη δασκάλα υποκριτικής της, τη Natasha Lytess. Η πρώτη της ταινία «Ladies of the Chorus», είχε μέτρια επιτυχία όπως και επόμενα κινηματογραφικά της πονήματα. Ωστόσο το 1950, κάνει την πρώτη μεγάλη επιτυχία, το «Η Ζούγκλα της Ασφάλτου», που της άνοιξε το δρόμο για επταετές συμβόλαιο με την 20th Century Fox.

Πολύ έντονη χρονιά για την Marilyn Monroe, ήταν το 1952. Η δημοτικότητά της εκτοξεύτηκε με φωτογραφήσεις σε περιοδικά αλλά και με την γνωστοποίηση των ταλαιπωρημένων παιδικών της χρόνων πάντα με συμπάθεια από τα μέσα. Χαρακτηρισμοί όπως σταχτοπούτα έπλαθαν το μύθο ενός κατατρεγμένου κοριτσιού που ξέφυγε από τη μοίρα του και ζούσε το Αμερικανικό Όνειρο. Την ίδια χρονιά συνεργάζεται με το γνωστό σκηνοθέτη Fritz Lang στην ταινία «Σύγκρουση Εραστών». Έχει δεύτερο ρόλο ωστόσο οι κριτικοί την προσέχουν και την επιβραβεύουν με καλά λόγια. Συνεργάζεται επίσης με τους Cary Grant και Ginger Rogers στην ταινία «Monkey Business» και κερδίζει και τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Το 6ο Κλειδί της Γκαρσονιέρας».

Συνεχίζοντας στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, την επόμενη χρονιά, κυκλοφορεί η ταινία της «Νιαγάρας». Μπορεί η ταινία να την καθιέρωσε ως δύσκολη συνεργάτιδα στο πλατό, έθεσε όμως και τις βάσεις για τη σέξι περσόνα της. Οι κριτικοί όμως είδαν μια υπερβολικά ερωτική Marilyn κι αυτό δεν τους άρεσε. Η ηθοποιός Joan Crawford μάλιστα δήλωσε ότι η Marilyn με όλον αυτόν το ερωτισμό στην ταινία «παύει να είναι τόσο ηθοποιός όσο και κυρία». Παράλληλα την εικόνα της ξανθιάς σεξοβόμβας έρχεται να ενισχύσει και η φωτογράφησή της για το Playboy, και για την ακρίβεια για το πρώτο Playboy που κυκλοφόρησε ποτέ. Ο ίδιος ο Hugh Hefner, έχει δηλώσει ότι η επιτυχία του περιοδικού βασίζεται εν μέρει στην Marilyn.

Η ηθοποιός όμως δεν πτοήθηκε, αντίθετα σε έπαιξε στο μιούζικαλ «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές» κλείνοντας το μάτι σε όσους της χρέωναν ερωτισμό. Άλλωστε η ίδια, όπως είχε δηλώσει, ήταν πολύ περήφανη για τον εαυτό της. Η ερμηνεία της στο «Diamonds Are a Girl's Best Friend» θα ταυτιστεί με τη Marilyn για πάντα, και οι θετικές κριτικές δε θα αργήσουν να επιστρέψουν.

Φωτογραφία IMDb: Η Monroe το 1953

«Θέλω να εξελιχθώ ως ηθοποιός» δηλώνει το 1954 στους New York Times, ωστόσο φαίνεται να είναι ασφυκτικά εγκλωβισμένη στη στερεοτυπική εικόνα της αφελούς ξανθιάς. «οι άντρες βλέπουν τις γυναίκες σαν τα βιβλία, αν το εξώφυλλο δεν τους κινήσει το ενδιαφέρον, δεν ασχολούνται να το διαβάσουν», θα πει.

Το «εξώφυλλο» της Marilyn μάλλον κινούσε τόσο πολύ το ενδιαφέρον των αντρών που κανείς δεν προχωρούσε να τη «διαβάσει». Μέτριες ταινίες όπου υποδυόταν την όμορφη ακολούθησαν μέχρι το 1954.

Παράλληλα με το δεύτερο γάμο της, η Marilyn Μonroe γυρνά την ταινία "7 Χρόνια Φαγούρα". Η γνωστή σκηνή με το λευκό φόρεμα να ανεμίζει, πέρασε στην κινηματογραφική ιστορία, ως σκηνή ανθολογίας κάνοντας την ηθοποιό γνωστή παγκόσμια.

Η επόμενη ταινία της, «Στάση Λεωφορείου», ήταν επιτέλους η απόδειξη ότι η Marilyn είναι μια καλή ηθοποιός. Ο σκηνοθέτης θα δηλώσει, «τη θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του χώρου» και πράγματι για αυτήν την ερμηνεία η Monroe θα κερδίσει υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Η καθιέρωσή της υποκριτικά συνεχίστηκε και με την επόμενη ταινία της, «Ο Πρίγκιπας κι η Χορεύτρια» όπου συνεργάστηκε με τον Laurence Olivier. Η ερμηνεία της επιβραβεύτηκε με τους επαίνους των κριτικών και μια υποψηφιότητα για βραβείο BAFTA.

Η πρώτη νίκη σε θεσμό βραβείων έγινε το 1958, όπου κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου για την ταινία «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό». Οι συνεργάτες της μιλούν για μια δύσκολη συνεργάτιδα, σχεδόν αλλοπρόσαλλη.

Φωτογραφία ΙΜDb: Marilyn Monroe, Tony Curtis, Jack Lemmon στην ταινία «Μερικοί το προτιμούν καυτό»

Τα ίδια συνεχίστηκαν και την επόμενη ταινία της «Οι αταίριαστοι», με τον συμπρωταγωνιστή της Clark Gable να δηλώνει ότι η Monroe δυσκόλευε τρομερά το γύρισμα και ότι στο τέλος των γυρισμάτων αισθάνθηκε ανακούφιση για τη λήξη της συνεργασίας. Δημοσιεύματα της εποχής ήθελαν την ηθοποιό άρρωστη και εθισμένη στα χάπια και το αλκοόλ. Η παρουσία γιατρού ειδικά για αυτήν στο γύρισμα των Αταίριαστων μόνο ενίσχυαν τις φήμες. Οι καταχρήσεις και ιδιόρρυθμη συμπεριφορά της όμως δεν θα την εμποδίζουν από το να κερδίσει ακόμα μια ακόμα Χρυσή Σφαίρα.

Τη δεκαετία του 60 η Marilyn είχε πρόταση από τον φίλο της Truman Capote να παίξει στην ταινία «Πρόγευμα στο Τίφανις». Ωστόσο ακολουθώντας την υπόδειξη της καθηγήτριας υποκριτικής της, απέρριψε τον ρόλο γιατί «θα ήταν επιζήμιο για την εικόνα της να υποδυθεί ένα call girl». Ο ρόλος πήγε στην Audrey Hepburn, η οποία δήλωνε ότι παρότι επρόκειτο για το σημαντικότερο ρόλο της καριέρας πάντα αισθανόταν ότι είχε έρθει δεύτερη.

Στις 5 Αυγούστου του 1962, στα 36 της, η Marilyn βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της. Ο θάνατός αποδόθηκε σε υπερβολική χρήση και χαρακτηρίστηκε ως αυτοκτονία. Ωστόσο η ερωτική σύνδεσή της με την οικογένεια των Kennedy πάντα δημιουργούσε σενάρια περί δολοφονίας.

Ενδεικτική Φιλμογραφία: «Ladies of the Chorus» (1948), «Η Ζούγκλα της Ασφάλτου» (1950), «Εύα» (1950), «Σύγκρουση Εραστών» (1952), «Αν ο Γάμος σας ήταν άκυρος, τι θα κάνατε;» (1952), «Το 6ο Κλειδί της Γκαρσονιέρας» (1952), «Το Τελευταίο Φύλλο» (1952), «Monkey Business» (1952), «Νιαγάρας» (1953), «Οι Άντρες Προτιμούν τις Ξανθιές» (1953), «Πώς να Παντρευτείτε ένα Εκατομμυριούχο» (1953), «Ο Χορός Είναι η Ζωή μου» (1954), «7 Χρόνια Φαγούρα» (1955), «Στάση Λεωφορείου» (1956), «Ο Πρίγκιπας κι η Χορεύτρια» (1957), «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό» (1959), «Οι Αταίριαστοι» (1961).

ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΚΛΗ