Κριτική ταινίας:«Όμορφα Πλάσματα»

kritiki-tainiasomorfa-plasmata

ΠΕΜΠΤΗ, 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Μάγισσες, ξόρκια, πύργοι μεταμοντέρνοι, αχαλίνωτη βλάστηση, θνητοί που ερωτεύονται πλάσματα με υπερφυσικές ιδιότητες καθώς και το αντίστροφο, είναι μερικά από τα στοιχεία της ταινίας «Όμορφα Πλάσματα» (Beautiful Creatures).

«Όμορφα Πλάσματα» (Beautiful Creatures)

Σε αρκετά σημεία θυμίζει το «Twilight» (μια παραλλαγή θα τολμούσαμε να πούμε) με τα εκατομμύρια θεατών ανά τον κόσμο. Η τεράστια εμπορική επιτυχία του «Twilight» προέτρεψε τους παραγωγούς να προσαρμόσουν για τον κινηματογράφο ένα άλλο βιβλίο με κεντρικό σημείο αναφοράς έναν εφηβικό έρωτα που φαντάζει αδύνατος –μεταξύ μιας μάγισσας και ενός θνητού- καθώς και τη διαδικασία αυτό-καθορισμού που χαρακτηρίζει την εφηβική ηλικία.

Τα «Όμορφα Πλάσματα» αποτελούν την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος των αμερικανίδων Kami Garcia et Margaret Stohl. Το βιβλίο, όταν κυκλοφόρησε, κέρδισε πολλούς έφηβους αναγνώστες και θεωρήθηκε σαν το νέο Harry Potter. Αποτελεί τον πρώτο τόμο της τετράτομης Σάγκα φαντασίας «Τα Χρονικά των Κάστερ» και παραπέμπει συχνά σε πρόσωπα ή ονόματα προσώπων του πασίγνωστου Harry Potter.

Ο Ίθαν Γουέιτ (Άλντεν Ερενραϊχ) είναι ένας έφηβος που περνά βαρετά στο Γκάτλιν, σε μια γοτθική επαρχία της Νότιας Καρολίνας. Φαντάζεται τα γυναίκα «των ονείρων του», τη ζωγραφίζει και ελπίζει πως κάποια μέρα θα τη συναντήσει. Στο μεταξύ, την πρώτη μέρα στο σχολείο θα γνωρίσει τη Λένα Ντουκέιτ (Άλις Ενγκλερτ) που μόλις έχει μετακομίσει στο χωριό με το θείο της. Μια μυστηριώδη αύρα περιβάλλει τη Λένα που θα σαγηνεύσει αμέσως τον Ίθαν και θα θελήσει να προσεγγίσει το νεοφερμένο κορίτσι. Από την άλλη, διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα συμβαίνουν στην περιοχή που οι κάτοικοι τα συνδέουν άμεσα με την άφιξη των δύο νέων κατοίκων. Στην πορεία, θα διαπιστώσουμε ότι η Λένα είναι μια δεκαεξάχρονη μάγισσα της οποίας η οικογένεια κρύβει ένα τρομερό μυστικό. Μια δυνατή αγάπη αναπτύσσεται μεταξύ του θνητού Ίθαν και της μαγικής Λένα, ένας έρωτας που θα περάσει πολλές δοκιμασίες, καθώς η Λένα θα πρέπει να καθορίσει την προσωπικότητά της και να μάθει αν είναι προορισμένη να υπηρετεί το βασίλειο του Φωτός ή το καταραμένο Σκότος…

Η θεματική της τελετουργικής μετάβασης από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή προσέλκυσε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη Ρίτσαρντ ΛαΓκραβενέζε. Ο ίδιος είπε: «Γοητεύτηκα από τους μύθους και το υπερφυσικό περιβάλλον αυτής της μικρής πόλης που είναι πολύ πλούσιο. Με ιντρίγκαρε πιο πολύ το θέμα και η υφή της ιστορίας του βιβλίου: μια ιστορία μύησης (..). Μια νεαρή κοπέλα που πρόκειται να συνδεθεί με το πεπρωμένο της και που οφείλει να ανακαλύψει την αληθινή της ταυτότητα˙ το ίδιο συμβαίνει και με το νεαρό αγόρι ο οποίος αποφασίζει να την προστατεύσει». Αν και η πλοκή της ταινίας παραπέμπει αναπόφευκτα στο «Twilight», ωστόσο, αξίζει να παρατηρηθεί ότι το σενάριο είναι πιο εμπλουτισμένο σημασιολογικά και φέρει αρκετές ιδέες. Μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας επιδεικνύεται η αξία της υπέρτατης αγάπης, η αξία της θυσίας για αυτούς που αγαπάμε πραγματικά, η διαμάχη μεταξύ φωτός και σκοταδιού και η συμβολική της προέκταση στη διαμάχη μεταξύ του καλού και του κακού. Μια έμμεση κριτική ασκείται από το σκηνοθέτη στις κλειστές κοινωνίες που παρουσιάζουν μια έντονη θρησκευτική αδιαλλαξία καθώς και στις επιφανειακά θρησκευόμενες γυναίκες που κάνουν «μεγάλους σταυρούς» ενώ κατά βάθος είναι μικροπρεπείς και κακές.

Οι αρετές του φιλμικού κειμένου βρίσκονται σε κάποια αξιοσημείωτα ρακόρ όπως και στη φωτογραφία του βραβευμένου Philippe Rousselot («Συνέντευξη με ένα Βρικόλακα»). Ενδεικτικά παρατίθενται δύο από τα ρακόρ που αξίζει να παρατηρηθούν: ο Ίθαν βλέπει στην τηλεόραση μια ταινία τρόμου όπου δύο γυναίκες κοιτάζουν τρομαγμένες σε μια πόρτα την οποία κάποιος χτυπάει. Ταυτόχρονα, κάποια τρομερή ύπαρξη χτυπάει την πόρτα του Ίθαν, γεγονός που συνιστά το επόμενο πλάνο της ταινίας. Το εφέ «της ταινίας μέσα στην ταινία» παράγεται με αυτόν τον τρόπο κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Ακόμη, η αφίσα της ταινίας «Τζίλντα» έξω από το σινεμά από όπου περνάει ο στενός φίλος του Ίθαν παίρνει σάρκα και οστά, εφόσον στο επόμενο πλάνο μιαν άλλη σαγηνευτική ύπαρξη, αλά Ρίτα Χέιγουορθ, βρίσκεται στο βάθος και τον περιμένει..

Όπως και στην αρχή του «Twilight» (η παραπομπή είναι αναπόφευκτη), στα «Όμορφα Πλάσματα» οι ηθοποιοί-πρωταγωνιστές εσκεμμένα δεν είναι γνωστοί, έτσι ώστε το νεαρό κοινό να μην τους συνδέσει με προηγούμενες παραγωγές και να δημιουργηθεί με αυτόν τον τρόπο μια νέα μυθολογία. Ο Άλντεν Ερενραϊχ και η Άλις Ενγκλερτ είναι οι εκλεκτοί για να υποδυθούν τους ρόλους των δύο κεντρικών προσώπων και ανταποκρίνονται μια χαρά σε αυτό. Η παρουσία του Τζέρεμι Άιρονς (με αμφίεση που θυμίζει Κρίστοφερ Λι σε κάποια σημεία) εμπλουτίζει καλλιτεχνικά την ταινία όπως και η ερμηνεία της Έμα Τόμσον.

Τα «Όμορφα Πλάσματα» είναι μια ταινία για όλη την οικογένεια που θα μαγέψει κυρίως τα νεαρά μέλη.

Παίζουν: Άλντεν Ερενραϊχ, Άλις Ενγκλερτ, Τζέρεμι Αϊρονς, Βαϊόλα Ντέιβις, Έμι Ρόσουμ, Τόμας Μαν, Έμα Τόμσον. Η ταινία προβάλλεται από την Odeon.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ